Bæjarins besta - 09.09.2010, Blaðsíða 10

10 FIMMTUDAGUR 9. SEPTEMBER 2010
Jöfnunarstyrkur til náms
Umsóknarfrestur á haustönn 2010 er til 15. október
Nemendur á framhaldsskólastigi sem ekki njóta lána hjá LÍN geta
sótt um styrk til jöfnunar á námskostnaði. Styrkurinn ræðst af búsetu
og er fyrir þá sem verða að stunda nám fjarri heimili sínu.
· Dvalarstyrkur (fyrir þá sem verða að dvelja fjarri lögheimili og fjöl-
skyldu sinni vegna náms).
· Styrkur vegna skólaaksturs (fyrir þá sem sækja nám frá lögheimili
og fjölskyldu fjarri skóla).
Nemendur og aðstandendur þeirra eru hvattir til að kynna sér reglur
um styrkinn á vef LÍN (www.lin.is).
Umsóknarfrestur vegna skólaársins 2010-2011 er til 15. október nk.
Móttaka umsókna hefst í september nk!
Lánasjóður íslenskra námsmanna
Námsstyrkjanefnd
„Sem strákur var ég í tvo vetur
að læra á píanó hjá Ragnari H.
Ragnar á Ísafirði. Fljótlega byrj-
aði ég að spila í skólahljómsveit
í Gagnfræðaskólanum á Ísafirði.
Þar átti ég ágæta félaga. Tveir af
þeim eru nú látnir, þeir Þórður
Finnbjörnsson, síðar flugstjóri
hjá Loftleiðum, sem spilaði á
trompett, og Hnífsdælingurinn
Guðjón Baldvin Ólafsson, seinna
framkvæmdastjóri hjá Sambandi
ísl. samvinnufélaga, sem lék á
harmonikku. Kristján Jónsson
skólabróðir okkar var trommari.
Við fjórir skipuðum bara ágæta
hljómsveit í skólanum og vorum
farnir að spila svolítið á böllum.
Villi Valli vinur minn var
átrúnaðargoð okkar strákanna og
hann bað mig að koma og spila
með sér í hljómsveit. Þar stofn-
aðist ævilangur vinskapur okkar.
Magnús Reynir og Gunnar Hólm
og ég spiluðum einna mest saman
í hljómsveit Villa Valla. Við fór-
um hér um Vestfirði að spila og
líka út um land og eigum afskap-
lega góðar minningar frá þeim
ferðum. Þá spiluðum við að mig
minnir á fyrstu Sólrisuhátíð
Menntaskólans og komu þá til
liðs við okkur þeir Baldur Geir-
mundsson og Kalli bróðir hans
og við lékum saman nokkur jazz-
lög og lög eftir Villa og Baldur.
Ekki má heldur gleyma þeim
bræðrum Herði og Braga Þor-
steinssonum, Samúel rakara og
fleiri góðum félögum sem tóku
þátt í spilamennskunni fyrr á ár-
um.
Stundum heyrir maður frá
fyrstu nemendum MÍ að áhugi
þeirra á jazz hafi vaknað við að
heyra okkur þessa gömlu kalla
vera að spila. Hólmfríður Sigurð-
ardóttir píanóleikari hefur sagt
mér að hún hafi einmitt farið að
leika sér að spila jazz og dægur-
lög eftir að hafa heyrt okkur spila
á Sólrisu. Ég held að þetta band
okkar hafi að minnsta kosti haft
einhver áhrif í þá veru að fólk
hér hafi farið að meta jazzmúsík-
topphljóðfæraleikurum. Gunnar
Reynir Sveinsson víbrafónleikari
er þar líklega fremstur. Við urð-
um strax miklir vinir og var hann
mikill örlagavaldur í mínu lífi.
Tvo vetur var líka með okkur
Gunnar Ormslev, einn besti jazz-
leikari landsins í þá daga. Síðan
voru eldri kappar eins og Vil-
hjálmur Guðjónsson klarinett-
ina og hlusta meira á þá tónlist.“
Spilaði með bestu
hljóðfæraleikurunum
„Þegar ég byrjaði ungur að
spila á Keflavíkurvelli var ég
afskaplega lánsamur því að ég
lenti í því að spila með alveg
leikari og þeir félagarnir Jónas
Dagbjartsson, Sveinn Ólafsson
og Þorvaldur Steingrímsson.
Þetta voru allt menn sem voru
líka að kenna tónlist og ég held
að þeir hafi haft mikil og góð
áhrif á mig.
Eftir að ég kom aftur vestur
spilum við gömlu félagarnir sam-
an nokkrum sinnum á ári og höld-
um því enn, hittumst öðru hverju
við Villi Valli og Magnús Reynir
og tökum saman gamla stand-
arda. Ég hugsa að við sjálfir höf-
um eiginlega meira gaman af
þessu en áheyrendur. Núna kom-
um við saman á góðri stundu á
meðan konurnar okkar eru að
hafa til matinn og tökum nokkur
lög í forrétt.
Í dag finnst mér mjög gaman
að setjast niður og rifja upp göm-
ul lög og spá svolítið í hljóma-
samsetningu og hvernig aðrir
hafa verið að spila. Ég held að
þeir sem einhvern tímann hafa
byrjað að spila geti varla hætt.
Þetta er hluti af lífi manns. Allir
sem spila á hljóðfæri njóta þess,
hvort sem spila mikið eða lítið.
Þurfa ekki að vera neinir snill-
ingar.
Það sem máli skiptir er ánægj-
an sem tónlistin veitir. Allir sem
eiga þess kost ættu því að fara í
tónlistarnám.“
Ólafur og hvíta-
björninn í Bolungarvík
– Eitt sinn fyrir allmörgum
árum þegar þú varst bæjarstjóri
tókstu á móti hópi sveitarstjórn-
armanna af öllu landinu. Meðal
annars varstu leiðsögumaður
þeirra á Náttúrugripasafninu í
Bolungarvík og sýndir þeim
hvítabjörninn og sagðir að í fyll-
ingu tímans yrðirðu væntanlega
stoppaður upp og hafður við hlið-
ina á birninum. Ertu enn við það
sama heygarðshorn?
„Ég man eftir þessu. Ég held
að einhver gestanna hafi nú
stungið þessu að mér, gott ef það
var ekki Ingibjörg Sólrún þáver-
andi borgarstjóri, en hún vann
eitt sumar hjá mér við að mála.
Ég tók undir þessa hugmynd
hennar að hafa okkur ísbjörninn
uppstoppaða hlið við hlið, ekki
síst vegna þess að ég átti nokkurn
þátt í því að koma Náttúrugripa-
safninu og Náttúrustofunni á fót.“
– Að lokum: Stundum var sagt
að bæjarstjóranum í Bolungarvík
þætti gott í staupinu. Hvað seg-
irðu um það?
„Skemmtileg og góð spurning.
Jú, jú, blessaður vertu, mér fannst
það nú alltaf og þykir enn.“
– Hlynur Þór Magnússon.