Bæjarins besta - 09.09.2010, Blaðsíða 14

14 FIMMTUDAGUR 9. SEPTEMBER 2010
Milla er Ísfirðingur í hjartanu
Kristjana Milla Snorradóttir
hefur dvalið mörg sumur á Ísa-
firði. Sjálf segist hún samt ekki
vera Ísfirðingur samkvæmt vís-
indalegum stöðlum, en sé Ísfirð-
ingur í hjartanu. Kristjana Milla
vinnur sem ferðaráðgjafi og verk-
efnastjóri hjá ferðaskrifstofunni
Vesturferðum á Ísafirði en hún
hefur sinnt því starfi síðustu tvö
sumur. Bæjarins besta mælti sér
mót við Kristjönu Millu, sem er
oftast kölluð Milla af vinum og
kunningjum. Við komumst með-
al annars að því að hún á ættir að
rekja til Vestfjarða, á bolvískan
kærasta og hefur sterkar skoðanir
á ferðamálum.
– Ertu ættuð héðan?
„Pabbi minn býr hérna, Snorri
Bogason. Hann býr hérna með
fjölskyldunni sinni, Agnesi Ás-
geirsdóttur og bræðrum mínum.
Hann er hins vegar alinn upp á
Mýrum í Dýrafirði þannig að ég
er ekki ættuð frá Ísafirði. Ég bjó
hérna í eitt ár árið 1997 en að
öðru leyti hef ég bara alltaf komið
hingað á sumrin til pabba, en
hann hefur búið hérna síðan ég
var lítil. Ég er alin upp í Svíþjóð,
þar var ég öll grunnskóla- og
menntaskólaárin, en svo fluttist
ég til Íslands.“
Kristjana Milla er lærður iðju-
þjálfi og hefur sérhæft sig í að
vinna með börnum sem glíma
við geðræna- og sálfélagslega
erfiðleika og fjölskyldum þeirra.
Hún hefur starfað á Barna- og
unglingageðdeild Landspítalans
og í meðferðateymi fyrir börn í
heilsugæslunni. En af hverju lá
leiðin vestur að vinna hjá Vestur-
ferðum?
„Þetta er annað sumarið sem
ég er hjá Vesturferðum. Mig
langaði að prófa að gera eitthvað
nýtt og það var orðið svo mikið
álag í heilbrigðiskerfinu, minni
peningar og meira álag, þannig
að mig langaði einfaldlega að
koma og prófa eitthvað nýtt. Ég
byrjaði svo aftur hjá Vesturferð-
um í febrúar á þessu ári en þar
áður vorum ég og kærasti minn
Guðmundur Gunnarsson í Genf.
Þar var hann í starfsnámi og ég
var fín frú á meðan að læra
frönsku, sækja hann í vinnuna
og smyrja hádegismat. Hann er í
Reykjavík núna að vinna við
Morgunútvarpið á Rás 2 en ég er
bara hér í gamla herberginu hjá
pabba.“
– Var það tilviljun að þú fórst
að vinna í þessu?
„Nei, ég tengist Áslaugu Al-
freðsdóttur og Ólafi Erni Ólafs-
syni, en þau eru stærstu eigendur
Vesturferða. Hún er móðursystir
mín. Þannig hef ég alltaf verið
með annan fótinn hérna, búin að
vinna bæði á Hótel Ísafirði og á
því miður hinn almenna ferða-
mann lítið.
Viðbrögðin eru góð, sérstak-
lega við Vigur. Fólk segir að
þetta sé besta ferð sem það hafi
farið í, fallegasti staður sem það
hefur komið á, lundinn æðisleg-
ur, kyrrðin og döðlubrauðið
hennar Hugrúnar frábært, fólk
talar sérstaklega um það. Þannig
fáum við jákvæð viðbrögð.
Skemmtiferðaskipin eru að
koma aftur til okkar og það eru
að koma ný skip, það er svolítið
í þessum skipabransa að sögurnar
eru ótrúlega fljótar að berast.
Stundum skiljum við ekki hvern-
ig þeim hefur tekist að bera sög-
urnar á milli skipa svona fljótt.
Ef það gerist eitthvað hjá mér á
laugardegi og næsta skip kemur
á fimmtudegi, þá eru þau oft búin
að frétta það, þó þetta séu mis-
munandi fyrirtæki. Það eru ein-
hver blogg eða heimasíður í
gangi, sem við höfum ekki fundið
ennþá, þar sem starfsfólk skip-
anna talar sig saman. Það spyrst
allt út, bæði það sem við gerum
vel og það sem við gerum illa.
Því þarf að vanda hverja einustu
ferð sem farin er og hvert einasta
skipti.“
– Hefurðu eitthvað hugsað þér
að vera hérna áfram?
„Ég veit ekkert um það. Við
Gummi höfum reynt að taka hálft
ár í einu við að skipuleggja líf
okkar. Við erum bæði með ævin-
týraþrá og þá eru alltaf allar dyr
opnar fyrir nýjum möguleikum
ef þeir skyldu koma upp. Eins og
t.d. í fyrra þegar við stukkum til
Genf. Það kom snöggt upp og þannig
viljum við svolítið lifa. Þannig veit
ég ekki hvað ég er að fara að gera.“
Milla segir það vera draum
þeirra að eiga sumarhús á Ísafirði
eða í Bolungarvík, en kærasti
hennar, Guðmundur Gunnars-
son, er Bolvíkingur í húð og hár.
„Þegar ég var yngri hefði sagt
að ég ætlaði aldrei að ná mér í
Víkara, en ég er mjög sátt. Og
það er mikill plús og auðveldar
mikið að skipuleggja sumarið,
páska og fríin okkar, þá förum
við bara vestur. Það er auðvelt
að eiga mann að vestan og við
reynum að fara alltaf vestur þegar
við eigum frí og eftir að ég að
byrjaði að ganga á Hornströnd-
um, þá er það bara eitthvað sem
maður verður að gera einu sinni
á ári. Ég reyni að komast í sem
flestar dagsferðir en þegar maður
er að vinna í þessu, þá eru ekki
margir frídagar yfir sumarið.
Þetta er bara vertíð. Hornstrandir
eru einfaldlega fallegasta svæði
sem ég hef farið á og sama hversu
oft maður fer, þá upplifir maður
alltaf eitthvað nýtt. Náttúran þar
er ótrúleg.“
Hótel Eddu, í rækjunni í Bakka og
á Sól og Fegurð þegar það var til.“
– En að máli málanna. Ertu
Ísfirðingur?
„Sko, á Facebook er hægt að
reikna út hvað maður er mörg
prósent Ísfirðingur. Ég passa ekki
þar inn þannig að ég er því ekki
Ísfirðingur samkvæmt vísinda-
legum staðli, ef svo má segja. En
í hjartanu er ég Ísfirðingur. Ég er
fædd í Reykjavík og alin upp í
Svíþjóð. Þannig ég er ekki Reyk-
víkingur, ekki Svíi, og þá er bara
Ísafjörður eftir.“
Kristjana starfar sem ferðaráð-
gjafi og verkefnstjóri hjá Vestur-
ferðum á Ísafirði. Hvað felst í
starfinu?
„Vinnan mín snýst um að taka
á móti farþegum skemmtiferða-
skipanna. Þetta er aðallega að
eiga samskipti við ferðaskrifstof-
urnar fyrir sunnan sem bóka um
borð og þjónusta þær. Starf mitt
er svo sem að skipuleggja og sjá
um allar ferðir sem við seljum til
farþega skipanna, allt frá því að
bókanir fara að berast og þangað
til að farþegarnir fara aftur.“
– Þetta getur verið mikil slaufa,
ekki satt?
„Jú, farþegarnir á skemmti-
ferðaskipunum er svolítið ólíkir
hinum almenna ferðamanni. Að-
allega vegna þess að þau stoppa
mjög stutt. Þetta er oft fólk sem á
pening og fólk sem er að borga
mjög mikið fyrir ferðirnar sínar.
Þetta eru dýrar ferðir. Við viljum
að sjálfsögðu að fólk komi aftur
og þess vegna viljum við gera
vel. Fólk gerir miklar kröfur enda
um dýrar ferðir að ræða sem boð-
ið er upp á um borð.“
– Hvernig finnst þér þessi sum-
ur hafa gengið?
„Þetta er rosalega gaman, ég
er sú eina á skrifstofunni sem næ
mér í bryggju-brúnku og ég er
mjög ánægð með það. Allir hinir
þurfa að vera inni á meðan ég fæ
að fara út.“
– Þannig að þú ert ánægðasti
starfsmaðurinn?
„Já, ég myndi segja það. Ég er
allavega brúnasti starfsmaðurinn.
En þetta er rosalega skemmtilegt
og maður hittir nýtt fólk á hverj-
um degi. Með hverju skipi kemur
nýtt fólk, með nýjar þarfir, nýjar
kröfur og mismunandi reynslu.
Það þarf að púsla mörgum aðilum
saman. Skipstjórinn er kannski
með einhverja duttlunga og ég
þarf að tala við Mugga hafnar-
stjóra því að skipstjórinn vill ekki
vera þarna og gera hitt og þetta.
Þetta hefur samt gengið mjög
vel. Í fyrra komu mjög margir
ferðamenn til Vestfjarða. Það var
mikil fjölgun á ferðamönnum
hingað. Í ár voru kringum 20%
færri sem keyptu ferðir hjá okkur,
þ.e. í maí og í júní. Við höldum
að það sé aðallega vegna eldgoss-
ins. Bókanatölur byrjuðu mjög
vel í byrjun árs en svo á meðan
gosið var hægðist verulega á öll-
um bókunum. Þá var eiginlega
ekkert bókað. Heimsmeistara-
keppnin í fótbolta hafði síðan
líka áhrif. Svo kom júlí og ágúst
og þá hefur verið aukning frá því
í fyrra og það er kannski eitthvað
sem við bjuggumst ekki við, að
það yrði aukning. Þannig að yfir
heildina verður þetta örugglega
svipað og í fyrra en dreifist öðru-
vísi.“
– Fáið þið mikil viðbrögð frá
farþegum?
„Við fáum mjög mikil við-
brögð og flest eru góð. Fólk lætur
okkur vita, en nú hitti ég aðallega
skemmtiferðaskipafarþegana.
Það hefur verið miklu meira að
gera í skipunum í sumar og farið
meiri vinna í það, þannig ég hitti