Bæjarins besta - 26.01.2012, Qupperneq 12

12 FIMMTUDAGUR 26. JANÚAR 2012
Stakkur skrifar >
Stakkur hefur ritað
vikulega pistla í Bæjarins
besta í mörg ár. Skoðanir
hans á mönnum og mál-
efnum hafa oft verið um-
deildar og vakið umræður.
Þær þurfa alls ekki að
fara saman við skoðanir
útgefenda blaðsins. Þrátt
fyrir það bera ábyrgðar-
menn blaðsins ábyrgð á
skrifum Stakks á meðan
hann notar dulnefni sitt.
Vestfirsk ferðaþjónusta í sókn
Nær 13,9% erlendra ferðamanna
komu til Vestfjarða síðastliðið
sumar samkvæmt könnun Ferða-
málastofu sem bendir til að vest-
firsk ferðaþjónusta sé að sækja í
sig veðrið því samkvæmt sams-
konar könnun komu 13,2% er-
lendra ferðamanna til Vestfjarða
sumarið 2010. Flestir erlendu
gestanna stoppuðu stutt við en
52,4% þeirra gistu í 1-2 nætur á
svæðinu, 27,2% í 3-4 nætur og
15,4% í 5-7 nætur. 15,7% ferða-
langanna voru konur og 12,1%
karla. Flestir ferðamannanna
voru komnir yfir 55 ára aldur
eða 17%. Af þeim 35 stöðum
sem sérstaklega var spurt um sögð-
ust 11% hafa heimsótt Ísafjörð,
8,8% Strandir, 6,7% Látrabjarg
og 6,6% Arnarfjörð eða Dynj-
anda.
Erlendu ferðamennirnir dvöldu
að jafnaði 10,2 nætur á landinu
og ferðuðust langflestir á eigin
vegum. Tveir af hverjum þremur
höfðu bókað ferðina innan fjög-
urra mánaða fyrir brottför og við
ákvarðanatöku höfðu flestir
(75,4%) aflað sér upplýsinga um
landið á netinu. Bílaleigubíll var
sá ferðamáti sem flestir nýttu sér
til ferða um landið en vegakerfið
er einn af þeim þáttum sem marg-
ir ferðamenn töldu að mætti bæta.
Ferðin stóðst væntingar flestra
því 79,1% aðspurðra töldu líklegt
að þeir myndu koma aftur til
landsins í framtíðinni og það að
sumri til. Þetta er meðal niður-
staðna úr könnun sem Ferða-
málastofa fékk MMR til að fram-
kvæma meðal erlendra ferða-
manna sumarið 2011.
Eins og áður hafa erlendir
ferðamenn á Íslandi, einkum
áhuga á náttúrutengdri afþrey-
ingu. Þannig greiddu 70,5% fyrir
sund eða náttúruböð, 46,2% fyrir
söfn eða sýningar, 35,5% fyrir
skoðunarferðir með leiðsögn,
34,0% fyrir hvalaskoðun og
22,0% fyrir dekur og vellíðan.
Fyrir hestaferðir greiddu 17,3%,
bátsferðir 16,5%, jökla- eða
vélsleðaferðir 15,2% og göngu-
eða fjallaferðir með leiðsögn
14,5%.
Náttúran og landslagið skor-
uðu einnig hæst þegar spurt var
um hvar styrkleikar Íslands í
ferðaþjónustu lægju helst. Þar
nefndu 71,6% náttúruna og
landslagið en næst kom fólkið
og gestrisni með 30,5%. Aðrir
þættir voru; fjölbreytt afþreying
(12,1%), menning og saga (11,2%),
þjónusta og gæði almennt (9,3%),
almenn upplýsingagjöf (8,5%),
aðgengi og innviðir (8,5%), sér-
staða landsins (7,7%), tungu-
málakunnátta (6,8%) og þjónusta
almennt í tengslum við skoðun-
arferðir (6,5%).
Áhugavert er að skoða þau atr-
iði sem nefnd voru þegar fólk
var með sama hætti beðið um að
nefna þrjá þætti sem helst mætti
bæta í íslenskri ferðaþjónustu.
Efst trónir vegakerfið en 16,4%
töldu að það mætti bæta, næst
kemur margskonar ferðaþjónusta
(12,6%), verðlag almennt (12,6%),
vegaskilti (8,8%), upplýsingar til
ferðamanna (7,9%), þjónusta og
fjölbreytni í tengslum við mat og
veitingahús (7,4%), gæði á gist-
ingu (5,8%), auglýsingar og
markaðssetning á landinu (5,8%)
svo fátt eitt sé nefnt.
Dýrafjörður.
Eftirlitið og árangurinn
Síðast var fjallað um iðnað, salt og sílikon. Eftirlit með alls kon-
ar innflutningi, varningi og heilbrigði er lagt á hendur ýmissa opin-
berra stofnana með lögum. Oft skortir á það að nægjanlegt fé og
mannafli sé til reiðu til að sinna því með sómasamlegum hætti. Þá
fer sem fer og stundum miður og jafnvel hreinlega illa. Brjóst kvenna
og matur er eitthvað sem fara þarf varlega með. Heilsa þeirra sem
nota framleiðsluna á mikið undir því að allt sé í lagi og réttu vör-
urnar notaðar, bæði í brjóstin og matinn.
Sorpbrennslustöðin Funi hefur eiginlega verið vandamál frá því
hún reis. Hún var sett niður á rangan stað og skemmdist mikið í
snjóflóði 25. október 1995. Eins og það dygði ekki til að fá bæjar-
stjórn til að hugsa sinn gang, þá stóð upp úr henni blár reykur allan
tímann. Vonandi var ekkert pólitískt við það. En allan tímann voru
Ísfirðingar sannfærðir um það af hálfu þeirra sem fylgjast skyldu
með, að allt væri í himnalagi. En tíminn sá mikli og óbilgjarni
dómari um mannanna verk leiddi í ljós að svo var ekki. Eiturefni úr
brennslunni lögðu í raun landbúnað í Skutulsfirði í rúst. Það var
nógu slæmt að stöðin skyldi menga þvert ofan í fullyrðingar sann-
trúaðra stjórnmálamanna og eftirlitsstofnana. Bláa gufan var aldrei
falleg, en kannski var hún verðugur minnisvarði um þá ákefðar
bæjarstjórnarmenn sem lögðu allt undir til þess að reisa sér minnis-
varða í formi sorpbrennslustöðvar á þessum stað. Rétt er að rifja
upp að haldin var kosning um staðsetningu. Núverandi Funa-
staður á Kirkjubólshlíð kom aldrei til atkvæða, en var samt val-
inn. Þó vöruðu einstaka menn við því að snjóflóð gætu fallið þar.
Landbúnaður á Vestfjörðum hefur átt undir högg að sækja í
nokkra áratugi og hefur ekki notið pólitískrar velvildar. Þannig
hefur sauðfjárbúskapur dregist verulega saman og það þótt hér
á Vestfjörðum sé eitt besta land til sauðfjárræktar. Allt var
ákveðið eftir reglustikuaðferðum og teiknað á pólitískum skrif-
borðum í Reykjavík. Það var því vont þegar ástandið í Engidal
Funaði upp vegna síðbúins eftirlits. Það vekur upp spurningar
um hverju skal trúa í þeim efnum. Nú er mjólkurvinnsla horfin
þótt fé sé komið til mjólkurstöðvarinnar sem MS á nú. Enn ein
pólitísk ákvörðun sem því miður hjálpar ekki kúabúskap á Vest-
fjörðum. Of lítið of seint! Neyslumjólk er nú flutt á bílum að
sunnan og hefur komið í ljós að eftirlitið með gæðum eftir flutn-
ing þyldi skoðun. En hverjum á að treysta ef eftirlitið bregst.
Þurfum við að fá nýja eftirlitsstofnun með öllum hinum eftirlits-
stofnununum svo hægt sé að treysta mat og brjóstum? Líkast til.
En er ekki til einfaldari leið? Því er erfitt að svara og meðan
verða slysin.