Iðnaðarmál - 01.06.1968, Blaðsíða 38

HVERNIG MARGAR AF AÐFERÐUM OKKAR OG FRAMKVÆMDUM
GANGA EFTIR
KÁLFASLÓÐ
Eitt sinn fyrir ævalöngu
ungur kálfur var á göngu,
rölti gegn um grænan skóg,
greyið hafði étið nóg.
A veg sinn otal lykkjur lagði,
langaði ekkert heim að bragði
eins og kálfur ósvikimi,
eirðarlaus og forvitinn.
v 1
Og árin runnu í aldaskaut.
Löngu er dáið lítið naut.
því seinna þennan sama dag
fór seppi í lítið ferðalag,
rakst á spor og rakti slóð,
römm er veiðihvötin góð.
7 ? 7
En slóð varð eftir klaufakálfinn,
kemur við sögu litli bjálfinn,

Bjöllusauðinn bar að næst,
bar hann tignarmerkið glæst,
og með hjörð á eftir sér,
eins og tignum sauði ber.

Sauðahjörðin hlýtt með þel
hverja bugðu þræddi vel.
Síðast komu mætir menn,
"menning" þeirra varir enn.

Gengu á svig og skakk og ská,
skutust krókaleiðir smá.
Fuku ófá orðin reið :
"En sú bölvuð krókaleið".
En þrátt fyrir æsiorðaflóð,
áfram héldu kálfaslóð,
skjögruðu hlykkjótt skógargöng,
skrámuðu sig í viðarþröng.
( Framh. á innri kápusíðu )