Ægir - 01.07.2008, Blaðsíða 17

17
Æ G I S V I Ð T A L I Ð
uð og það var sannast sagna
heldur lítið að gera. Ég var
einnig um tíma á síldarbát frá
Reykjavík, Helgu II og fór
m.a. á síld og loðnu í Norður-
sjóinn.“
Hippatíminn – söfnuðu hári og
plötum!
„Sumarið 1970 var hippa-
menningin allsráðandi og þá
tók ég mér frí frá sjómennsku
um sumarið. Við félagarnir
keyrðum um landið á átta síl-
endra bíl og stunduðum
sveitaböllin. Við söfnuðum
hári og plötum og hlustuðum
á rokk þess tíma. Við bjugg-
um reyndar ekki í kommúnu
eða klæddumst mussum, svo
langt gengum við ekki!“
Í tæp tvö ár – 1984-1985 -
var Óskar á fragtskipi – fyrst
á Selnesi – skipi Nesskipa. „Á
þessum tíma hafði ég áhuga
á því að prófa eitthvað nýtt í
sjómennskunni. Ég fór því
suður á skrifstofu Nesskipa
og spurðist fyrir um pláss.
Þegar ég sá þykkan bunka af
starfsumsóknum á borðinu
taldi ég ekki mikla möguleika
á plássi, en skrifstofumaður-
inn spurði mig hvort ég hefði
áhuga á því að vinna í happ-
drætti! Ég svaraði því játandi.
„Gott og vel,“ sagði hann, „þá
ferðu um borð í Selnesið
klukkan tólf í kvöld. Ég sló
til. Þetta var áhugaverður tími
og skemmtilegur. Við sigldum
á hafnir í Bandaríkjunum, til
Noregs, Svíþjóðar og hafna á
meginlandi Evrópu.
Síðar var ég um þriggja
mánaða skeið á öðru fragt-
skipi, Ísbergi, sem Skag-
strendingur átti hlut í og flutti
fyrst og fremst sjávarafurðir til
Evrópu.“
Uppgripatími á Örvari
Að fragtsiglingunum loknum
lá leið Óskars aftur heim á
Skagaströnd þar sem hann fór
á frystitogarann Örvar, sem
var fyrsti frystitogari Íslend-
inga. „Þetta var gríðarlegur
uppgripatími. Við fiskuðum
um sex þúsund tonn á ári –
lang mest þorsk og grálúðu.
Þú getur ímyndað þér verð-
mæti þessa afla í dag! Á þess-
um tíma og í mörg ár á eftir
voru meðaltekjurnar á Skaga-
strönd einhverjar þær hæstu á
Íslandi. Það hefur hins vegar
breyst á síðustu árum.“
Óskar færði sig yfir á Arn-
ar HU þegar hann kom, en
hann var síðan seldur til
Grænlands. Og þegar núver-
andi Arnar HU kom til Skaga-
strandar var Óskar í áhöfn
hans og allar götur þar til
hann hætti í apríl sl.
Með öðrum orðum; Óskar
hefur verið á frystiskipum á
Íslandsmiðum síðan sá út-
gerðarmáti hófst á níunda
áratugnum. „Guðmundur
Jónsson skipstjóri á Vilhelm
Þorsteinssyni EA sagði ein-
hvern tímann að menn ættu
að fá orðu fyrir að vera í tutt-
ugu ár á frystingu. Ég geri
hins vegar hvorki ráð fyrir að
fá orðu fyrir það eða eitthvað
annað,“ segir Óskar og brosir
út í annað.
Hann segir að frá því að
útgerð frystiskipanna hófst og
til dagsins í dag sé ekki hægt
að segja að stórfelldar breyt-
ingar hafi átt sér stað í vinnu-
brögðunum um borð. „Gæða-
kröfurnar eru vissulega meiri
og því fer fiskurinn hægar í
gegnum vinnsluna en hér á
árum áður. Í sumum skipum
er kominn sjálfvirkur útsláttur,
þ.e.a.s. búnaður sem slær úr
frystipönnunum, en í öðrum
ekki. Þessi búnaður ætti að
mínu mati að vera í öllum
þessum skipum, því auðvitað
er ekkert vit í því að menn
séu að slá úr pönnum eins og
„Guðmundur Jónsson skipstjóri á Vilhelm Þorsteinssyni EA sagði einhvern tímann að menn ættu að fá orðu fyrir að vera í tuttugu ár á frystingu. Ég geri hins vegar hvorki
ráð fyrir að fá orðu fyrir það eða eitthvað annað,“ segir Óskar m.a. í viðtalinu.