Morgunblaðið - 31.12.2014, Blaðsíða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. DESEMBER 2014
Kveðja frá Gautaborgar-
saumaklúbbnum.
Nú hefur hún Guðlaug vinkona
okkar kvatt þennan heim, allt of
fljótt. Á sorgarstundu sem þess-
ari er gott að geta yljað sér við
góðar minningar um ómetanleg-
ar samverustundir. Við vorum
ungar þegar við kynntumst, allar
við nám í Gautaborg í Svíþjóð.
Þetta voru mikil mótunarár í lífi
okkar. Við ætluðum okkur stóra
hluti, allar í námi þar sem áhersla
var lögð á að kenna okkur til
verka við að breyta og bæta og
helst að bjarga heiminum. Þar
sem stórfjölskyldur okkar flestra
voru víðs fjarri urðu samskipti
okkar mikil og við leituðum hver
til annarrar í gleði og sorg. Það
var alltaf gott að leita til þeirra
Guðlaugar og Þorsteins, þau voru
nokkrum árum eldri og öllu ráð-
settari en við hin og heimili þeirra
stóð okkur opið. Eftir að heim var
komið héldum við hópinn og
stofnuðum saumaklúbb. Það var
ómetanlegt að hitta Gautaborg-
arhópinn, ræða þjóðmálin og rifja
upp gamlar minningar. Guðlaug
var einstaklega jákvæður ein-
staklingur og var alltaf tilbúin til
að veita hjálparhönd. Henni var
mikið í mun að bæta hag þeirra
sem minna máttu sín, enda helg-
aði hún líf sitt starfi í þágu þeirra
sem þörfnuðust aðstoðar. Hún
hafði ákveðnar skoðanir og sat
ekki á þeim. Hún vissi hvað þurfti
til að breyta aðstæðum til hins
betra og umræðurnar í klúbbnum
okkar voru oft fjörugar. Við
fylgdumst með börnum hver ann-
arrar vaxa úr grasi og skiptumst
á reynslusögum af ömmuhlut-
verkinu. Guðlaug var stolt af
börnunum sínum og barnabörn-
um og naut þess að vera sem
mest með þeim.
Nú er komið að kveðjustund.
Við minnumst mætrar konu og
góðrar vinkonu af virðingu og
þökk. Við sendum Þorsteini,
Magnúsi, Helga, Sigrúnu og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bryndís, Elín, Ester, Ólína,
Sigríður, Sigrún, Sigurveig,
Snjólaug og Unnur.
Guðlaug
Magnúsdóttir
✝ GuðlaugMagnúsdóttir
var fædd í Vík í
Mýrdal 29. janúar
1948. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 18. des-
ember 2014.
Útför Guð-
laugar fór fram
frá Hallgríms-
kirkju 30. desem-
ber 2014.
Kveðja frá
Söngfélagi
Skaftfellinga
Það er með sökn-
uði og trega sem við
í Söngfélagi Skaft-
fellinga kveðjum
Guðlaugu Magnús-
dóttur, söngfélaga
okkar. Hún var
sópran í kórnum um
árabil en vegna veik-
inda söng hún ekki
með okkur í vetur. Var þó búið að
ákveða að hún yrði með okkur eft-
ir áramót ef heilsan leyfði. Það
átti ekki að verða. Guðlaug var
einstaklega jákvæð og velviljaður
félagi. Söngfélagið var henni kært
og hún var mjög virk í að hvetja
okkur til dáða. Hún hafði fallega
sópranrödd og hafði mikinn metn-
að fyrir hönd kórsins. Við kór-
félagar hennar kölluðum hana
stundum móður kórsins vegna
þess að við vorum þó nokkrir
söngfélagar sem hún hafði fengið
til liðs við kórinn með góðum ár-
angri. Guðlaug leitaði söngfélaga
bæði á gömlum æskuslóðum í Vík
í Mýrdal, meðal vinnufélaga og í
hópi gamalla námsfélaga í Gauta-
borg. Saman höfum við átt
ógleymanlegar samverustundir á
æfingum og söngferðalögum víða
um land. Síðastliðinn vetur var
hún áfram um það að kórinn tæki
til flutnings ljóðið, Þó þú langför-
ull legðir eftir Stephan G. Steph-
ansson og var það gert að hennar
beiðni og ljóðið sungið á tónleik-
um. Nú er komið að kveðjustund
og Guðlaug lögð upp í þá langferð
sem við eigum öll fyrir höndum.
Við þökkum af hlýhug vinskapinn
og samfylgdina í Söngfélagi
Skaftfellinga og sendum Þorsteini
og fjölskyldunni innilegar samúð-
arkveðjur. Guð blessi minningu
Guðlaugar Magnúsdóttur.
F.h. Söngfélags Skaftfellinga,
Sveinn Hjörtur Hjartarson.
Á aðventunni bárust þær sorg-
legu fréttir að Guðlaug, vinkona
okkar og samstarfskona, væri
fallin frá. Það var afar þungbært
að fá þær fréttir þó að aðdragand-
inn hefði verið nokkur.
Það verður mikill missir að
þessari reyndu baráttukonu fyrir
velferð barna. Á þeim árum sem
ég hef unnið með Guðlaugu í
barnaverndarnefnd Reykjavíkur
hefur aðkoma hennar ætíð verið
öðrum til fyrirmyndar og það var
hreinlega ómetanlegt að geta leit-
að í þekkingu hennar og reynslu í
þessum erfiða málaflokki. Störf
hennar hafa alla tíð verið fag-
mannlega unnin og einkennst af
skynsemi í bland við hlýja og al-
úðlega nálgun. Við vinir hennar
munum sakna vinkonu, sem var
einstök manneskja og góður vin-
ur.
Hugur okkar í barnaverndar-
nefnd og starfsmanna Barna-
verndar Reykjavíkur er hjá Þor-
steini og fjölskyldu Guðlaugar á
þessum erfiðu tímum. Við sendum
þeim innilegar samúðarkveðjur.
Þórir Hrafn Gunnarsson,
formaður barnavernd-
arnefndar Reykjavíkur.
Í ágústmánuði í fyrra sagði
Guðlaug okkur frá því á fundi hjá
Fjölskylduþjónustu kirkjunnar að
hún hefði greinst með krabba-
mein í brisi. Okkur setti hljóð við
þessi alvarlegu tíðindi því við viss-
um sem var, að baráttan gæti orð-
ið tvísýn. Á litlum vinnustað þar
sem einungis starfa fjórar mann-
eskjur skiptir hver og einn svo
óendanlega miklu máli. Guðlaug
tók þessum fregnum af ótrúlegu
æðruleysi. Það lýsir henni vel
þegar hún sagði að mesti kvíðinn
væri fólginn í því að segja börnum
og barnabörnum fréttirnar. Sjálf
sagðist hún finna fyrir þakklæti
fyrir það góða líf sem hún hefði
átt, hún vissi ekki hvað hún ætti
langan tíma en hún ætlaði sér svo
sannarlega nýta hann vel. Hún
stóð fyllilega við þau orð sín.Þau
skipti sem ég hef hitt Guðlaugu á
árinu hefur henni verið ofar í huga
velferð fjölskyldunnar en eigin
veikindi. Við hittumst fyrir tilvilj-
un á Skólavörðustígnum í byrjun
desember. Við föðmuðumst. Það
var okkar kveðjustund.
Á vinnustað var Guðlaug gleði-
gjafi. Gaman var að drekka morg-
unkaffið með henni, slúðra um
nýjustu kjaftasögur og ræða póli-
tík. Guðlaug var mikil jafnaðar-
manneskja, bar hag þeirra sem
minna máttu sín jafnan fyrir
brjósti, vildi jafnrétti, bræðralag
og réttlátari skiptingu þjóð-
arauðsins. Þannig var hún einnig
ákafamanneskja í því að hjálpa
öðrum. Sem dæmi um ákafa Guð-
laugar þá átti hún einu sinni von á
ungum manni í viðtal. Á tilsettum
tíma birtist ungur maður sem tók
stefnuna á eldhúsið hjá okkur og
ætlaði greinilega út á svalir. Guð-
laug var snögg að vanda, greip um
handlegg mannsins og bauð inn til
sín í viðtal, sagði að það væri hún
sem hann ætti tíma hjá. Það mun
hafa liðið töluverður tími þar til
maðurinn gat greint frá því að
hann hefði verið sendur til okkar
til að þvo gluggana. Engar efa-
semdir eru í mínum huga um að
hann hafi farið ríkari af fundi
þeirra.
Á námstefnu fjölskylduþerap-
ista í Skálholti fyrir nokkrum ár-
um fékk ég það hlutverk að taka
viðtal við Guðlaugu þar sem við
ræddum um hvað bæri að leggja
áherslu á í meðferðarstarfi. Guð-
laug sagði meðal annars að það
skipti svo miklu máli að halda út
með fólki, að hafa sjálfur trú á að
fólk geti breytt lífi sínu til góðs og
að þykja vænt um fólk. Þetta
voru þeir þættir sem hún hafði að
leiðarljósi í starfi.
Fólk sem ég hef heyrt í, vinir
og kollegar Guðlaugar, hafa verið
á einu máli um að Guðlaug hafi
verið manneskja sem hafi ein-
hvern veginn komið við hjartað í
manni, snert þar strengi sem
gerðu hana svo minnisstæða og
sérstaka.
Það er erfitt að kveðja. Sér-
staklega þegar brottförin er
ótímabær. Einhvern veginn er
það svo að okkur er ætlaður mis-
langur tími á þessari jörð. Sama
dag og ég fékk þær fregnir að
Guðlaug hefði kvatt þennan heim
fæddist lítill drengur í minni fjöl-
skyldu, sonarsonur. Það leiðir
óneitanlega hugann að hringrás
lífsins, einn kemur þá annar fer.
Við hjá Fjölskylduþjónustu
kirkjunnar sendum Þorsteini,
börnum, barnabörnum og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur við brottför
Guðlaugar okkar. Guð blessi
minningu hennar.
Rannveig
Guðmundsdóttir.
Guðlaug var kær kollegi með
hjartað á réttum stað og fæturna
á jörðinni. Við unnum saman á
Félagsmálastofnun Reykjarvík-
urborgar í Vonarstræti 4. Þar
myndaðist náið samfélag og við
bundumst sterkum vináttubönd-
um. Hópurinn kom úr ólíkum átt-
um, utanlands og innan. Þetta
var í lok sjöunda áratugarins og
bæði pólitískur og faglegur metn-
aður fyrir því að byggja upp vel-
ferðar- og barnaverndarþjón-
ustu.
Þetta gat verið átakasöm
vinna í mikill nálægð við mann-
eskjur sem lífið brosti ekki alltaf
við. Þarna birtust eiginleikar
Guðlaugar skýrt, innsæi hennar,
samkennd, og ekki síst glettni
hennar, hæfni til að greina og
skyggnast undir yfirborð í því
flókna samhengi hlutanna sem
oft var á ferð. Eftirminnilegust er
þó kímni hennar, léttleiki og
hæfileikinn til að sjá hið broslega
í alvörunni. Hún lét sig varða
bæði þjóðfélagsmál og heimsmál
og var virk í kvennahreyfingum.
Hún var ákaflega traust og gott
að eiga vináttu hennar og trúnað.
Samræðurnar við hana ein-
kenndust af dýpt og hlýju.
Við fundum glöggt hve fjöl-
skyldan var henni mikils virði.
Þangað sótti hún styrk og inn-
blástur og miðlaði því til okkar
hinna á skemmtilegan hátt sem
stendur okkur lifandi fyrir hug-
skotssjónum.
Kæri Þorsteinn, Helgi, Magn-
ús, Sigrún og fjölskyldur. Hugur
okkar er með ykkur á þessari
stundu.
Anni, Áshildur, Guðrún,
Gunnar, Sigrún M og
Sigrún Ó.
Móður minni þótti
undurvænt um hann
Bjarna, yngsta bróð-
ur sinn, og það
leyndi sér aldrei
þegar hún talaði um
hann. Þessi elska móður minnar
til Bjarna frænda hefur sjálfsagt
nokkuð mótað viðhorf mín til hans
í bernsku en kynni mín af honum
þá og síðar hafa öll styrkt þá sömu
tilfinningu hjá mér.
Ég er ekki einn þeirra sem
muna mjög æskudaga sína en ansi
margt af því sem ég man tengist
Bjarna frænda. Þegar foreldrar
mínir bjuggu á Ásvallagötu fór ég
einhverju sinni einn að heimsækja
Bjarni Jónsson
✝ Bjarni Jónssonfæddist 23.10.
1927. Hann lést
13.12. 2014. Útför
Bjarna fór fram
30.12. 2014.
Bjarna frænda á
Tjarnargötu þar
sem hann bjó. Þegar
ég kom þangað var
hann að fara austur
að Þingvöllum með
Hólmfríði sem þá
var kærasta hans.
Ég hef trúlega verið
eitthvað leiður en
var umsvifalaust
tekinn með og þessi
dagur er ljúf endur-
minning sem er mér kær og ég
mun ávallt eiga.
Bjarni og Þorgrímur bróðir
hans, sem ávallt var kallaður
Buddi, eru í minningunni órjúfan-
lega tengdir jólunum. Þeir söfn-
uðu gjarnan saman jólagjöfum og
komu síðan heim til okkar með
þær á aðfangadag. Það fylgdi
þeim gleði og græskulaust sprell
og finn ég enn indæla vindlalykt
þegar ég rifja upp þá góðu daga.
En Bjarni var ekki bara
skemmtilegur og fyndinn heldur
var hann líka gáfaður og fjöl-
menntaður maður sem hikaði
aldrei við að láta skoðanir sínar í
ljós. Hann þoldi ekki óréttlæti og
græðgi og gat orðið mjög afdrátt-
arlaus og skorinorður þegar slíkt
barst í tal. Hann tók ávallt mástað
þeirra sem minnst máttu sín og þá
var hann eins og þau systkini öll
einstakur dýravinur og fátt þoldi
hann verr en illa meðferð á dýr-
um.
Þegar við Kristján bróðursonur
hans heimsóttum Bjarna skömmu
fyrir andlát hans spurði hann okk-
ur kersknislega hvort við værum
komnir til að kveðja. Okkur
frændum vafðist nokkuð tunga
um tönn en síðan spjölluðum við
lengi saman og var þetta var góð
og eftirminnileg stund sem við
frændur áttum þar með honum.
Við rifjuðum upp kynni okkar af
Ólafíu og Magnúsi í Hörðudal, því
góða fólki sem öllum þótti vænt
um, er þeim kynntust. Sögur af
Magnúsi sem var slíkur dýravinur
að sagt var að kálfurinn, heimaln-
ingurinn, hundurinn og kötturinn
hefðu elt hann í halarófu er hann
gekk til starfa sinna. Þá rifjuðu
þeir frændur mínir upp sögur frá
Djúpavík en þar hafði Bjarni unn-
ið eitt sumar. Bjarni sinnti starfi
verslunarþjóns en vegna mikilla
umsvifa var rekin verslun þar við
síldarstöðina. Verslunarstjórinn
var stundum vant við látinn og
kom því rekstur verslunarinnar
stundum alveg í hlut Bjarna.
Norðmenn voru við síldveiðar og
leituðu til Djúpavíkur til að sækja
kost. Annaðist Bjarni þau við-
skipti tíðum bæði vegna tungu-
málakunnáttu sinnar og fjarveru
verslunarstjórans. Kölluðu Norð-
mennirnir hann því Herr faktor
og þótti honum það virðuleg staða.
Ég kveð hann Bjarna frænda
minn með söknuði og sorg í huga
en ég veit að þegar frá líður og
sorgin sefast þá mun ljúf minning
um þennan fallega og góða frænda
minn ávallt vekja gleði í brjósti
mínu.
Jón B. Jónasson.Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Hinrik
Valsson
STOFNUÐ 1996
STOFNUÐ 1996
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
KARL ELÍAS KARLSSON,
lést á dvalarheimilinu Ási í Hveragerði
föstudaginn 26. desember.
Útför hans verður gerð frá Þorlákskirkju
laugardaginn 3. janúar kl. 14.00.
Guðfinnur Karlsson, Jóna Kristín Engilbertsdóttir,
Jón Karlsson,
Karl Sigmar Karlsson, Guðrún Sigríks Sigurðardóttir,
Erla Karlsdóttir, Þórður Eiríksson,
Kolbrún Karlsdóttir,
Sigríður Karlsdóttir, Jóhann Magnússon,
Halldóra Ólöf Karlsdóttir, Svavar Gíslason,
Jóna Svava Karlsdóttir, Sveinn Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GRÉTA MOLANDER,
Sóleyjarima 17,
Reykjavík,
lést á Landspítala sunnudaginn 28.
desember.
.
Benedikt Halldórsson, Agnieszka Kochaniewicz,
Hilmar Halldórsson,
Hörður Halldórsson, Emilía B. Sveinsdóttir,
Þorsteinn Halldórsson,
Halldór Rósi Guðmundsson, Hólmfríður Marinósdóttir,
Hafsteinn Guðmundsson, Hafdís Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær faðir okkar,
ÓLAFUR DAVÍÐSSON,
Sandgerði,
lést á Þorkláksmessu 23. desember á
hjúkrunarheimilinu Hlévangi í Keflavík.
Útför hans fer fram frá Safnaðarheimilinu í
Sandgerði miðvikudaginn 7. janúar kl. 13.00.
.
Sævar Ólafsson,
Signý Ólafsdóttir,
Elín Ólafsdóttir,
Guðrún Ólafsdóttir,
Sigurlína Ólafsdóttir,
Marteinn Ólafsson,
Ingibjörg Þ. Ólafsdóttir,
Davíð Þór Ólafsson,
Ólafur Þór Ólafsson
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn,
BJARNI MARTEINN SIGMUNDSSON,
Suðurbraut 1,
Hofsósi,
lést á heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki
föstudaginn 26. desember.
Útförin fer fram frá Hofsóskirkju laugardaginn
3. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Unnur Jóhannesdóttir.
✝
Faðir okkar, stjúpi, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
GUÐMUNDUR ÞORLEIFSSON,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, mánudaginn
22. desember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 6. janúar kl. 13.00.
Matthildur Guðmundsdóttir, Gísli Guðmundsson,
Sigríður Matthíasdóttir,
Þorleifur Guðmundsson, Hrefna Einarsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson, Einína Einarsdóttir,
María Jónasdóttir, Sverrir Jónsson
og afabörn.