Breiðholtsblaðið - 01.02.2006, Side 8

Tuttugu og níu ökumenn óku
of hratt um Hraunberg í Breið-
holti föstudaginn 3. febrúar en
þá mældi lögreglan í Reykjavík
hraða ökutækja sem fóru um
götuna. Stóð mælingin yfir í
tvær og hálfa klukkustund og
var hraði 84 ökutækja mældur.
Hraði ökutækja á ferð um
Hraunberg var mældur á nýjan
leik mánudaginn 6. febrúar. Þá
var mældur hraði 38 ökutækja og
reyndust sjö ökumenn af þeim
aka of hratt. Hraði þessara öku-
mann var á bilinu fjörtíu og fjórir
til fimmtíu og níu kílómetrar á
klukkustund. Hraunberg er ein
þeirra gatna í Breiðholti þar sem
hámarkshraði er 30 kílómetrar.
Leikskóli er við götuna og þar er
jafnan mikil umferð skólafólks og
annarra gangandi vegfarenda.
FEBRÚAR 20068 Breiðholtsblaðið
Aðventan var gengin í garð og
ljóssins hátíð framundan þegar
grannkona mín Þórdís Elín Jó-
elsdóttir kom að máli við mig og
spurði hvort ég tæki ekki áskor-
un frá henni, um að deila með
lesendum Breiðholtsblaðsins
bókalestri mínum á nýbyrjuðu
ári. Ég tók vel í það, sagðist að
vísu bregða mér til Svíaríkis í
byrjun janúar og þaðan til Dana-
veldis en síðan lægi leiðin heim
á Frón.
„Hæsti staður
mannanna í árdaga
hæsta ker sem
geymdi þögnina
líf úr steini
eftir allt þetta líf.“
Chileiska skáldið Pablo Neruda
tók sér ferð á hendur til Machu
Picchu hinnar fornu borgar Inka-
veldis í Andesfjöllum, þar sem
andar lifa fangaðir á milli steina.
Ljóðin hans, jafn ódauðleg og ei-
lífðin í Machu Picchu segja frá
ferðalagi hans upp í hæðirnar.
Sonur minn gaf mér bókina í jóla-
gjöf. Hann kynnti mig einnig fyrir
Alkemistanum, stórkostlegri bók
braselíska rithöfundarins Paulo
Coelho. Santíago heldur af stað í
sína pílagrímsgöngu ákveðinn í
að fylgja draumum sínum, kemst
að því að hann og sérhver maður
á sinn örlagakost. Bókin sem
hann færði mér nú eftir Paulo
Coelho heitir Viktoría ákveður að
deyja, bók sem snart mig djúpt.
Höfundur byggir á eigin reynslu
en hann var í þrígang settur inn á
geðdeild sem ungur maður af for-
eldrum sínum. Ástæðan var að
hann vildi verða listamaður. Vikt-
oría stendur frammi fyrir því, eftir
misheppnað sjálfsvíg að eiga viku
eftir ólifaða. Þar með hefst tog-
streitan milli þess að lifa eða
deyja.Viktoría kemst að því inni á
geðdeildinni að lífið er kraftaverk.
Einn er sá höfundur sænskur
sem hefur glatt mig mjög á und-
anförnum árum en það er Mari-
anne Fredriksson. Á ferðum mín-
um til Gautaborgar undanfarin ár
hef ég ætíð haft með mér heim,
bók eftir hana. Marianne fæddist í
Gautaborg fyrir 78 árum en býr
nú í Stokkhólmi. Bókin Símon og
eikurnar fjallar um hennar eigin
barnæsku í Gautaborg í skugga
stríðs. Í bókinni Älskade barn er
viðtal við höfundinn í tilefni 75
ára afmælisins. Hún rekur sinn
feril, segir það hafa verið tilviljun
ein að hún gerðist blaðamaður og
síðan ritstjóri. Einnig það að hún
fór að skrifa bækur í frístundum.
Eftir að dæturnar fluttu að heim-
an fannst henni fótum kippt und-
an sér „eins og enginn þarfnaðist
mín lengur“ og fór því að sýsla
við það að skrifa bækur meðfram
ritstjórastarfinu. Síðan kom
ákvörðunin af sjálfu sér, hætti
sem ritstjóri og gerðist rithöfund-
ur. Aðdáendur Marianne Fred-
riksson eru þakklátir fyrir það.
Bækur hennar hafa verið þýddar
á yfir 40 tungumál og eru lesnar í
150 löndum. Bækurnar fjalla um
samskipti kynjanna, hvernig lífs-
munstur færist milli kynslóða,
mannlegt eðli, reisn þess og fall,
ást, hatur og fyrirgefningu. For-
dómalaus eys hún af sínum visku
og sagnabrunni, þannig að erfitt
er að sleppa bókinni fyrr en lokið
er. „Den som vandrar om natten“
var sú bók er þrengdi sér dýpst í
sálarkirnuna sagði Marianne
meðan hún var að skrifa hana,
enda varð þetta góð bók með
mörgum sjónarhornum. Ég las
„Enligt María Magdalena“ á fögr-
um vordegi í Gautaborg fyrir
nokkrum árum og varð gagntekin.
Þar er fjallað um kærleikann og
kvenlega sýn á kristnidóminn.
Nýjasta bókin „Skilda verklighet-
er“ var lesin nú í janúar í Gauta-
borg. Höfundur bregst ekki sínu
fólki, hér teflir hún því saman
hvernig einstaklingar með ólíkan
bakgrunn þroskast, takast á og
leysa sín mál.
Ég fékk ávallt margar bækur í
jólagjöf sem barn. Gleymi seint
þeim jólum er ég sem fullorðin
fékk ekki bók í jólagjöf. Ákvað að
hér eftir skyldi jólasveininn gefa
öllum fjölskyldumeðlimum bók í
jólagjöf. Í ár gaf hann mér bókina
„Auður Eir- sólin kemur alltaf upp
á ný“ sem Edda Andrésdóttir
skráði. Einstök bók um einstaka
konu sem lýsir upp umhverfi sitt
hvar sem hún kemur.
Allt sem lifir leitar jafnvægis,
hvort heldur ég er í mínus eða
plús á vogarstönginni finnst mér
ávallt hallast í rétta átt er ég les í
Biblíunni minni. Hún stendur ró-
leg og yfirveguð á náttborðinu
fullviss þess að boðskapurinn
sem hún ber muni næra mína sál
og ég fari í friði af hennar fundi.
Ég skora á Þóru Þórisdóttur er
starfar á Landspítalanum sem sér-
hæfður aðstoðarmaður sjúkra-
þjálfara, að segja frá sínum lestri,
veit að þar kennir margra grasa. ■
Hvaða bók/bækur ertu að lesa?
Sigþrúður Ingimundardóttir.
borgarblod.is
Smiðjuvegi
Hér
er ég!
Öll könnumst við hasarinn
sem fylgir því að vera unglingur.
Orðið hasar er í eðli sínu ekki
neikvætt því hasar getur verið
jákvæður líka. Það er nóg um að
vera og í mörg horn að líta á
þessu tímabili sem margir telja
eitt það mikilvægasta í þróun
einstaklingsins. Um það eru
reyndar skiptar skoðanir en
markmiðið með þessum skrifum
er ekki að ræða þær skoðanir.
Markmiðið er hins vegar að tí-
unda ágæti og mikilvægi félags-
miðstöðva Breiðholts og hvernig
þær geta reynst unglingum vel,
hvernig sem viðrar, ef svo má
segja.
Í félagsmiðstöðvunum er fjöl-
breyttur hópur starfsfólks sem er
mjög fært á sínum sviðum. Þessi
fjölbreytni er einmitt mikil bless-
un því að unglingar sem hópur, er
einkar litríkt samansafn einstak-
linga og því væri það miður ef
starfsfólkið væri allt undan sömu
hryssunni komið ef þið vitið hvað
ég á við. Þannig að ég leyfi mér
að fullyrða að hver einasti ung-
lingur sem kemur inn í Mið-
berg/Hólmasel mun upplifa það
að vera velkominn og undantekn-
ingalaust kynnast starfsmanni
sem viðkomandi finnur einhverja
samleið með. Og þetta er geysi-
lega mikilvægt. Að byggja upp
einhverskonar samband og þar af
leiðandi opna fyrir gefandi sam-
skipti sem fræða og þroska. Þetta
og sú staðreynd að húsin eru
opin unglingunum alla virka daga
veitir þeim afdrep sem og að-
stæður til að skapa. Sköpun er
teygjanlegt hugtak. Það getur ver-
ið eitthvað lítið eins og að koma í
félagsmiðstöðina í frítíma sínum
til að spjalla eða spila (oft mynd-
ast kjarnar í kringum slíkt). Nú
eða taka þátt í verkefnum og við-
burðum eða viðra hugmyndir um
eitthvað sem unglingurinn vill sjá
gerast í félagsmiðstöðinni, sama
hversu lítil eða stór í sniðum hug-
myndin er. Allt er tekið til greina
og rætt.
Það sem ég er að reyna að
segja með þessu er að félagsmið-
stöðin er ekki bara hús sem
gengið er inn í, heldur umhverfi
sem má teygja og beygja og gera
að sínu eigin - á sínum eigin
forsendum.
Í Miðbergi og Hólmaseli er
starfrækt víðtæk þjónustustarf-
semi fyrir börn og unglinga á öll-
um aldri. Vil ég því nota tækifær-
ið og benda ykkur að hringja í
síma 5573550 (Miðberg) og
5677750 (Hólmasel), heimsækja
heimasíðurnar www.midberg.is,
www.holmasel.is nú eða koma
bara í heimsókn, til að fá nánari
upplýsingar.
Að vera unglingur
í Breiðholti
Of hratt ekið um Hraunberg
Birkir Viðarsson, tómstundarleið-
beinandi í Miðbergi skrifar: