Skinfaxi - 01.08.2015, Síða 17

SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands 17
Á miðvikudeginum var aðalráðstefnan hald-
in og henni var skipt í þrjá hluta. Þar fengum
við bækling með alls konar verkefnum sem
við gátum framkvæmt til þess að hægja á
„Global warming“. Okkur var úthlutað því
verkefni að reyna að minnka hlýnunina um
30%. En það kostaði peninga, peninga sem
við höfðum ekki, svo að við ákváðum að kaupa
olíuver til þess að öll lönd fengju meiri pen-
inga og við gætum gert fleiri góða hluti í
næsta holli. Það gekk þó ekki því að það
verða olíuslys og öll lönd þurftu að borga
75ND til þess að koma í veg fyrir það. Því næst
ákváðum við að öll löndin skyldu vinna saman
svo að allir fengju eitthvað og á endanum
náðum við markmiði okkar. Eftir ráðstefnuna
fórum við niður á strönd til að slaka á. Nokkr-
ir syntu að fleka sem var aðeins lengra úti á
sjó og voru að stinga sér.
Á fimmudeginum var lítil keppni milli
landa. Við fórum niður á strönd og bjuggum
til báta úr spýtum. Svo áttum við að sigla með
bátinn út fyrir bryggjuna og aftur til baka. Þar
á eftir fórum við í annan ratleik sem var
skemmtilegri en fyrri ratleikurinn. Þar voru
stöðvarnar meðal annars að hjóla með bund-
ið fyrir augun, að skjóta af boga, róla sér í risa-
stórri rólu og stunda kubbaklifur. Svo borðuðu
allir engisprettur og alls konar annað skemmti-
legt. Kvöldmaturinn þetta kvöld var eitt af því
sem stendur upp úr þótt ekki gætu allir borð-
að hann. Við fengum að slátra kjúklingi og
elda hann frá byrjun. Það var mjög óhugnan-
legt og frekar viðbjóðslegt en samt alveg
skemmtilegt. Eftir það voru allir að búa sig
undir svefninn eða jafnvel sofnaðir, þegar
svakalegur hávaði heyrðist og allir þurftu að
drífa sig í matsalinn. Þar var okkur sagt að
höfuðstöðvar Fossil Fuels hefðu fundist og
við þurftum að fara og handtaka fólk þar.
Noregur lagði af stað næst seinastur og þurft-
um við þess vegna að horfa á mynd sem heit-
ir Taken áður en við lögðum af stað. Við feng-
um aðeins þær leiðbeiningar að við ættum
að labba meðfram veginum þangað til að
bíll kæmi og sækti okkur. Við urðum allt í einu
svo spennt og hrædd að við tókum á rás með-
fram veginum. Svo tók okkur upp maður á
hvítum sendiferðabíl og við fengum kort og
vasaljós. Bílstjórinn keyrði okkur langa leið en
sagði okkur síðan að labba bara leiðina sem
sýnd var á kortinu. Við vorum búin að ganga
í u.þ.b. klukkutíma þegar við hittum konu á
leiðinni sem sagði okkur að við þyrftum að
læðast fram hjá húsi sem var í grenndinni því
að þar væru Fossil Fuels-starfsmenn. Við gerð-
um það en allt í einu heyrðist kallað ótrúlega