Skinfaxi - 01.08.2015, Side 26

26 SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands
Á haustdögum fór tólf manna hópur aust-firskra ungmenna auk tveggja fararstjóra í ungmennaskiptaverk-efni á vegum Erasmus+ til Ungverjalands.
Verkefnið bar yfirskriftina HUN-ICE: Sports
in Social Inclusion and Non-Formal Education
og sneri að því hvernig íþróttir tengjast sam-
félagsþátttöku og óformlegu námi. Markmið
verkefnisins var að leiða saman ungmenni frá
tveim ólíkum stöðum og menningarheim-
um og gefa þeim kost á að skiptast á skoð-
unum og læra af sjónarmiðum hvert annars.
Í ferðinni fékk íslenski hópurinn kjörið tæki-
færi til að heimsækja nýtt umhverfi og kynn-
ast framandi siðum og venjum, auk þess að
fjalla og fræðast um íþróttir og samfélags-
þátttöku í víðu samhengi.
Á ferð og flugi til Ungverjalands
Þann 6. september lagði fríður hópur ung-
menna af stað frá Egilsstöðum. Samdægurs
tók hópurinn flugrútuna til Keflavíkur þaðan
sem ferðinni var heitið til Berlínar. Þar millilent-
um við á leið okkar til Búdapest í Ungverja-
landi en þar gafst hópnum tími til að skoða
borgina m.a. kastala, brýr og fornar styttur.
Þegar 7. september var að kvöldi kominn
hélt hópurinn af stað í átt að áfangastað sín-
um Orosháza, 30.000 manna bæ í Suðaustur-
Ungverjalandi. Teknar voru fjöldamargar lest-
ir og sporvagnar og komst hópurinn loks á
áfangastað eftir 30 tíma ferðalag. Þegar við
komum þreytt og svöng til Orosháza var vel
tekið á móti okkur og við vorum keyrð á sitt-
hvort gistiheimilið en strákarnir voru á einu
gistiheimili og stelpurnar á öðru.
Einhvers staðar byrja ævintýrin
Strax morguninn eftir kynntumst við ung-
verska hópnum. Dagskráin hófst á því að
staðgengill borgarstjóra Orosháza heiðraði
okkur með nærveru sinni og heilsaði upp á
hópana. Til að byrja með var ungverski hópur-
inn frekar feiminn og lokaður, á meðan
íslenski hópurinn var mjög líflegur og opinn.
Það stafaði meðal annars af takmarkaðri
enskukunnáttu ungverska hópsins. Það tók
því nokkra daga fyrir hópana tvo að verða
að einni heild en unnið var markvisst að því
t.d. með daglegum hópeflisleikjum. Þessir
leikir hjálpuðu báðum hópum að tengjast
innbyrðis og gengu út á það að vinna saman
í blönduðum hópum en ekki síst að láta ein-
staklingana njóta sín. Leikirnir hjálpuðu sér-
staklega ungverska hópnum að spreyta sig í
ensku og opna sig. Ljóst er að í ferðinni lærði
íslenski hópurinn mikið af nýjum leikjum sem
hann mun án efa nota til fullnustu eftir að
heim er komið eins og í þjálfun og við aðra
viðburði. Dagskráin var frá 10:00 til 18:30 alla
daga en klukkan 18:30 var kvöldmatur þar
sem íslenski og ungverski hópurinn skiptust
á þýðingu orða á tungumálum sínum auk
þess sem skipst var á skoðunum um ýmis
brýn samfélagsmálefni.
Óvæntir fordómar
Í ferðinni áttu sér stað margvíslegar og þrosk-
andi umræður. Komst íslenski hópurinn að
mörgu misjöfnu um ungverska menningu
og ríkjandi viðhorf. Í Ungverjalandi urðum
við vitni að miklum fordómum gagnvart
ýmiss konar minnihlutahópum, t.d. sígaunum,
innflytjendum, flóttafólki, samkynhneigðum
og mikilli þöggun málefna á borð við femín-
isma, kynferðisofbeldi og kynlíf. Ungverski
hópurinn fékk því í heimsókn okkar að kynn-
ast nýjum viðhorfum og opinskárri umræðu
um ýmis mál sem er ekki viðurkennt að tala
um í ungversku samfélagi. Þetta opnaði augu
okkar fyrir því hversu opin umræðan er á
Íslandi og hversu þakklát við megum vera
fyrir það samfélag sem við búum í. Við í
íslenska hópnum veltum samt sem áður fyrir
okkur fordómum sem leynast í íslensku sam-
félagi og áttuðum okkur á að þá má einnig
finna víða heima á Íslandi. Við lærðum samt
að bera virðingu fyrir skoðunum sem voru
ólíkar okkar og reyndum að bera gæfu til að
horfa í þann samfélagslega veruleika sem
þær voru sprottnar úr.
Gufuböð með alls kyns
ilmtegundum
Eins og margir vita eru Íslendingar algjörir
kaupsjúklingar og sést það best á hegðun
okkar þegar til útlanda er komið. Hópurinn
okkar er þar engin undantekning og lögð-
um við fram sérstaka beiðni um að fara í
Tesco, stærstu búð bæjarins, sem var mikil
upplifun fyrir okkur. Það var bæði vegna
stærðar búðarinnar og verðlagningar en hún
er töluvert lægri en við eigum að venjast.
Segja má að hópurinn hafi sett vallarmet í
innkaupum. Allténd hafði verslunarstjórinn
ekki séð annað eins og bauð okkur hjartan-
lega velkomin aftur sem fyrst. Að þessu loknu
lá leið hópsins í sundlaugargarð/heilsulind
sem er eitt mesta stolt bæjarins. Það sem var
merkilegt við þennan tiltekna stað var óhefð-
UÍA fólk á stormandi ferð …