Morgunblaðið - 10.03.2015, Page 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. MARS 2015
✝ Helgi Hann-esson fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 10. jan-
úar 1939. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 27. febrúar
2015.
Foreldrar hans
voru Hannes Guð-
mundsson, f. 10. júlí
1903, d. 28. júlí
1975, og Herdís
Ólafsdóttir, f. 28. febrúar 1911, d.
16. apríl 2007. Systkini Helga eru
Elín, f. 1927, og Guðmundur Þór,
f. 1947.
Árið 1963 kvæntist Helgi eft-
irlifandi eiginkonu sinni Valdísi
Einarsdóttur. Foreldrar hennar
eru Sigríður Jónsdóttir, f. 6. apríl
1918, og Einar O. Jónsson, f. 27.
október 1913, d. 11. apríl 2002.
börn, eitt er látið. 3) Jensína.
Helgi er uppalinn á Akranesi
og var æskuheimilið hans
Dvergasteinn við Vesturgötu.
Hann gekk í Barnaskóla Akra-
ness og síðan í gagnfræðaskól-
ann. Þaðan lá leiðin í Íþróttaskól-
ann á Laugarvatni, hann
útskrifaðist þaðan sem íþrótta-
kennari 1958. Vann við sund-
kennslu á Akranesi og var um-
sjónarmaður Bjarnalaugar frá
þeim tíma allt til ársins 2005.
Einnig ferðaðist hann um landið
nokkur sumur með sund-
námskeið fyrir krakka. Þá þjálf-
aði hann marga efnilega sund-
menn og konur hjá Sundfélagi
Akraness. Hann var alla tíð mik-
ill íþróttamaður og talsmaður
mikilvægis hreyfingar og hollra
lífsvenja. Hann varð Íslands-
meistari með ÍA í knattspyrnu
árið 1960.
Útför Helga fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 10. mars
2015, kl. 14.
Synir þeirra eru: a)
Sævar Matthíasson,
f. 1959 (uppeld-
issonur Helga),
kvæntur Sig-
urbjörgu Huldu
Guðjónsdóttur, f.
1971. Eiga þau syn-
ina Matthías Inga
og Mikael. Fyrir átti
Sævar þrjú börn: 1)
Ásgeir, sambýlis-
kona hans er Karen
Lind Ólafsdóttir og eiga þau fjög-
ur börn. 2) Heiður, hún á einn
son. 3) Eydís, sambýlismaður
hennar er Brynjar Guðmundsson
og eiga þau tvö börn. b) Kristinn
Helgason, f. 1963, kvæntur Ul-
riku Ramundt, f. 1970, og eiga
þau dæturnar Líf og Valdísi. Fyr-
ir átti Kristinn þrjú börn: 1) Helgi
Valur. 2) Bryndís, átti hún þrjú
Ég er mjög stoltur af að hafa
fengið að kalla Helga Hannesson
afa minn. Hann var svo sanna-
lega góður maður og ekki síst góð
fyrirmynd fyrir mig og alla sem
honum voru kærir. Ég gleymi því
aldrei þegar við fórum í útilegu
upp á Arnarstapa þegar ég,
Mikael litli bróðir minn og Ólafur
Ingi frændi minn (langafabarn
Helga) vorum að leika okkur í
læknum sem við náðum í
drykkjarvatnið okkar í og fund-
um lítinn snigil og hlupum til afa
og sögðumst aldrei ætla að
drekka úr þessum læk framar.
Hann sagði við okkur að við
þyrftum ekkert að óttast vatnið
vegna eins snigils og í þeim töl-
uðum orðum tók hann snigilinn
og át hann. Afi minn var vitur
maður og þegar ég heimsótti
hann höfðum við alltaf svo mikið
til að tala um, hvort sem það var
um sund, fótbolta, tilgang lífsins
eða jafnvel stelpumálin, hann
hafði svörin við öllu. Elsku afi,
vonandi mun ég hitta þig á ný á
einhverjum merkum stað. Ég er
þess fullviss að þú munir hafa svo
margt til að segja mér.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu geyma
gæta að sorgmæddum, græða
djúp sár.
Þó kominn sé yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Matthías Ingi Sævarsson.
Elsku afi minn, þú hefur gefið
mér svo margt og ég er svo þakk-
lát fyrir það. Við barnabörnin er-
um heppin að hafa átt þig að og
við eigum svo margar góðar
minningar um þig.
Þú talaðir oft um hvað það er
mikilvægt að lifa í núinu. Maður á
að njóta þess sem er að gerast
einmitt núna og ekki vera alltaf
að hugsa um það sem mun gerast
eða hefur gerst.
Við fórum gjarnan í útilegu
með þér og ömmu á sumrin og
man ég sérstaklega eftir því í
einni útilegunni þegar þú sagðir
mér að maður ætti ekki að hlakka
til neins, bara vera í núinu og
njóta augnabliksins. Þegar leið á
daginn sagðir þú: „Mikið hlakka
ég til að geta farið að sofa“ og þá
var ég ekki lengi að minna þig á
að maður ætti nú ekki að hlakka
til neins. Þetta fannst þér ægi-
lega sniðugt og varst ánægður
með þetta svar hjá mér.
Þú sagðir líka alltaf að þeir
sem gætu gert grín að sjálfum
sér væru langskemmtilegastir.
Þú predikaðir mikið um fyrir-
gefningu og að Guð væri eitthvað
sem byggi innra með manni. Ég
var oft lengi að skilja hvað þú
værir að meina, enda ung að aldri
þegar þú byrjaðir að ræða þessa
hluti. Nú skil ég að fyrirgefning
er ein sú mikilvægasta dyggð
sem maður getur tileinkað sér,
það að geta fyrirgefið manneskju
er það besta sem þú getur gert og
þá sérstaklega fyrir þig sjálfan.
Að fyrirgefa einhverjum lætur
þér líða betur. Enginn hefur gott
af því að finna fyrir gremju eða
hatri út í einhverja manneskju,
fyrirgefningin frelsar mann frá
slíku.
Allur þessi fróðleikur, elsku
afi, er eitthvað sem ég mun reyna
að lifa eftir og tileinka mér. Ég
mun nýta þær minningar sem ég
á um þig að spjalla við eldhús-
borðið hjá ykkur ömmu þegar
mig vantar góð ráð frá þér í fram-
tíðinni. Ég lærði það af þér að
maður getur ekki breytt öðru
fólki, maður getur einungis
stjórnað því hvernig maður sjálf-
ur tekst á við hlutina. Maður get-
ur fyrirgefið manneskjum og ein-
faldlega tekið þeim eins og þær
eru. Amma heyrði þig ræða þessa
hluti fram og til baka við alla sem
komu í heimsókn, hún reyndi nú
stundum að stoppa þig af þegar
hún var orðin þreytt á að hlusta á
þig. Þú hafðir gaman af því og
glottir þegar hún sagði þér að
hætta þessari vitleysu. Við sjáum
núna og skiljum hvað þú hefur
kennt okkur öllum.
Þú þekktir margt fólk og varst
dáður af mörgum enda merkileg-
ur og skemmtilegur maður. Ég
er og mun alltaf vera stolt að
segjast vera barnabarn Helga
Hannessonar.
Þangað til næst, elsku afi …
Þín
Jensína.
Elsku afi, hversu erfitt er það
að hafa þig ekki lengur í lífi mínu,
okkar. Kannski er það sjálfselska
í mér, en þú hafðir alltaf réttu
svörin.
Nú reynir á okkur hin það sem
þú ert búinn að vera að tala um í
mörg ár, kærleikann, við ein ráð-
um hvernig okkur líður og enginn
annar. Það er erfitt að gera það
og að kenna ekki öðrum um
manns eigin líðan. Þetta er ein
minning af mörgum sem ég á um
þig og mig, okkur.
Ef ég myndi skrifa allar minn-
ingarnar og öll okkar bestu
augnablik saman þá yrði það lífs-
sagan mín. Því öll augnablikin
með þér voru þau bestu og allar
minningarnar eru allir dagarnir
frá því við hittumst fyrst, fæðing-
in mín.
Elsku afi minn, þú ert merki-
legur og skemmtilegur maður, ég
vil vera eins og þú!
Ég þakka fyrir allt sem þú hef-
ur kennt mér og systkinum mín-
um, frænkum og frændum og
börnum. Við erum stolt af að vera
börnin þín. Það sem ég er heppin
að vera hluti af þessari fallegu
fjölskyldu sem við eigum.
Ég sakna þín, ég elska þig, ég
dái þig, ég reyni, ég geri mitt
besta, þetta er sárt, söknuðurinn
er gífurlegur og tómleikinn er
líka hér. Við lærum að lifa með
þessu saman og minnast þín og
hlæja saman eins og þú sért með
okkur.
Það sem þú kenndir okkur lifir
og við komum því áfram til
barnanna okkar. Það líður varla
sú stund sem ég hugsa ekki um
þig, þú mikli meistari og lærifaðir
minn, afi Helgi. Það eru forrétt-
indi að fá að sakna þín og hafa
verið hluti af þér.
Segðu Daníel og Lovísu Hrund
hvað við elskum þau, þau eru
heppin að fá þig til sín, og njóta
þín.
Þangað til minn tími kemur.
Þín
Bryndís Kjerúlf
Kristinsdóttir.
Nú þegar komið er að því að
fylgja afa Helga síðasta spölinn
og kveðja hann í síðasta sinn,
langar mig að nota tækifærið og
þakka þér, afi, fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig á þessum
tíma sem við eyddum saman.
Það eru ótal hlutir sem þú hef-
ur kennt mér í gegnum tíðina.
Það voru fjallgöngur á yngri ár-
um þar sem við gengum ótt og
títt á Akrafjallið þar sem þú
fræddir mig um öll helstu kenni-
leiti, fugla, eggjatínslu og þjóð-
sögur. Þegar ég var 5 ára pjakk-
ur var ég oft að þvælast í
Bjarnalauginni hjá þér og fékk
meðal annars að vera með eldri
strákunum sem voru á sundnám-
skeiði hjá þér, þannig að ég var
orðinn syndur áður en ég byrjaði
í grunnskóla. Oft var viðkomu-
staður Bjarnalaug á leið heim úr
skólanum og ósjaldan nýttum við
tækifærið og fórum saman á
Dvergastein í kaffi hjá langömmu
Herdísi og Siggu.
Í gegnum uppvaxtarárin
varstu duglegur að fræða mann
um lífsreglurnar og reglulega
fékk maður að heyra að fólk ætti
að lifa í núinu, njóta augnabliks-
ins. Ég tel að þú hafir algjörlega
lifað eftir þessum gildum og varst
sjálfum þér nógur, þér leiddist
aldrei. Enda sagðirðu alltaf að
besti tími dagsins væri á milli 5
og 6 á morgnana, í rólegheitum
með sjálfum þér þar sem þú gast
lesið og íhugað. En þrátt fyrir
þetta hafðirðu alltaf ótrúlega
gaman af að fá fjölskylduna í
heimsókn og sýndir alltaf brenn-
andi áhuga á því sem við vorum
að gera. Hvort sem umræðuefnið
var grunnskólinn, háskólinn, hús-
byggingar, vinnan hjá mér eða
krakkarnir okkar, þá varstu allt-
af jafn áhugasamur. Spurðir
mann spjörunum úr um gang
mála. Eins varstu alltaf búinn að
lesa eða heyra af einhverju nýj-
ungum sem þurfti að ræða. Þetta
voru ómetanleg samtöl, sem ég á
eftir að sakna mikið.
Þegar ég var að nálgast bíl-
prófsaldurinn varstu að sjálf-
sögðu búinn að smita mann af
bílaáhuganum sem þú hafðir. Ég
fékk að skrá þig sem leiðbein-
anda í æfingaakstri, sem var nýj-
ung á þeim tíma. Við nýttum okk-
ur það óspart. Ég kíkti reglulega
við hjá ykkur ömmu í heimabak-
að brauð og kakóbolla og í lok
heimsóknar fórum við saman á
rúntinn. Ósjaldan fórum við ak-
andi upp að Akrafjalli þar sem
jeppinn var aðeins settur í lága
drifið áður en haldið var heim á
leið.
Þú varst mikill áhugamaður
um tækninýjungar eins og raf-
magnsbíla. Eftir að þú hættir að
vinna og heilsan fór að þverra
fóru hjólatúrarnir þínir að vera
þér erfiðir. Það var leyst með því
að þú fékkstu þér rafmagnsreið-
hjól sem þú þaust á upp í Kal-
mannsvík, því útivera og hreyf-
ing var þér mjög mikilvæg. Ég er
sannfærður um að ef þú hefðir
fengið að lifa lengur hefðirðu
fljótlega fengið þér rafmagnsbíl
líka, mikið vorum við allavega
búnir að ræða um þá fram og til
baka.
Ég hugga mig við það, afi, að
nú líði þér betur, því ekki vildi ég
horfa upp á þig í vanlíðan eins og
heilsan á þér var orðin, þó ég
hefði viljað fá að hafa þig hjá okk-
ur miklu lengur. En svona er lífið
víst. Ég mun allavega lifa með
gildin þín að leiðarljósi og þakka
fyrir hvern dag, reyna að lifa í
núinu.
Takk fyrir allt, elsku afi Helgi.
Þinn
Ásgeir Sævarsson.
Mig langar að minnast Helga
með nokkrum orðum. Ég kynnt-
ist Helga fyrir u.þ.b. 24 árum.
Þegar ég hitti hann í fyrsta skipti
man ég að hann leit frekar snöggt
á mig, tók síðan þéttingsfast í
höndina á mér og brosti, við þetta
hlýja og þétta handtak vissi ég að
ég væri velkomin í fjölskylduna.
Helgi var ákaflega sterkur
persónuleiki og fylginn sér. Hann
var mjög ákveðinn og hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, þótt verið væri að tala
um fólk heyrði ég Helga aldrei
tala illa um nokkurn mann. Helgi
var trúaður maður og hefur það
eflaust hjálpað honum í gegnum
lífið. Helgi var mjög fróður og
maður kom sjaldan að tómum
kofunum hjá honum. Það var gott
að tala við Helga og fá ráð hjá
honum, hann var góður hlustandi
og það var eins og hann væri allt-
af með svör á reiðum höndum.
Helgi var mjög bóngóður og
alltaf tilbúinn að rétta öðrum
hjálparhönd ef á þurfti að halda.
Hann reyndist mér vel fyrir
nokkrum árum en þá þurfti ég að
leggjast inn á spítala þar sem ég
fékk heiftarlega lungnabólgu.
Helgi kom þá á hverjum morgni
og keyrði eldri dóttur mína í skól-
ann. Þegar ég eignaðist yngri
dóttur mína kom Helgi líka og
keyrði eldri dóttur mína í skólann
fyrir mig, þetta var ómetanlegt
fyrir mig. Helgi reyndist mörg-
um vel, vil ég þar sérstaklega
nefna aldraða tengdamóður sem
lifir tengdason sinn og tengda-
föður sem nú er látinn, Helgi
sýndi þeim mikla umhyggju og
hlýju.
Það er svo dýrmætt í hraða
lífsins að kynnast góðu fólki. Síð-
ustu mánuðir voru Helga þungir í
skauti þar sem heilsan fór að bila,
hann vildi lítið tala um eigin veik-
indi en spurði frekar frétta af
öðrum. Ég sakna Helga og það
gera eflaust margir, en við getum
yljað okkur við góðar minningar
og nú er hann laus úr viðjum
veikindanna og líður vel. Það hef-
ur örugglega verið vel tekið á
móti honum á öðru tilverustigi.
Ég vil að leiðarlokum þakka
honum samfylgdina í gegnum ár-
in og votta eftirlifandi eiginkonu
hans, börnum, tengdabörnum og
öðrum ástvinum dýpstu samúð.
Minning um góðan mann lifir.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þrjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Anna Guðfinna Barðadóttir.
Helgi okkar var einstaklega
farsæll maður og frábær per-
sónuleiki. Hann var náttúrubarn,
synti með selum og gekk á fjöll.
Helgi var án efa jafnvígur á allar
íþróttir þótt leikni hans hafi kom-
ið fram í knattspyrnu og sundi.
Hann setti sig vel inn í öll málefni
og verkefni sem hann hafði á ann-
að borð áhuga á. Hann fylgdi nú
ekki alltaf fjöldanum í skoðunum.
Hann var afreksmaður á margan
hátt, jaxl og ljúfur persónuleiki
en samt skorti aldrei aga í kring-
um Helga. Hann var einstakur
kennari, þjálfari, fórnfús og
metnaðargjarn. Hann hafði sér-
gáfur sem sundkennari og þjálf-
ari. Hann skynjaði strax sund-
hæfileika einstaklinga og beindi
krökkum í sundið og greindi til
gamans mismunandi sundeigin-
leika einstakra ætta hér á Skaga
eins og þegar hann talaði um
m.a. Lögbergsfótatökin.
Kennsluaðferðir hans voru ætíð
svo lifandi og geislandi af áhuga.
Á barna- og unglingsárum okkar
í Sundfélagi Akraness var Helgi
alltaf til staðar bæði morgna og
kvölds. Fyrir kl. 6 á morgnana
brunaði rauði Citroën-bragginn
fyrir hornið á kirkjutröppunum
nánast á hliðinni með Helga inn-
anborðs á leið á morgunæfingu.
Hann var fyrirmynd okkar.
Helgi hvatti okkur til dáða og
byggði beint og óbeint upp sjálfs-
traust og metnað hópsins. Við
fundum alltaf fyrir áhuga, vænt-
umþykju og nærveru hans á við-
kvæmum unglingsárum okkar.
Við skynjuðum víðsýni og rétt-
lætishugsun hans, sömuleiðis
hógværð og feimni. Í áraraðir
þjálfaði Helgi okkur án þess að
þiggja nokkur laun fyrir, þannig
að á vissan hátt vorum við að
synda fyrir Helga, kannski voru
það í raun launin hans Helga.
Helgi bjó til afreksfólk í sundi
eins og tvo íþróttamenn ársins á
Íslandi sem komu frá Akranesi,
Norðurlandameistara, Íslands-
meistara og landsliðsfólk í sundi
og það í 12,5 m laug. Jafnhliða
lagði hann ríka áherslu á að
koma þeim vatnshræddu á flot.
Við kveðjum Helga Hannes-
son með miklum söknuði en með
mikilli virðingu. Við viljum þakka
þér Valdís fyrir stuðninginn á
sundárum okkar um leið og við
vottum þér, Kidda, Sævari og
fjölskyldum ykkar samúð.
Kær kveðja frá Sundfélagi
Akraness og sundhópum í
Bjarnalaug í áratugi.
Sturlaugur Sturlaugsson og
Guðmundur P. Jónsson.
Það er sagt að þegar nánir vin-
ir manns deyja, þá deyi hluti af
manni líka. Þannig líður mér
núna, þegar vinur minn Helgi
Hannesson er látinn. Andlátið
kom vinum og vandamönnum
ekki að óvörum, hann var búinn
að glíma við veikindi í nokkur ár.
Síðustu misseri voru honum
skelfilega erfið. Vinskapur okkar
nær frá ungdómsárum, þegar við
spiluðum knattspyrnu með ÍA.
Síðan eignuðumst við æskuvin-
konur fyrir eiginkonur og hnýtt-
ust þá vinaböndin enn betur. Þá
tók við hefðbundið fjölskyldulíf,
farið í útilegur með börnin og
hittingar við og við. Þegar börnin
voru flogin úr hreiðrinu var farið
að fara í gönguferðir um fjöll og
firnindi með allt á bakinu. Þessar
ferðir voru alfarið að eggjan Val-
dísar og Helga. Við Silja eigum
þeim að þakka að hafa komið á
marga yndislegustu staði lands-
ins. Í minningunni eru líka
gönguskíðaferðir, innanlands og
utan, ásamt sólarlandaferðum.
Aldrei féll blettur á vinskap okk-
ar á þessari vegferð allri.
Helgi var einstaklega magn-
aður maður, hann hugaði að and-
ans málefnum frá unga aldri. Hjá
honum var fyrirgefning og kær-
leikur það sem skipti öllu máli í
lífinu. Hann var líka heiðarleg-
asti maður sem ég hef kynnst.
Þar var ekki um hálfkák að ræða,
heiðarleikinn var ekki nein versl-
unarvara. Íþróttir voru í raun
bæði atvinna hans og áhugamál.
Hann var sundkennari alla
starfsævina, og í mörg ár þjálfari
sundfólks á Akranesi, sem skilaði
mörgu afburðasundfólki. Á yngri
árum keppti hann líka í sundi.
Fram á síðustu ár var Helgi
mjög hraustur, sterkur og þol-
inn. Það var því enn sárara að sjá
þetta allt frá honum tekið. Þá
sýndi hann ótrúlegt æðruleysi og
Helgi Hannesson
HINSTA KVEÐJA
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,’
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kærleikskveðja,
Sævar og Sigurbjörg.
Okkar ástkæra,
ÞORGERÐUR SIGURGEIRSDÓTTIR,
Gullsmára 11,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
föstudaginn 6. mars.
.
Stefán Friðbjarnarson,
Ellen Árnadóttir,
Gunnar Svavarsson, Lára Sveinsdóttir,
Sigmundur Stefánsson, Elísabet Kristinsdóttir,
Kjartan Stefánsson, Guðrún Sigurðardóttir,
Sigríður Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HJÖRDÍS INGIBJÖRG
KONRÁÐSDÓTTIR,
Dalbraut 21,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum 5. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Svava Jónína Níelsdóttir, Árni Auðunn Árnason,
Jenný Sigurlína Níelsdóttir, Guðni Páll Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.