Morgunblaðið - 20.04.2015, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. APRÍL 2015
✝ Sigrún Hjalta-lín fæddist á
Djúpavogi 9. júní
1933. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Akureyri 10. apríl
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Stefanía
Ólafsdóttir frá
Mýrum í Horna-
firði, f. 1.7. 1910, d.
20.3. 1994, og
Ágúst Lúðvíksson, verkstjóri á
Djúpavogi, f. 18.2. 1901, d. 13.9.
1971. Sigrún var næstelst sex
systkina, Auðar, Ólafs og Haf-
steins, sem eru á lífi, og Jóns og
Lúðvíks, sem eru látnir.
Sigrún giftist 5. apríl 1956,
Rafni Hjaltalín, f. 3.6. 1932, d.
8.6. 2000, bæjargjaldkera á
Akureyri. Börn þeirra eru: 1)
Vaka, f. 7.9. 1956, móttökurit-
ari, maki Guðmundur Magnús-
son sagnfræðingur og blaða-
maður, f. 17.4. 1956. Börn þeirra
eru a) Salóme, f. 21.10. 1983, b)
Sigrún, f. 2.10. 1987, dóttir
hennar er Matthildur Nína, f.
27.9. 2010, c) Unnur, f. 25.6.
1990, og d) Katrín,
f. 11.6. 1993. Sonur
Vöku er Ingvar
Rafn, f. 15.2. 1979.
Dóttir hans er
Emelía Kolka, f.
11.3. 2001. 2) Svava
Þórhildur, f. 24.11.
1963, grunnskóla-
kennari á Akur-
eyri. Dóttir hennar
er Sunneva Hjaltal-
ín, f. 3.6. 1995. 3)
Friðrik, f. 3.5. 1962, starfs-
maður Gámaþjónustunnar.
Sigrún stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Laugum í
Þingeyjarsýslu. Að námi loknu
fluttist hún til Reykjavíkur og
vann þar verslunarstörf um
tíma. Þar kynntist hún Rafni og
þau fluttust til Akureyrar þar
sem þau stofnuðu heimili. Sig-
rún vann verslunarstörf í nokk-
ur ár og seinna var hún í mörg
ár við umönnunarstörf á dvalar-
heimilinu Hlíð.
Útför hennar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 20. apríl
2015 kl. 14.
Mér eru enn í minni þær hlýju
og góðu móttökur sem ég fékk
þegar ég kom í fyrsta sinn í hús
væntanlegra tengdaforeldra
minna í Vanabyggð 1 á Akureyri
fyrir rúmlega 30 árum. Ekkert
var til sparað af hálfu Rafns og
Sigrúnar Hjaltalín til að gera
dvöl gestsins að sunnan sem
ánægjulegasta. Á þessu mikla
sjálfstæðisheimili fannst húsráð-
endum það að vísu svolítið ein-
kennilegt að fá blaðamann á
framsóknarblaðinu Tímanum í
fjölskylduna. Létti líklega þegar
ég var kominn til starfa á Morg-
unblaðinu nokkrum mánuðum
seinna!
Í mörg ár eftir að við Vaka
giftum okkur var það venja að
dvelja með börnin um jól og
páska í Vanabyggðinni. Heim-
sóknir á sumrin voru líka reglan.
Móttökurnar voru alltaf hjartan-
legar og ekki þótti mér spilla fyr-
ir að finna lykt af kjötsúpunni
góðu strax á fyrsta degi hverrar
heimsóknar. Sigrún hafði ung
gengið á húsmæðraskóla og bjó
alla tíð að þeim lærdómi.
Rafn, sem lést fyrir 15 árum,
og Sigrún voru einkar samhent
hjón. Heimilið og fjölskyldan
voru ávallt í fyrirrúmi. Utan þess
deildu þau áhugamálum, hvort
sem það var knattspyrnan, þar
sem Rafn var í hópi frömuða og
forvígismanna, eða pólitíkin, þar
sem bæði voru eldheit í lífsskoð-
un sinni og holl sínum flokki. Það
var gaman að ræða við þau um
þjóðmálin og þar lágu þau ekki á
skoðunum sínum, en voru þó ætíð
sanngjörn og málefnaleg.
Sigrún var ættuð frá Djúpa-
vogi, eitt sex systkina og eru þrjú
þeirra enn á lífi. Ekki eru nema
nokkrir dagar síðan við kvöddum
Lúðvík bróður hennar í Keflavík,
einstakan ágætismann, sem lengi
hafði glímt við erfiðan sjúkdóm.
Sigrún, sem var tæplega 82 ára
er hún lést, hafði einnig átt við
erfið veikindi að stríða síðustu ár-
in. Þeim tók hún af sama æðru-
leysinu og einkenndi allt hennar
líf. Blessuð sé minning hennar.
Guðmundur Magnússon.
Amma Sigrún var engin venju-
leg amma. Hún var léttlynd og
kúl og það var alltaf stutt í djók
og hlátur. Amma hlustaði á dr.
love, fléttaði á okkur hárið, horfði
á fótbolta, saumaði á okkur tísku-
föt og öskudagsbúninga og gerði
heimsins bestu marengstertur.
Þegar við systur vorum yngri
dvöldum við oft hjá ömmu og afa
yfir jól og páska og við elstu jafn-
vel alveg heilu sumrin. Þá var
besta tilfinning í heimi að koma í
Vanabyggðina eftir langt bíl-
ferðalag frá Reykjavík. Fyrir
okkur var það eins og að koma til
útlanda. Við vorum svo montnar
af því að eiga ömmu og afa á
Akureyri, okkur þótti það svo
framandi.
Það er svo sterkt í minning-
unni hvað það var mikið frelsi að
vera fyrir norðan hjá ömmu. Við
lékum okkur úti langt fram á
kvöld og heimilið stóð vinum okk-
ar ávallt opið. Amma var vinkona
okkar og allir fengu að kynnast
henni.
Eitt eftirminnilegt atvik lýsir
ömmu svo vel. Hún var að baka
fyrir okkur vöfflur þegar raf-
magnið í eldhúsinu sló út, amma
dó ekki ráðalaus heldur fór með
vöfflujárnið inn í svefnherbergi
þar sem hún lauk við baksturinn.
Eftir stóðu hamingjusamir litlir
mathákar með rjóma og sultu út
að kinnum. Jólin voru heldur
lengi vel ekki söm nema við
fengjum hálfmánana hennar
ömmu, en amma bakaði í mörg ár
ótal sortir fyrir jólin og sendi
okkur systrum til Reykjavíkur.
Amma kenndi okkur að rækta
trúna á æðri mátt og var okkur
fyrirmynd á svo margan máta.
Elsku amma, þær eru svo ótal
margar minningarnar sem ylja
okkur um hjartarætur þegar við
hugsum til þín. Líkt og þú orðaðir
það í hvert sinn sem þú kvaddir
okkur: „Guð geymi þig.“
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Prestshólum)
Salóme, Sigrún, Unnur
og Katrín (Kata).
Sigrún Hjaltalín
✝ Erla Sigþórs-dóttir bóka-
safnsfræðingur
fæddist í Reykjavík
19. júlí 1931. Hún
andaðist á Hrafn-
istu í Reykjavík 12.
apríl 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sigþór Júl-
íus Jóhannesson
frá Glerárholti í
Glerárþorpi, f. 12.
júlí 1900, d. 10. apríl 1933, og
Jóna Finnbogadóttir frá
Litlabæ í Skötufirði í Ög-
urhreppi, f. 20. júní 1901, d. 27.
feb. 1981. Systkini Erlu eru
Jóna Lóa, f. 23. júlí 1933, Sig-
þór, f. 23. júlí 1933, og Lissý
(samfeðra), f. 13. júní 1929.
Erla giftist árið 1951 Bessa
Bjarnasyni leikara, f. 5. sept.
1930, d. 12. sept. 2005. Þau
skildu. Foreldrar hans voru
Bjarni Sigmundsson, f. 26. feb.
1898, d. 28. júní 1978, og Guð-
rún Snorradóttir, f. 13. ágúst
1896, d. 31. des. 1989. Erla og
Bessi eignuðust þrjú börn: 1)
Sigþór, f. 9. maí 1952, d. 11.
máladeild frá öldungadeild
Menntaskólans við Hamrahlíð
árið 1975 og BA-prófi í bóka-
safnsfræði og spænsku við Há-
skóla Íslands árið 1983. Varð
löggiltur bókasafnsfræðingur
1985.
Eftir gagnfræðapróf vann
hún ýmis verslunar- og þjón-
ustustörf þar til hún stofnaði
heimili og gifti sig. Þegar um
hægðist í barnauppeldi og heim-
ilisrekstri fór hún aftur út á
vinnumarkaðinn. Eftir stúdents-
próf vann hún í hlutastarfi með
námi sem ritari og aðstoðar-
maður á bókasafni Orkustofn-
unar. Hún starfaði sem bóka-
safnsfræðingur í hlutastarfi á
bókasafni Tækniskóla Íslands
og Orkustofnunar 1985-88. Árið
1988 fór hún í fullt starf sem
bókasafnsfræðingur á bókasafni
Orkustofnunar og var yfirmað-
ur safnsins frá 1990 til 2001.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
Erla og Bessi í Skipasundi en
fluttu árið 1968 í Skriðustekk í
Breiðholti. Þar bjó Erla fram til
ársins 1998 er hún flutti á
Skúlagötu 20. Frá október 2014
bjó hún á Hrafnistu í Reykjavík.
Útför Erlu verður gerð frá
Háteigskirkju í dag, 20. apríl
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
nóv. 1970. 2) Kol-
brún, f. 21. júní
1954, gift Pétri Jó-
hannessyni, f. 7.
apríl 1951. Börn
þeirra eru: a) Erla
Andrea, f. 28. feb.
1977, gift Atla
Steini Árnasyni, f.
6. apríl 1967. Börn
þeirra eru Pétur
Steinn, f. 6. nóv.
2002, Sigrún
Tinna, f. 17. apríl 2005, og Árni
Rafn, f. 25. júlí 2013. b) Elísabet,
f. 15. júlí 1980, gift Sigurbirni
Óskarssyni, f. 10. september
1979. Börn þeirra eru Kjartan
Bessi, f. 19. nóvember 2008, og
Baldur Þór, f. 2. júní 2013. 3)
Bjarni, f. 24. júlí 1957, kvæntur
Guðrúnu E. Baldvinsdóttur, f.
25. mars 1958. Börn þeirra eru:
a) Sigþór Bessi, f. 9. sept. 1985,
d. 6. júlí 2011, b) Magnús Snorri,
f. 29. júní 1990, og c) Sólveig, f.
8. maí 1995.
Erla ólst upp á Ásvallagöt-
unni í Reykjavík. Hún lauk
gagnfræðaprófi frá Ingimars-
skóla árið 1948, stúdentsprófi af
Tengdamóðir mín, Erla Sig-
þórsdóttir fæddist í Reykjavík
og ólst upp á Ásvallagötu hjá
móður sinni og yngri tvíbura-
systkinum. Faðir hennar dó í
sjóslysi þegar hún var tveggja
ára og tvíburarnir rétt ófæddir.
Móður hennar tókst þó að halda
fjölskyldunni saman sem var
ekki auðvelt á þessum tíma og
vann fyrir sér með saumaskap.
Oft var vinnudagurinn langur og
ljós langt fram á kvöld á Ásvalla-
götunni.
Erla ólst því upp við ráð-
vendni og hagsýni sem voru eig-
inleikar sem fylgdu henni alla
tíð. Þrátt fyrir kröpp kjör fékk
hún að fara í Ingimarsskóla og
lauk þaðan gagnfræðaprófi. Eft-
ir að hún gifti sig sinnti hún
heimili og uppeldi barnanna
sinna þriggja af miklum mynd-
arskap. Hugur hennar stóð alltaf
til frekara náms. Hún tók stúd-
entspróf 45 ára gömul og lauk
BA-prófi í bókasafnsfræði og
spænsku við HÍ. Hún sótti mörg
námskeið um ævina á sviði lista
og menningar. Tungumál voru
henni hugleikin og lagði hún sér-
staka rækt við spænskuna.
Bókasafnsfræðin varð hennar
ævistarf, lengst af vann hún á
Bókasafni Orkustofnunar og var
forstöðumaður þess frá 1990 þar
til hún hætti störfum vegna ald-
urs.
Ég kynntist Erlu árið 1982 og
var hún alltaf mjög velviljuð í
minn garð. Við Bjarni hófum
okkar búskap í kjallaranum hjá
henni í Skriðustekk og bjuggum
þar með elsta son okkar fyrstu
árin. Í minningunni var oft sól og
sumar í þá daga og við úti í garð-
inum sem hún lagði mikla rækt
við. Sambúðin gekk vel, heimili
hennar stóð okkur opið og það
var alltaf auðvelt að fá aðstoð ef
á þurfti að halda. Hún bar um-
hyggju fyrir sínu fólki, ekki síst
barnabörnunum sem hún fylgd-
ist vel með og var óþreytandi að
hvetja þau áfram og styðja í öllu
sem þau tóku sér fyrir hendur,
þá sérstaklega í náminu.
Erla hugsaði vel um sig, fór
gjarnan í sund á morgnana fyrir
vinnu og var alltaf hugguleg til
fara. Hún erfði saumahæfileik-
ana frá móður sinni og saumaði
mikið á sig og aðra. Hún saum-
aði skírnarkjólinn sem öll barna-
börnin og barnabarnabörnin
hafa verið skírð í og einnig er ég
henni mjög þakklát fyrir fallega
brúðarkjólinn sem hún saumaði
á mig.
Hún hafði lag á að njóta lífs-
ins, átti öflugan vinkvennahóp,
sótti mikið leikhús og aðra
menningarviðburði og ferðaðist
víða. Hafði komið til margra
fjarlægra landa eins og Kína,
Brasilíu, Kúbu, Malasíu og Rúss-
lands. Eftir hverja ferð var
skrifuð ferðasaga sem síðan var
oft rifjuð upp með fjölskyldu og
vinum.
Erla las mikið, bæði skáldsög-
ur og ævisögur, en líka áhuga-
verðar greinar sem hún klippti
út úr dagblöðum og tímaritum,
flokkaði þær og skráði og átti því
auðvelt með að nálgast marg-
víslegan fróðleik ef á þurfti að
halda.
Síðustu ár fór að halla undan
fæti hjá Erlu hvað heilsuna varð-
aði og hún naut ekki sömu lífs-
gæða og áður. Hún bjó á Hrafn-
istu í Reykjavík síðustu
mánuðina þar sem hún undi hag
sínum vel og fékk góða umönn-
un. Þar sat hún við skrifborðið
sitt með bók í hönd, las og ritaði
hjá sér minnispunkta nánast
fram á síðasta dag.
Ég þakka Erlu fyrir sam-
fylgdina og kveð hana með sökn-
uði. Minning um duglega konu
og góða fyrirmynd mun lifa með
okkur.
Guðrún E. Baldvinsdóttir.
Elsku amma, það er ótal-
margt sem flýgur í gegnum hug-
ann á stundu sem þessari. Á
sama tíma og við trúum því að
þú sért komin á betri stað er erf-
itt að hugsa til þess að þú sért
ekki lengur með okkur. Minn-
ingarnar streyma fram og allt í
einu er eins það hafi gerst í gær
að við sátum saman við eldhús-
borðið í Skriðustekknum og lás-
um yfir skólaverkefnin mín, þú
með orðabókina á borðinu og ég
að leiðrétta og laga. Sumarið
sem við saman máluðum Skrið-
ustekkinn að utan næstum einar.
Kvöldin sem ég sat yfir þér inni í
saumaherbergi að sníða og
sauma árshátíðarkjólinn fyrir
mig úr græna prjónasilkinu. Þér
var svo margt til lista lagt og
ekki að ástæðulausu að þú varst
mín fyrirmynd á uppvaxtarárun-
um. Þú varst heimsborgari, hafð-
ir mikinn áhuga á tungumálum
og listum, ferðaðist um heiminn
og helst á framandi slóðir.
Komst svo til baka og skráðir
ferðsöguna ítarlega í máli og
myndum enda var skipulag og
skráning gagna þín sérgrein. Þú
varst svo sannarlega á réttri
hillu sem bókasafnsfræðingur.
Og fyrir tíma netsins og Google
var ómetanlegt að komast í fjár-
sjóðinn sem þú hafðir safnað
skipulega að þér um hina ýmsu
staði gegnum árin. Þegar ég
dvaldi í Þýskalandi og fékk þá
hugmynd að skella mér í reisu til
Rómar var það fyrsta sem ég
gerði að hringja í þig og fá upp-
lýsingar um hvað væri nauðsyn-
legt að gera og sjá í Róm. Viku
seinna beið mín stórt brúnt um-
slag með ítarlegum upplýsingum
um alla merkisstaði Rómaborgar
ásamt ótal greinum um hvern
þeirra tíu staða sem þú taldir að
ég ætti ekki að láta framhjá mér
fara.
Síðustu árin voru bæði þér og
okkur sem stóðu þér næst erfið,
það var erfitt að horfa upp á jafn
glæsilega og sjálfstæða konu og
þig hverfa frá okkur á þann hátt
sem raunin varð. En sem betur
fer eru minningarnar margar og
sterkar og hjálpa okkur að minn-
ast þín eins og þú varst. Síðustu
jól sem reyndust vera þín síð-
ustu eru orðin að dýrmætri
minningu þar sem þú naust þess
að vera með okkur og ekki síst
að fylgjast með langömmubörn-
unum þínum fimm ærslast og
leika sér.
Elsku amma, þú varst einstök
kona sem upplifðir margt og átt-
ir viðburðaríka ævi. Ég þakka
þér fyrir allar þær stundir sem
við áttum saman. Hvíldu í friði
og við sjáumst síðar.
Þín,
Erla.
Elsku amma mín, nú er komið
að kveðjustund og er ég ákaflega
þakklát fyrir að eiga allar minn-
ingarnar um einstaka ömmu, þú
varst mér fyrirmynd í lífinu
varðandi svo margt. Amma var
dugnaðarforkur og lagði metnað
í það sem hún tók sér fyrir hend-
ur. Hún var hlý og brosmild og
gaf mikið af sér. Amma hafði
mikinn áhuga á bókum og var
með mikla fróðleiksfýsn. Hún
hafði mjög gaman af að heyra af
námsframvindu okkur barna-
barnanna og var ávallt tilbúin að
aðstoða ef þörf var á því að leita
heimilda fyrir ritgerð eða önnur
verkefni í skólanum.
Amma hafði mikinn áhuga á
menningu, ferðalögum og sögu
þeirra staða sem hún heimsótti.
Hún var dugleg að sanka að sér
upplýsingum og hafði gaman af
því að miðla þeim áfram í sam-
ræðum við okkur barnabörnin.
Það var orðinn fastur punktur að
leita til ömmu eftir upplýsingum
og fróðleik áður en maður lagði
land undir fót.
Mér er ofarlega í huga síðasta
ferðin sem amma fór áður en
hún veiktist en það var í tilefni af
75 ára afmælis hennar til Barce-
lona með okkur mömmu. Þar gat
amma verið okkar leiðsögumað-
ur um sögu borgarinnar þrátt
fyrir að vera sjálf að koma þang-
að í fyrsta skipti en amma hafði
lengi haft áhuga á spænsku og
Spáni. Við amma ræddum oft
þessa ferð síðustu ár og kallaði
hún ávallt fram bros og dýrmæt-
ar minningar hjá okkur báðum.
Hjartans þakkir, elsku amma,
fyrir það veganesti sem þú gafst
mér fyrir lífið.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikindum viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðna að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði,
þín,
Elísabet.
Erla Sigþórsdóttir HINSTA KVEÐJAElsku „amma“ Erla.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Þakka þér fyrir um-
hyggju þína og kærleik.
Þakka þér fyrir allar þær
ljúfu stundir sem við áttum
saman. Við munum ávallt
varðveita þær í hjörtum
okkar.
Kristín, Jón, Valur og
María Klara.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
virðingu og hlýhug við andlát elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
HALLDÓRU LÁRUSDÓTTUR
til heimilis á Grund,
áður á Hjarðarhaga 56,
Reykjavík,
sem lést 19. mars.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund fyrir einstaka umönnun og hlýju.
.
Kristín Jónsdóttir, Sigurgeir Ormsson,
Herdís Jónsdóttir, Hlöðver Kjartansson,
Lárus Andri Jónsson, Sigríður María Sigurjónsdóttir,
Auður Jónsdóttir, Haukur H. Guðmundsson,
Þorleifur Jónsson,
Halldór Jónsson, Soffía Pálsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVÖVU FRIÐJÓNSDÓTTUR
frá Torfufelli.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk
hjúkrunarheimilisins Lögmannshlíðar fyrir
frábæra umönnun.
.
Sigurður Jósefsson,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn