Húnavaka - 01.05.1986, Blaðsíða 67

HUNAVAKA
65
Haldið heim . . .
Fimm dagar eru ekki lengi að líða hjá þeim sem við góðan kost búa
og hafa óþrjótandi verkefni við að kanna ókunnar slóðir og hnýsast í
kjör og siðu annarra. Raunar fannst mér aldrei, þessa daga sem ég stóð
hér við, að ég væri á erlendri grund, svo líkt er fólkið, fjöllin og
firðirnir. En allt sem á upphaf endar og svo var um þessa för.
Þegar við vöknuðum um morguninn síðasta daginn í Færeyjum og
litum út um glugga hótelsins sáum við hvar farkosturinn okkar
„Norröna11 var kominn og lagstur við bryggju. Neyttum við þá síðustu
máltíðar á hótelinu og tróðum farangri í töskur. Þá var ekki annað
eftir en að gera upp og þakka fyrir sig.
Þegar við ókum niður á hafnargarðinn var þar saman kominn
mikill fjöldi manna og bíla, sem voru að koma og fara með ferjunni.
Tók alllangan tíma að koma öllu í það horf sem það átti að vera, en
allt hafðist það að lokum, og við ókum um borð. Nú þurfti ekki að rápa
um, prófa og skoða. Við vissum hvers var að vænta og hver hugði að
því sem honum var kærast. Sumir fóru á barinn og báðu um
„spesíalinn“, en aðrir í matsalinn.
Þá hygg ég að fleiri flýti för og fari til Færeyja þegar þeir hafa lesið
þetta.

ÞÁ MUN ILLA VIÐRA
Til þess að vita hvernig viðrar á vetrum er gott að taka nýtt kindarmilti, skera í það
átta samsíða þverskurði og leggja það svo einhvers staðar þar sem enginn naer í það.
Þannig skal það liggja heilan dag. Þegar menn svo skoða það eftir daginn skal
nákvæmlega gaeta að hvort skurðirnir hafi glennst í sundur eða ekki. Ef þeir hafa
glennst í sundur verður góð veðrátta næsta vetur, en séu skurðirnir fast saman eins og
þegar þeir voru skomir í miltið þá mun illa viðra.
Þjóðsögur Jóns Árnasonar.
5