Húnavaka - 01.05.1986, Qupperneq 130

Kunningjabréf
Björn Bergmann lét eftir sig mikið af rituðu máli. Hann starfaði mikið fyrir
Húnavökuritið á hverju ári, las prófarkir, tók myndir og var alltaf tilbúinn að
hjálpa okkur sem önnumst útgáfu þess. Fyrir allt þetta óeigingjarna starf hans og
leiðsögn erum við þakklátir og eigum margar góðar minningar um samstarfið við
hann, sem alltaf vildi vanda efni og frágang allan, svo að ritið yrði sem best úr
garði gert.
Ritið fékk leyfi til að birtá eftirfarandi bréf sem Björn mun hafa skrifað á
jólunum 1984 til kunningja sinna. Bréfið er meðal handrita hans, þó sennilega
lengra en það er þar. Bréfið lýsir sumu í fari Björns vel, afslöðu hans til lífsins og
hlýleika til samferðamannanna. Við samstarfsmenn hans við Húnavökuritið vilj-
um birta þetta bréf um leið og við minnumst starfs hans fyrir ritið.
Jafnframt birtast hér tvö önnur sýnishorn úr handritum hans.
Ágætu hjón.
Ég þakka ykkur fyrir jólakveðjuna. Hún var hlý og góð eins og allt
sem frá ykkur kemur.
Frá mér er allt gott að frétta. Ég er heilsugóður, en skrokkurinn er
farinn að gefa mér til kynna að elli sé farin að herja á hann. Ég tek því
með ró og meðan sálin er í saemilegu lagi er ég ánægður með lífið.
Síðan ég fór frá Blönduósi hef ég ekki haft sæmilega aðstöðu til þess
að framkalla og vinna að öllu leyti sjálfur myndir mínar. Mér finnst ég
ekki geta kastað þeim i aðra og um margra ára skeið tók ég næstum
engar myndir. En nú er ég að endurfæðast. Eg fékk mér nýja Nikonvél
og tek nú að heita má eingöngu geislamyndir. I fyrstu kunni ég lítið
með hana að fara og var oft hikandi. Vélin var svo gagnólík minni
gömlu og góðu Rolleiflex og auk þess var ég kominn út úr þjálfun. Nú
er það að komast í lag.
í sumar ferðaðist ég ekkert út fyrir áður kunnar slóðir, var næstum
alltaf einn á ferð og gekk aldrei langt frá bílnum mínum. En það er
sama hvert ég fer og hversu oft ég lit yfir sama land, ég er alltaf að sjá