Húnavaka - 01.05.1986, Page 150

MARGRÉT JÓNSDÓTTIR frá Fjalli:
Tvísýnt ferðalag
Árið 1935 áttum við Víglundur heima að Finnsstöðum á Skaga-
strönd. I desember það ár þurfti Víglundur að fara norður í Skaga-
fjörð, nánar tiltekið norður i Hjaltadal. Það þætti nú ekki stórvið-
burður nú til dags, en þá var ekki hægt að setjast upp í bíl við
húsvegginn og keyra hvert á land sem vill eins og nú er hægt í flestum
tilfellum. Þetta eru aðeins vangaveltur yfir því sem á eftir kemur. Nú
segir Víglundur frá þessu ferðalagi.
Ég ákvað að fara í þessa ferð i samráði við konu mina. Það er ekki
eins og sé í annað hús að venda að fara frá Skagaströnd um hávetur,
þegar allra veðra er von, norður í Hjaltadal. Fyrst þurfti ég að fá lánuð
skíði. Eins og allir Svarfdælingar var ég vanur á skíðum. Það var ekki
hlaupið að því að fá skíði lánuð. Skagstrendingar voru vanari hrossum
en skíðum, enda sjaldan skíðafæri. Ég leitaði fyrir mér hvort þau væru
ekki í eigu einhvers. Mér var tjáð að Guðmundur í Karlsminni myndi
eiga skíði. Ég fór að finna Guðmund og bar upp erindi mitt. Hann var
tregur til að lána skíðin, en gerði það þó með þeim ummælum að ég
yrði að ábyrgjast að skila þeim jafngóðum. Þetta var nú gott og
blessað. Ég tók við þessum dýrmætu skíðum og bjóst við að geta skilað
þeim jafngóðum. Nú var mér ekkert að vanbúnaði. Næsta dag ætlaði
ég í þessa reisu sem ég og gerði.
Ég lagði af stað frá Finnsstöðum klukkan 5 að morgni 11. desember
í björtu veðri og svolitlu frostkuli. Skíðafæri var lélegt þar til ég kom
fram hjá Kambakoti. Yfir Sléttárdalinn var sæmilegt færi og fram
Norðurárdal og Þverárfjall. Á Kolugafjalli var berangur og varð ég
þar að draga skíðin, en þennan dag fór ég alla leið í Vatnsleysu og gisti
þar. Daginn eftir var ég um kyrrt vegna asahláku. Þann 13. desember
fór ég í Hóla og gekk frá mínum málum að svo miklu leyti sem það var
hægt. I bakaleiðinni kom ég við á Sauðárkróki og er ég var staddur í
verslun Mikkelsens komu þar inn nokkrir sjómenn til að hlusta á
veðurskeytin. Er þeir höfðu hlustað á veðurskeytin töluðu þeir um að