Húnavaka - 01.05.1986, Qupperneq 162

160
HÚNAVAKA
félagsmálum. Hann gegndi ýmsum trúnaðarstörfum fyrir samtök
blaðamanna og rithöfunda. Einnig snerti félagsskapurinn Amnesty
International mjög mannúðarhugsjón hans og lagði Sigvaldi þar
margt til mála. Eru þó enn ótalin þau félagsmálastörf sem hann var
þekktastur fyrir. Þegar í æsku þóttu áhugasvið Sigvalda vera með
nokkuð öðrum hætti en algengast er meðal ungmenna. Spurn gagn-
vart ráðgátum lífsins og tilverunnar tók fljótt hug hans allan og sú
eilífa leit lífssanninda, sem aldrei lýkur, fylgdi hugarsviði hans að
leiðarlokum hins jarðneska lífs. Sigvaldi var alinn upp við frjálslyndi í
trúarefnum, þar sem kennisetningar sálarrannsóknarmanna og guð-
spekisinna voru mörgum leiðarljós. Við lestur rita um lögmál endur-
holdgunar og karma opnuðust Sigvalda nýir heimar og var hann
þegar á unglingsárum farinn að afla sér þekkingar á sviði slíkra fræða.
Á skólaárum sínum gekk hann í Guðspekifélag íslands, öðlaðist vin-
áttu og traust félagsmanna þess, og varð fljótlega meðal hinna virk-
ustu félaga. Var Sigvaldi meðal annars forseti Guðspekifélagsins um
árabil. Einnig ritstýrði hann Ganglera, tímariti þess, og ritaði mjög
stóran hluta af efni því sem þar birtist.
Þekkingarsvið Sigvalda Hjálmarssonar krafðist þess sífellt að ný
lönd væru numin. Hugur hans stefndi til Indlands þar sem vagga
dulhyggjufræða stendur. Á miðjum aldri tók hann sig upp með fjöl-
skyldu sinni og dvaldist tvívegis langdvölum austur á Indlandi. Lengst
í aðalstöðvum Alþjóðasambands guðspekifélaga í Madras. Sigvaldi
tók sívaxandi þátt í hinu alþjóðlega starfi guðspekifélaga meðan hann
gekk heill til skógar. Því hafði dvöl hans þar eystra í senn mikla
þýðingu fyrir starf guðspekisinna á íslandi og jafnframt á Vestur-
löndum yfirleitt. Sumir hafa orðað það svo að hlutskipti Sigvalda hafi
í raun verið þýðingarmikið framlag við að flytja hina esóterísku hefð
dulhyggjulandanna í austri til efnishyggjulandanna í vestri, sem eigi
getur talist auðvelt viðfangsefni á þeim tímum sem nú eru. Á síðustu
árum leitaðist Sigvaldi við að útbreiða þá miklu þekkingu sem hann
hafði öðlast á vettvangi fyrrgreindra fræða til dæmis með því að
starfrækja hugræktarskóla á heimili sínu. En sumarið 1983 fékk Sig-
valdi hjartaáfall og náði aldrei fullri heilsu eftir það. Andaðist hann
sem fyrr greinir í ferð til að reyna að fá bót sinna meina. Fannst
félögum hans skarð fyrir skildi og töldu með réttu að margt hefði
Sigvaldi átt óunnið. Eins og fram kemur í minningarorðum Geirs
Ágústssonar í Ganglera á sl. hausti höfðu kynni samferðamanna af