Húnavaka - 01.05.1986, Side 189

HUNAVAKA
187
Soffía og Guðlaugur skildu árið 1953 og það ár varð hún ráðskona á
prestssetrinu Æsustöðum. Drjúg voru verkin hennar þar jafnt utan
húss sem innan, og vel fórst henni að veita þeim fjölda gesta sem að
garði bar.
Haustið 1959 flutti Soffía til Reykjavíkur og eignaðist þar brátt
eigin íbúð. Þar skóp hún börnum sínum indælt athvarf svo lengi sem
þörf var á. Jafnframt heimilisstörfunum vann hún fullan vinnudag
hjá Flugfélagi fslands og síðar i nokkur ár hjá Brauðbæ. Lagði hún
hart að sér, ekki síst síðustu 14 árin er hún gekk ekki heil til starfa.
Fullsæmd var Soffía af starfsdeginum er vinnunni hjá Brauðbæ
lauk og vel að því komin að leggja hendur í skaut. En ekki kom það til
mála meðan hún mátti sín nokkurs. Því var hún sífellt að rétta fram
hjálparhönd þar til kallið kom. Hún stóð að starfi meðan stætt var og
gerði það sem hún gat til þess að gera marga gæfusama.
Sr. Birgn Snœbjörnsson.
Ema Sólveig Sigvaldadóttir var fædd að Stafni í Svartárdal 21. júní
1938. Hún var næst yngst sex barna Sigvalda Halldórssonar bónda að
Stafni í Svartárdal og konu hans Steinunnar Björnsdóttur. Erna Sól-
veig dvaldist í föðurhúsum á fyrstu árum ævi
sinnar og hóf þegar tök voru á að sýsla við
búskapinn heima. Hún sótti farkennslu hjá
Bjarna Jónassyni í Blöndudalshólum.
Skólagangan hélt áfram á Húsmæðraskól-
anum að Löngumýri. Árið 1966 kynntist
Ema Sólveig eftirlifandi manni sínum
Hreini Gunnarssyni frá Tjörnum í Saurbæj-
arhreppi. Þau hófu síðan búskap á Hall-
dórsstöðum í Saurbæjarhreppi. Eina barn
sitt, Rósu Steinunni, eignuðust þau árið
1968.
Erna Sólveig var mjög hæglát og stillt. Jafnframt traust og ábyggi-
leg. Duglyndi átti hún ekki langt að sækja og eins þann eiginleika að
geta umgengist skepnur af nærgætni og hlýju.
Erna Sólveig lést af slysförum við bústörf 1. febrúar og var jarð-
sungin frá Bergsstaðakirkju 9. febrúar.