Morgunblaðið - 11.06.2015, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 2015
✝ Huginn Svein-björnsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 16.
október 1941. Hann
lést á Landspítala-
num í Fossvogi 16.
maí 2015.
Foreldrar hans
voru Sveinbjörn
Guðlaugsson, f. 4.
febrúar 1914, d. 6.
maí 1994, og Ólöf
Oddný Ólafsdóttir, f. 29. sept-
ember 1914, d. 16. janúar 1986.
Systkini Hugins eru: Halla, f. 16.
janúar 1936, d. 2. desember 1943,
Ólafur, f. 5. júlí 1938, d. 9. nóv-
ember 2003, Valgeir, f. 16. októ-
ber 1941, og Halla, f. 2. nóv-
ember 1946.
Huginn kvæntist hinn 30. júní
1963 Albínu Elísu Óskarsdóttur,
f. í Vestmannaeyjum 25. júní
1945, d. 29. júlí 2008. Foreldrar
hennar voru hjónin Kristín Jóns-
dóttir, f. 9.11. 1911, d. 1.11. 1992,
og Óskar Ólafsson, f. 15.8. 1905,
d. 23.1. 1986. Huginn og Albína
eignuðust þrjú börn. Þau eru: 1)
Birkir, f. 12.3. 1964, d. 7.4. 1997.
Sambýliskona hans um tíma var
Þóra Guðný Sigurðardóttir, f.
18.5. 1963, og eignuðust þau
dóttur: Elísu, f. 29.11. 1991. Elísa
er trúlofuð Kjartani Gunn-
arssyni, f. 20.6. 1987, og eiga þau
soninn Birki Frosta,
f. 23.6. 2013. 2)
Oddný, f. 25.9. 1967,
gift Óskari Sig-
mundssyni, f. 7.5.
1964, börn þeirra
eru: Huginn, f. 11.7.
1993, Ástrós, f. 14.2.
1997, og Ósk, f.
19.8. 2001. 3) Viðar,
f. 15.9. 1976, giftur
Ester Kjartans-
dóttur, f. 13.5. 1981.
Börn þeirra eru: Elma Dís, f.
12.6. 2005, Andri f. 15.1. 2010, og
Dagur, f. 19.3. 2014.
Huginn gerðist málaranemi
hjá Guðna Hermansen ungur og
varð síðar sjálfur málarameist-
ari. Var hann lengi sjálfstæður
málarameistari í Vestmanna-
eyjum. Huginn var alla tíð viðrið-
inn tónlist, spilaði bæði á klarín-
ett og saxófón og var mikill
djassunnandi. Spilaði hann með
hljómsveit Guðna Hermansen
ásamt Valgeiri bróður sínum og í
Lúðrasveit Vestmannaeyja
ásamt syni sínum Birki.
Einnig lék Huginn djass ásamt
félögum sínum úr Eyjum á Dög-
um lita og tóna fyrstu árin. Ásamt
konu sinni Albínu vann hann lista-
verk úr steindu gleri og eftir þau
liggur fjöldinn allur af verkum.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Vald. Briem)
Jæja elsku pabbi, þá er ferða-
laginu lokið og hefur þú loks hlotið
þá líkn sem þú þráðir orðið svo
mikið. Saddur lífdaga varstu bú-
inn að sætta þig við þessi ósann-
gjörnu örlög og sýndir svo ótrú-
lega reisn að við dáðumst að því.
Andri er viss um að þú sért orðinn
engill og við viljum trúa því að þú
sért kominn í góðan félagsskap
ástvina þarna hinum megin.
Takk fyrir allt.
Þín
Viðar, Ester, Elma Dís,
Andri og Dagur.
Huginn
Sveinbjörnsson
Þegar Huldís
Guðrún kveður finn
ég mig knúinn til að
minnast hennar með
miklu þakklæti. Hún
var fyrrum tengdamóðir mín og
þegar aðstæður breyttust hélst
vinátta okkar og það mat ég ákaf-
lega mikils. Það var oft gott að eiga
hana að og njóta þar umhyggju.
Mikils met ég það hversu góð og
traust hún var börnum mínum og
barnabörnum. Þar var hún mikil-
væg amma og þau að henni hænd.
Það var gott að sjá hversu vel hún
hélt alltaf utan um fjölskyldu sína.
Minningar koma fram þegar
horft er á eftir vinum. Huldís var
Huldís Guðrún
Annelsdóttir
✝ Huldís GuðrúnAnnelsdóttir
fæddist 27. apríl
1926. Hún lést 30.
apríl 2015.
Útför hennar fór
fram 15. maí 2015.
hress kona og glað-
vær, kunni vel að
segja frá. Gaman var
að fara með henni á
æskustöðvarnar á
Hellissandi, þar sem
hugur hennar var
svo oft. Henni var
gleði að rifja upp
minningarnar þaðan
og gaf okkur sam-
ferðafólkinu þá gleði
líka þar sem við
hlustuðum spennt á hana. Afskap-
lega gott var að koma á heimili
þeirra Þorsteins og uppörvandi.
Þar var myndarskapur í öllu, kát-
ína og hressileiki, ekki síst þegar
af vandvirkni voru sviðnar sviða-
lappir að gömlum sið að vestan.
Það er ljúft að eiga minningar
um gott fólk. Ég er ákaflega þakk-
látur fyrir að hafa átt samleið og
vináttu Huldísar og Þorsteins og
bið fjölskyldunni allrar blessunar.
John Fr. Zalewski.
Það síðasta sem
maður vill heyra er
að félagi og vinur sé
fallinn frá en þannig
er það núna, því miður. Sorgleg
voru þau tíðindi að ungur maður,
æskufélagi, hefði látið lífið langt
um aldur fram. Flest okkar þekkt-
um þig frá sex ára aldri þar sem
við brölluðum allt milli himins og
jarðar. Þú varst uppátækjasamur
og hress drengur og oftar en ekki
Bent Bjarni
Jörgensen
✝ Bent BjarniJörgensen
fæddist í Reykjavík
21. apríl 1988.
Hann lést 20. maí
2015.
Útförin fór fram
29. maí 2015.
var stutt í húmorinn.
Minningarnar um
þig eru eins margar
og við erum mörg en
allar eru þær góðar
og munu lifa áfram
um ókomin ár.
Við viljum senda
fjölskyldu Bents
Bjarna okkar dýpstu
samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tím-
um.
Takk fyrir samveruna vinur.
Kærar kveðjur,
fyrir hönd bekkjarsystkina úr
Álftamýrarskóla,
Örvar.
Bent, gamli vinur, það var erfitt
að trúa því að þú hefðir yfirgefið
þetta líf þegar ég frétti andlát
þitt. Mér finnst á hverjum degi
sem ég sé að vakna af vondum
draumi. Við kynntumst í Álfta-
mýrarskóla og tengdumst fljót-
lega vinaböndum, höfðum svipuð
áhugasvið og deildum sameigin-
legri sýn á lífið. Við urðum góðir
vinir og okkur leið vel saman. Þú
varst fljótur að slá á létta strengi
og maður fann að þú vildir að
fólki liði vel í návist þinni. Við gát-
um spjallað tímunum saman um
daginn og veginn og ég minnist
sérstaklega þeirra stunda þegar
við vorum á golfvellinum á sum-
arkvöldum, þar leið okkur vel.
Við gátum hreinsað hugann og
spjallað um mikilvægu hlutina í
lífi okkar, hvert við vildum stefna
í framtíðinni, deildum hugmynd-
um um drauma og markmið. Þú
talaðir mikið um strákinn þinn
Bjart og hversu skemmtilegt þér
fannst að vera pabbi og gegna því
hlutverki að kenna honum þá
hluti sem hann þyrfti að læra, þú
ljómaðir allur þegar þú talaðir
um hann og það var yndislegt að
sjá hvernig þú fannst hamingjuna
í honum.
Það var gott að vera í kringum
þig, þú varst jákvæður, með fal-
legt hjarta og gafst af þér það sem
þú hafðir að gefa. Maður vildi þér
vel og það var ánægja að fá tæki-
færi til að styðja við bakið á þér
þegar með þurfti eins og þú gerðir
við mig oft á tímum. Það er erfitt
að kveðja en ég á alltaf eftir að
geyma minningu þína og varð-
veita hana. Þú varst góður vinur
og það voru forréttindi að fá að
eiga þennan tíma með þér.
Ég bið fyrir því að Guð geymi
þig og þér líði núna vel í hans ná-
vist.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Takk fyrir allt saman.
Þinn vinur,
Magnús G.
Pabbi minn er
besti pabbi í heim-
inum.
Enginn getur
hugsað sér betri
pabba.
Bergþór
Ingi Inguson
✝ Bergþór IngiInguson fædd-
ist 23. desember
1971 í Reykjavík.
Hann var jarð-
sunginn 2. júní
2015.
Það þekkja allir
pabba minn.
Út af því að hann
er pabbi minn.
Ég elska pabba
minn svo mikið að
hann má ekki fara
frá mér.
Ég sakna hans
svo mikið að ég get
varla lifað án hans
út af því að ég elsk-
aði hann svo mikið.
Embla Sól Bergþórsdóttir.
✝ Hjördís V.Hvanndal
fæddist í Reykjavík
27. febrúar 1931.
Hún lést á heimili
sínu 1. maí 2015.
Foreldrar Hjör-
dísar eru Victor
Louis Ström, f. 11.
september 1909,
og Björg Jóns-
dóttir, f. 17. júlí
1909. Systkini
Hjördísar eru: a) Jón Anton
Ström, f. 19. júní 1934, b) Vic-
toria Sigurlaug Ström, f. 15.
júlí 1941, c) Axel Ragnar
Ström, f. 16. september 1942,
d) Viktoría Þórey Ström, f. 10.
febrúar 1944, e) Gunnar Arn-
björn Ström, f. 15. september
1945, f) Jóhanna Björg Ström,
f. 2. ágúst 1948, g) Arnþór Árni
Ström, f. 4. mars 1950, h) Ósk-
ar Ómar Ström, f.
29. júlí 1952.
Fyrrverandi eig-
inmaður Hjördísar
er Jón Eggert
Hvanndal. Börn
þeirra eru: a) Þór-
ey Hvanndal, f. 12.
mars 1950, b) Dóra
Hvanndal, f. 28.
desember 1955. c)
Björg Hvanndal, f.
15. mars 1957, d)
Ólafur Hvanndal, f. 27. janúar
1962.
Hjördís ólst upp í Reykjavík.
Hún starfaði sem kaupmaður
bæði með eigin rekstur og ann-
arra alla sína starfsævi.
Útför Hjördísar V. Hvanndal
var gerð frá Fríkirkjunni í
Reykjavík, 15. maí 2015. At-
höfnin var í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Hjördís, amma mín, var
glæsileg kona alveg fram á síð-
asta dag. Hún var mikill fag-
urkeri og listir og menning
henni hugleikin. Fyrst og fremst
átti þó fjölskyldan hug hennar
allan. Fjölskyldan var þunga-
miðjan í hennar lífi og hennar
helsta áhugamál.
Barnabörnin áttu alltaf vísan
stað hjá ömmu, og hún vissi fátt
betra en að dekra við okkur eins
og hún best gat. Hún gaf sér
alltaf tíma til að spjalla og nálg-
aðist okkur sem jafningja. Jafn-
vel þótt allt væri á fleygiferð í
annríki hversdagsins, þá var
alltaf logn í kringum ömmu.
Hún var skemmtileg amma –
mikill húmoristi og það var
gaman að ræða við hana um allt
milli himins og jarðar. Sérstak-
lega hafði hún skoðun á listum
og menningu. Það var sama
hvort það voru nýjustu bíó-
myndirnar eða opnun á fram-
úrstefnulegri listsýningu, amma
var vel inni í öllu sem var að
gerast. Hún lagði líka mikið upp
úr því að barnabörnin nytu lista,
og dró okkur með á söfn eða
listahátíðir þegar tækifæri gafst.
Það kann að hafa farið
framhjá sumum hvað hún var
sterk kona, enda auðvelt að ein-
blína á glæsileikann í fasi henn-
ar. En amma hafði styrkan per-
sónuleika, og gat staðið allt af
sér, að því er virtist.
Síðustu árin, þegar halla tók
undan fæti, hafði hún alltaf tign-
arlega nærveru og bjarta sýn á
umhverfi sitt og tímana fram-
undan. Það var alltaf stutt í
hláturinn hjá ömmu, sama hvað
bjátaði á.
Það eru stórar og hlýjar til-
finningar sem leika um mig þeg-
ar ég minnist ömmu minnar.
Þessarar glæsilegu konu sem
átti hvergi sinn líka og gaf okk-
ur sem að henni stóðu allt sem
hún átti.
Arnaldur Grétarsson.
Hjördís V.
Hvanndal
✝ Rósa María Sig-urðardóttir
fæddist á Karlsá á
Upsaströnd í Eyja-
firði 18. desember
1925. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 2.
júní 2015. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Þorgils-
son, bóndi og
verkamaður f. 6.6.
1891, d. 11.4. 1951, og Petrína
Þórunn Jónsdóttir ljósmóðir og
húsfreyja, f. 19.12. 1891, d. 18.4.
1974. Systkini Rósu Maríu voru
1) Þorgils, f. 1921, d. 1998. 2)
Kristín Sigríður, f. 1922, d. 2013.
3) Elín Sigurbjörg, f. 1928. 4)
Kristján Þorgils, f. 1930, d. 1940.
5) Jórunn Erla, f. 1932, d. 2004.
6) Sigurveig f. 1934.
Rósa María giftist 19.11. 1949
valdur Makan, f. 1974, kona hans
er Katrín Jónsdóttir. Börn
þeirra eru Egill Darri og Vict-
oría Sara; d) Rósa María, f. 1980,
maður hennar er Sveinn Viðars-
son. Fyrir átti Sigbjörn soninn
Björn Þór, f. 1972, kona hans er
Ástríður Þórðardóttir og sonur
þeirra Sölvi. Sambýlismaður
Guðbjargar er Hallgrímur Jón-
asson, f. 9.7. 1945. Rósa María
lauk prófi frá Unglingaskóla
Dalvíkur, hún stundaði nám við
Gagnfræðaskóla Akureyrar einn
vetur og lauk prófi frá Hús-
mæðraskóla Akureyrar 1947.
Rósa María var talsímavörður á
Dalvík um skeið. Eftir að hún
flutti til Akureyrar var hún iðn-
verkakona og verslunarkona um
skeið auk þess að sinna hús-
freyjustörfum.
Rósa María gegndi ýmsum fé-
lags- og trúnaðarstörfum. Hún
sat í stjórn Sjálfsbjargar á Akur-
eyri um árabil, sat í stjórn og
sinnti störfum fyrir Akureyrar-
deild SÍBS og Alþýðuflokkinn á
Akureyri í áratugi.
Útför Rósu Maríu fór fram í
kyrrþey á Akureyri 9. júní 2015.
eiginmanni sínum
Þorvaldi Jónssyni
frá Tjörnum í Eyja-
fjarðarsveit, f. 3.8.
1926, d. 24.1. 2013.
Foreldrar hans voru
Jón Jónsson, f. 20.6.
1898, d. 18.11. 1973,
og Guðbjörg Bene-
diktsdóttir f. 30.5.
1895, d. 25.10. 1974.
Dóttir Rósu og
Þorvaldar er Guð-
björg Þorvaldsdóttir, f. 13.7.
1952. Maður hennar var Sig-
björn Gunnarsson, f. 2.5. 1951, d.
15.2. 2009. Börn Guðbjargar og
Sigbjörns eru a) Hildur Björk, f.
1972, maður hennar er Stefán
Geir Árnason. Börn þeirra eru
Jökull Starri Hagalín, Hrafnhild-
ur Ýr og Arna Ísold; b) Guðrún
Ýr, f. 1974. Dætur hennar eru
Eva María og Auður Ýr; c) Þor-
Amma Rósa sagði mér reglu-
lega að henni þætti hún eiga dálít-
inn hlut í mér. Ég var fyrsta
barnabarnið hennar, hún var við-
stödd fæðingu mína og ég bjó á
heimili þeirra afa fyrstu mánuði
lífs míns. Elskulegheitin og um-
hyggjan sem amma Rósa bar fyrir
mér, og síðar börnum mínum og
maka, var alla tíð slík að mér var
svo sannarlega ljúft og skylt að
gefa henni hlutdeild í sjálfri mér.
Betri ömmu hefði ég ekki getað
óskað mér.
Ég man fyrst eftir ömmu Rósu
þegar hún passaði mig veturlangt
áður en ég hóf skólagöngu. Þá lág-
um við löngum stundum á stofu-
gólfinu í Grenivöllum og sprikluð-
um samviskusamlega af miklum
móð við morgunleikfimina í út-
varpinu. Svo töltum við niður í
Kaupfélag verkamanna eftir
helstu nauðsynjum. Seinna tóku
við óteljandi stundir við spila-
mennsku þar sem amma gaf ekk-
ert eftir enda eldklár með spilin í
hönd. Ekki kom til greina að leyfa
okkur systkinunum að vinna án
fyrirhafnar, þó að vissulega léti
hún flest annað eftir okkur. Ófáar
samverustundir áttum við líka við
matarborðið sem venju sam-
kvæmt svignaði undan kræsing-
um enda amma húsmæðraskóla-
genginn listakokkur. Enn í dag fæ
ég vatn í munninn við minninguna
um moðsteikta lambalærið henn-
ar og heyri ömmu kalla glaðlega
yfir hópinn sinn: „Vill ekki ein-
hver meiri sós?“ Hin síðari ár átt-
um við svo innihaldsríkt spjall yfir
kaffibolla á Dvalarheimilinu Hlíð
þar sem hún naut góðrar umönn-
unar síðustu æviárin. Mér fannst
ég aldrei upplifa það að nærri hálf
öld skildi okkur tvær að í aldri.
Amma Rósa var víðsýn nútíma-
kona og svo fjarri því að vera föst í
nostalgíu fortíðarinnar.
Amma Rósa sagði oft við mig
að heilsan væri það dýrmætasta í
lífinu. Það þekkti hún af eigin
raun en hún fékk ung berkla og
þurfti að dvelja um hríð á Krist-
neshæli vegna þessa. Dvölin þar
var þó í og með hennar gæfa því
þar kynntist hún lífsförunaut sín-
um, honum afa Þorvaldi sem
kvaddi okkur fyrir ríflega tveimur
árum. Mér fannst þau alltaf ein-
staklega samstiga og glæsileg
hjón. Saman voru þau ræktarsöm
við ættingja og virk í ýmsum fé-
lagsstörfum og fyrir vikið vina-
mörg og vinföst.
Seinna á lífsleiðinni áttu ýmis
fleiri heilsufarsleg áföll eftir að
dynja yfir ömmu Rósu en alltaf
stóð hún upp aftur hnarreist. Ég
er sannfærð um að félagslyndið,
forvitnin og kímnigáfan, ekki hvað
síst fyrir sjálfri sér, urðu þess
valdandi að líf hennar varð jafnt
langt og gæfuríkt og raun ber
vitni. Ég kveð ömmu mína Rósu
með miklum söknuði en um leið
með bros á vör og þakklæti í
hjarta fyrir ljúfar stundir.
Hildur Björk Sigbjörnsdóttir.
Rósa María
Sigurðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guðrún Ýr og langömmu-
stelpurnar Eva María og
Auður Ýr.