Húnavaka - 01.05.1999, Side 98

96
H U N A V A K A
Gangnammn á leid upp Grímstunguna. Séð út Vatnsdal.
Ljósm.: Gísli Pálsson.
móðir Péturínu, var einnig vel virt kona og sinnti mikið tóvinnu. Hún
var stór vexti enjóhann maður hennar aftur á rnóti fremur lítill og þótti
rninni gerðar en kona hans.
Þau hjónaleysin, Eiríkur og Vigdís, voru ekki eins samgróin
Grímstunguheimilinu og áður umgetið fólk. Eins var unr systkinin, Egg-
ert og Ragnheiði. Eggert þótti líkur móður sinni, var stór maður og
verkámikill, en Ragnheiður var aftur á rnóti lítil og kvað minna að henni
enda heilsuveil.
Sigríður Sigfúsdóttir var ein af vinnukonum þessa tíma sem gengu í
öll störf er til féllu. Hún var hávaxin og ekki fríð. Lárus Elíasson var að-
fluttur, að mig minnir úr Borgarfirði og hafði verið sjómaður og því með
nokkrum framandlegum blæ. Hann var fremur lágur vexti en þrekinn
og hinn hraustlegasti. Glaðsinna var hann og hressilegur í fasi. Og svo
var það sjálfur lausamaðurinn, Sveinn Jónsson, síglaður og hlæjandi.
Hann dáði Lárus bónda mikið og nefndi hann jafnan húsbóndann með
virðingartóni. Sveini þótti ósköp vænt um flöskuna og naut áhrifa henn-
ar af innileika. Aldrei skipti Sveinn skapi og virtist sem öllum þætti vænt
um hann er honum kynntust. Aldrei var Sveinn \ ið kvenmann kenndur,
svo vitað væri. Hann taldi heimili sitt í Grímstungu til æviloka. Þótti við
hæfi í erfisdrykkju Sveins að hafa í staupinu og nokkrir náfrændur hans
fóru síðan að leiðinu og tóku lagið.
í Grímstungu var gamall og stór bær sem stóð sunnan og ofan við
gamla kirkjugarðinn. Man ég ógreinilega eftir bænum nema hvað hann