Húnavaka - 01.05.1999, Blaðsíða 118

116
HUNAVAKA
pallinn og auk hans ótal smærri hankir í ýmsum sverleikum. Ekki mátti
gleyma flám og kljám sem urðu að vera til taks ef þyrfti að bæta á flottein-
inn eða þyngja þann neðri. Það fór eftir aðstæðum og mati Guðmundar
þegar á veiðislóð var komið.
Selakepp \arð að sjálfsögðu að taka með. Hann var svo senr 80 senti-
metra langt galvaniserað þriggja fjórðu tommu járnrör. Auk þess \'ar tek-
inn mikill íjöldi hálf tonnnu röra til þess að reka niður í sandinn og festa
netið ef með þyrfti. Riffill var líka hafður með ef af einhverjum ástæð-
um bæri nauðsyn til að skjóta sel en það kom ekki til þess. Að því búnu
var tekinn til allur venjulegur ferðabúnaður og tæki til matseldar. Að lok-
um var ég orðinn svo hissa og leiður á allri þessat i tiltekt að tilhlökkunin
hafði verulega fjarað út þegar við loks komumst af stað.
Spennan lá í loftinu
Ég hafði aldrei komið í Þingeyrasand áður en heyrt margt um hann sagt.
Allt var það á jákvæðn nótunum og sumum fannst hann vera allt að því
undraland sem hefði upp á margt skemmtilegt að bjóða. Spennan lá í
loftinu og fyllti mig nýrri gleði þegar við ókum út Hagann. Guðmundur
var við stýrið og ég á nrilli þeirra bræðra. Björn lét móðan mása í annað
eyrað á mér en Guðmundur, ábúðarmikill við hitt eyrað, sagði fátt en
gott. Ég heyrði til Björns eins og suði í prímus en hvert orð senr Guð-
mundur sagði drakk ég í mig. Mér sárnaði við sjálfan mig yflr því að vera
ekki maður til að hlusta og skilja það sem sagt var við mig á bæði borð.
Manni geta nú sárnað eigin takmörk en verðnr bara að búa við það.
Við ókum vestur sandinn, þetta undraland, sem mér fannst við fyrstu
kynni alls ekki vera oflofað. Þegar vestast í Gígana var komið, í sælureit
bræðranna, var stoppað og tjaldað.
Inni í tjaldinu var litið á klukkuna, almanakið dregið upp og farið að
reikna út og spá |ní að allt varð að gera í réttri röð. Aætlað var hvern
tíma það tæki að koma netinu í ósinn en það var höfnðskilyrði fyrir því
að vel ætti til að takast með veiðitúrinn. Tveimur og hálfum tíma fyrir
háflóð þurfti netið að vera komið þvert fyrir ósinn í innstreymið sem átti
síðan að bera það nreð sér inn ósinn á heppilegasta stað til að fanga
kópana.
Þegar Björn og Guðmundur töluðust við voru þeir vanir að kalla
hvorn annan, Bubba og Munda.
„Mundi, hefurðu gáð hvort eitthvað liggi uppi af sel?“
„ Það er Irest að ég gái.“ Að því búnu fór Guðmundur upp á háa sand-
öldu og stóð þar góða stund. Kom síðan til okkar íbygginn á s\ ip og kvað