Húnavaka - 01.05.1999, Side 127

H Ú N A V A K A
125
Geirhildarhólana, á meðan biðn dráttarvélarnar við Geirhildarlækinn.
Við Guðmundur fórum ríðandi á undan og Oli kom á eftir allt norður
að Svartaskurði. Þar sunnar í Gíslahlíðinni hafði Einar tekið sér stöðu
ofan við fimm kindur og beið þess að menn og vélar kæmust norður fyr-
ir Ranaskálarlækinn. Þangað kontu þá líka Haukur og Björn. Menn skip-
uðu sér í stöðu til að taka á mód kindunum sem Einar rak niður með
Ranaskálarlækjargilinu. Þær voru á mikilli ferð og til alls vísar. Okkur
tókst að ná einu lambi og rolla gaf sig nokkru norðar í traktorsslóðinni
en þrjár komust upp í bratta urðarskriðu Selhnjúksins. Okkur Einari
tókst loks að komast upp fyrir kindurnar. Einar náði rollunni og öðru
lambinu með hundi niður að Urðarréttinni og þar voru þau gripin. A
meðan Jjæfði ég við lambhrútinn uppi í- hlíðinni þangað til Einar kom
aftur upp og mátti þá ekki miklu muna að við misstum hann Joegar hann
ætlaði að stökkva upp í fjallið milli okkar en okkur tókst að grípa hann.
Þegar við höfðum dregið hann niður á götuna voru allar kindur sem þá
voru fundnar komnar á ílutningstækin.
Urðarrétt var hlaðin í nágrenni Hnausasels en þar var lengst búiö á
Sauðadal. Skömmu eftir 1940 kom ég ungur að árum að Hnausaseli, þá
var eitt hálfhrunið hús uppistandandi þar, annað vorn rústir einar.
Við Hnausasel, þar sem sér vel norður úr dalnum, fóru hestarnir að
verða heimfúsari og vel þarf að gæta þess að missa ekki lausa hesta frá
sér. Oli var settur í það vandaverk að gæta hestanna sem lausir gengu.
Við sáum nú tiljóns ogjúlíusar koma sunnan Mosaskarðshólana norður
Bakdalina um Jörundarfellið án Jiess að vera með kindur. Þá sást til
Gunnars með t\'ö lömb og var hann á leið niður að ánni norðvestan við
Hnausaselið. Björn og Haukur fóru til móts við hann til þess að ná
lömbunum yfir ána þar norðar og koma þeim í kerruna.
Fimm kindur blöstu við á hæð uppi í hlíðinni norðan við Selhnjúksgil-
ið. Oli fékk nú frí frá hestagæshmni til að fara á hestum með Einari áleið-
is fyrir kindurnar. Vegna ófærðar ltljóp Einar af hestinum upp fyrir þær
og náði Jjeim niður í traktorsslóöina. Rétt í Jtessu kvað við hátt og skært
hljóð sem virtist koma ofan úr fjallinu en Jtar átti enginn maður að vera.
Þetta gat allt eins verið bergmál annars staðar frá. Þá kom hvert hljóðið á
fætur öðru en engan mann var að sjá uppi í fjallinu. Það varð greinilegt
að einhver var að hóa þarna og sntala en á hvers vegum hann var mátti
guð einn vita - ekki við. Þegar við hóuðum á móti hætti hóið að heyrast.
Otrúlegt var að Guðmundur Eyjtórsson væri kominn af Mjóadalnum
fram á fjall en ekki út eftir eins og ráð var fyrir gert.
Einar liélt göngu sinni áfram norður hlíðina. Þegar hann kom að
Stóruskál birtist þá ekki Guðmundur Eyþórsson á skálarbarminum, kom
þar niður og varð Einari samferða norður að girðingu. Guðmundur
hafði valið þann kost að fara upp á fjallið og sjá sig frekar um en bíða
skjálfandi út við girðingu eftír okkur framan af dalnum.