Húnavaka - 01.05.1999, Qupperneq 128

126
HUNAVAKA
Ég fór út hlíðina neðan við Einar. Skammt sunnan \dð Holtsselsskrið-
una voru fjórar kindur neðarlega í hlíðinni vestan við ána. Austan við
ána voru kindurnar fímm farnar að fíkra sig upp í fjallið. Björn, Gunnar
og Haukur riðu eftir þeim. Tvíreifuð svartflekkótt rollufenja með svörtu
lambi hafði forustuna fyrir kindunum og hafði hún sjáanlega hug á að
sleppa frá okkur. Við Guðmundur fórum að huga að kindunum vestan
við ána. Guðmundur fór upp fyrir þær og rak þær að ánni þar sem við
Oli, Sigurður og Þorgrímur vorum hver á sínum stað og tókst að grípa
þær eftir dálítil hlaup og koma þeim í kerrurnar.
Dráttarvélarnar brutust áfram í gegnum allt að því mittisháa frosna
kraparuðninga í og við ána. Björn, Haukur og Gunnar voru komnir með
kindurnar fnnm ofan í Stórakrók. Flekka fór geyst en tvílembd rolla var
rólegri. Hestarnir voru orðnir ákafir að komast heim væru þeir lausir.
Einn hesturinn tróðst fram með tveimur hestum sem Haukur teymdi
gangandi og sleit tauminn úr hendi Hauks og var þá ekki að sökum að
spyrja að þeir tóku hvell og náðust ekki fyrr en út við Mjóadalsgirðingu.
Þeim félögum tókst að ná tvílembunni og koma henni á farkosdnn en
við Gunnar riðum eftir Flekku sem lét ekki bilbug á sér fínna. Hún óð
ána sitt á hvað en varð að lokum að láta í minni pokann þegar ég komst
á hlið \ið hana í ánni og stökk af hestinum á liana. Við drusluðum henni
upp úr ánni og ég liélt í hana þar til lambið kom það nærri henni að ég
gat gripið það.
Við girðinguna biðu sex kindur allar óþreyttar. Dráttarvélunum var
lagt að girðingunni þannig að þær mynduðu vaff og var ætlunin að ná
kindunum þar. Þess þurfti ekki, allir gangnamennirnir sem einn voru
orðnir sem ljón á veiðum, þeir stukku á hópinn og handsömuðu hverja
kind. Nú var gott að grípa til nestisins eftir vel heppnaða smalamennsku
ötulla gangnamanna.
Eftir að hafa gert nestinu góð skil fóru dráttarvélarnar með kindurnar
í Mómýrarhólfið. Guðmundur Eyþórsson ogjúlíus fengu að sitja í hjá
þeim þangað en Jón kaus heldur að ríða berbakað ofan en vera vafmn
saman í dráttarvél. Ég skaut undir hann annarri hryssunni minni sem
hafði að baki sex vikna tamningu síðasta vetur hjá Einari á Hjallalandi
og ég hafði nokkrum sinnum í sumar skriðið upp á hana. Hún er undan
Sleipni 785 og er því ekki illgeng.
Niður með Giljánni er fremur greiðfær reiðvegur. Við náðum dráttar-
vélunum við Mómýrarhólfið þar sem verið var að sleppa kindunum úr
kerrunni. Þarna voru þeir félagar með fleyg á lofti og brosandi út að eyr-
um. Varlega hafði víst verið farið með þessar gullnu veigar fram á milli
fjallanna þ\i að fleygurinn var ennþá nærri barmafullur. Þarna var veitt
af höfðingsskap og virtust allir hafa góða lyst á innihaldinu.
A veginum við Stóru-Giljá skildu leiðir mínar við nokkra Sveinsstæð-