Húnavaka - 01.05.1999, Side 144

ANNA ARNADOTTIR, Blönduósi:
Það gerðistvið þjóðveginn
Þær voru t\'ær einar mæðgurnar og ráku |>etta litla en snotra veitinga-
hús við þjóðveginn. Dóttirin var sautján ára en móðirin þrjátíu og fimm.
Oft var mikið að gera við að sinna öllum þeim gestum sem lögðu leið
sína um þennan fjölfarna veg. Til þeirra þótti líka gott að koma því allir
rómuðu þeirra góðu veitingar og snyrtimennsku. Undanfarið hafði verið
fremur fátt um manninn en nú var von á að margar herdeildir legðu leið
sína um veginn og ein þeirra var þegar búin að gera boð á undan sér svo
nú voru þær önnum kafnar við undirbúning til að taka á móti fjölmenni.
Móðirin var alvörugefm og stillt kona en brá þó oft á glens við dóttur
sína sem var glöð og frjálsleg í fasi og varð skrafdrjúgt við gesti og gang-
andi.
Þær voru báðar uppaldar við veitingasölu, eldri konan var dóttir veit-
ingamanns sem hafði verið kunnur fyrir frábær störf sín og hún hafði
verið hans hægri hönd frá því móðir hennar dó fyrir mörgum árum.
Hún hafði ekki gift sig ennþá og aðeins eignast þessa einu dóttur.
Þær voru því ekkert undrandi þegar stór hópur hermanna ruddist inn
í salinn með miklum fyrirgangi enda greinilega sumir við skál. Unga
stúlkan gekk um beina, sjálfsörugg en kurteis og kærði sig kollótta þó
sumir piltanna væru með glósur um hana en þó lækkaði heldur betur
brúnin á henni þegar einn þeirra tók utan um mjaðmir hennar og gerði
sig liklegan til að draga hana að sér. Þá var hún fljót að slá hönd hans af
sér. Einn þeirra, sem virtist kominn af léttasta skeiði, sagði þá: ,Já, þær
eru ótemjur þessar ungu, ég þekki það en hérna átti ég eitt mitt
skemmtilegasta ævintýri fyrri daga. Þá vann ein hérna, ekki ólík þessari,
og bæði beit og sló ef maður vildi gera sér dælt við hana. En ég var svo
heppinn að ég ílengdist nokkuð hérna í grenndinni og fór svo að ég
kynntist henni nánar og tókst að temja hana svo að hún kvaddi mig með
tárum þegar ég fór, sem var of fljótt. En það eru fleiri fiskar í sjónum
eins og þið vitið og þó ég segi sjálfur frá, var mér gott til kvenna á þeim
árum. Síðan hef ég ekki séð þessa elsku en ég vona að hún hafi fengið
góðan mann og átt fullt af börnum því það átti hún skilið eins og hún var
góð við mig. Þetta rifjaðist ljúflega upp þegar ég kom á þessar gömlu
slóðir.“