Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.2010, Page 22

22 ÚTTEKT 10. nóvember 2010 MIÐVIKUDAGUR
Samkvæmt tölfræðinni er 19 sinnum hættulegra að ferðast með bíl
en flugvél. Samt sem áður en flughræðsla ein algengasta tegund
fælni. Bæjarfulltrúinn Oddur Helgi Halldórsson hafði ekki stig-
ið upp í flugvél frá árinu 1982 þegar hann tók á sig rögg og ákvað
að gera eitthvað í sínum málum. Oddur segist hafa gjörbreyst þegar
hann náði að vinna bug á óttanum. Í dag hafi hann meira sjálftraust,
þori að skella sér í tívolítæki og geti ferðast um heiminn.
„Ég flaug annað slagið frá því ég var
14, 15 ára þar til ég varð tvítugur þar
sem ég var í handboltanum og varð
að fljúga á milli Akureyrar og Reykja-
víkur. Ég var alltaf mjög hræddur
og þegar ég fékk bílpróf hætti ég að
fjúga,“ segir Oddur Helgi Halldórs-
son, blikksmiður og bæjarfulltrúi á
Akureyri, sem hafði ekki stigið upp
í flugvél frá árinu 1982 þegar hann
ákvað að gera eitthvað í sínum mál-
um og leita sér hjálpar.
Hélt í borð og stóla
Oddur Helgi segir flughræðslu ekki
eiga neitt skylt við skynsemi, frek-
ar en önnur fælni. „Ég hef fengið að
heyra það frá mönnum að þetta sé
rugl í mér. Flugið sé öruggt og hættu-
laust. Þessir sömu menn hoppa svo
kannski sjálfir upp á borð þegar þeir
sjá mús. Flughræðslan hefur nagað
mig mjög og hamlað og ég ferðað-
ist lengi vel ekki út fyrir landstein-
ana vegna hennar. En sem betur fer
er Ísland stórt og fallegt,“ segir Odd-
ur og bætir við að sagan af því þegar
hann snéri við í rananum á Keflavík-
urflugvelli sé löngu orðin fræg. „Ég
hélt mér í borð og stóla þegar menn
ætluðu að draga mig um borð og fór
ekki neitt.“
Róandi lyf virka ekki
Um haustið 2004 fór Oddur á flug-
hræðslunámskeið hjá Rúnari Guð-
bjartssyni, sálfræðingi og flugstjóra,
ásamt félaga sínum. „Rúnar hafði
verið flugstjóri lengur en ég hafði lif-
að. Flughræðslunámskeiðið reynd-
ist ekki nóg og þess vegna kom hann
norður einu sinni í viku og messaði
yfir okkur í nokkrar vikur. Við sömd-
um við flugfélagið og okkar fyrsta flug
var farið í nóvember 2004. Þá tókum
við á loft, fórum einn hring og lent-
um aftur en flugið tók sex mínútur. Í
febrúar tókum við svo á okkur rögg
og flugum með Rúnari til Reykjavík-
ur og þaðan til Kaupmannahafnar
þar sem við dvöldum í klukkustund
og flugum svo heim aftur.“
Oddur segist hafa reynt að takast
á við óttann með brennivíni og ró-
andi lyfjum. „Það virkar ekki – maður
verður að takast á við fælni án deyf-
ingar. Þetta er eins og með feimnina.
Feimnir sem detta í það um helg-
ar og eiga allan heiminn eru alltaf
jafn feimnir á mánudögum. Þegar
ég var farinn að slaka aðeins á í flug-
inu prófaði ég að fá mér aðeins en
vínið slævir mann. Þeir sem hræð-
ast kóngulær eru vísir til að taka þær
upp og leika með þær undir áhrifum
en hafa ekkert lært af því þegar það
rennur af þeim.“
Óttinn við að missa stjórn
Oddur segir erfitt að útskýra flug-
hræðsluna. „Ég finn ekki fyrir inni-
lokunarkennd í vélinni en hef ára-
tuga reynslu af því að telja mér trú
um hvað þetta sé hættulegt. Ég held
að mesta hræðslan hafi verið að
missa vald á sjálfum mér. Að verða
mér til skammar vegna hræðslu.
Ég óttaðist allar hljóðbreytingar og
hristing og að vélin færi að hoppa
og djöflast í vondu veðri. Ég gat í
fullri alvöru haft miklar áhyggjur af
því að vængirnir myndu detta af eða
hvar við ættum að lenda ef jörðin
hyrfi undan okkur? Óttinn snýst líka
um að þurfa að setja líf sitt í hend-
ur annarra og maður fer í alls konar
tölfræði. Hugsar sem svo að þar sem
vélin sé búin að fara svona margar
ferðir án þess að hrapa hljóti bara
að vera komið að því. Mesta hræðsl-
an var samt að missa vald á sjálf-
um mér. Ég er lærður blikksmiður
og stór og mikill maður og óttaðist
að ef svo færi og ég ætlaði út myndi
enginn geta stoppað mig. Ég myndi
bara hoppa út. En ef maður hugs-
ar þetta rökrétt og veltir fyrir sér
hversu oft maður hafi klikkast og
misst stjórnina þá er svarið hjá flest-
um aldrei. Og það gerist ekki heldur
þarna,“ segir hann.
40 ferðir yfir hafið
Oddur segir nauðsynlegt að hafa
smá húmor fyrir sjálfum sér og muna
að smákvíði sé eðilegur. „Ég hef ver-
ið duglegur að halda þessu við og
hef varla stoppað og nýt þess að hafa
jörðina undir. Við fyrstu ferðina mína
skrifaði konan mín mér fallegt kort
sem hefur fylgt mér síðan og á síð-
ustu fimm árum hef ég farið 40 sinn-
um yfir hafið. Heilinn er samt enn
að kalla á kvíðann og ég lendi í því
að spyrja sjálfan mig hvort það hljóti
ekki að fara koma að einhverju fyrst
ég sé búinn að fljúga svona oft,“ segir
Oddur sem segir líf sitt hafa breyst til
batnaðar síðan hann sigraðist á kvíð-
anum.
Allir geta komist yfir
flughræðslu
„Ég var búin að berjast svo lengi við
þetta og var farinn að trúa því að
flughræðslan væri undirrót alls ills
í mínu lífi. Að sigrast á svona lög-
uðu smitar út frá sér og hefur áhrif
á sjálfstraust og annað. Ég, sem hef
alla ævi verið frekar huglaus og hald-
ið mig á hinni venjulegu braut í líf-
inu, finn ekki lengur fyrir vott af bíl-
hræðslu og þori að fara í tívolí og
rennibrautir og ég elska að ferðast.
Ég nýt þess að fljúga og þótt ég finni
stundum fyrir kvíða held ég að mörg-
um í vélinni líði verr en mér. Fyrst
mér tókst að vinna bug á óttanum
geta það allir.“
indiana@dv.is
Ég er lærður blikksmiður og
stór og mikill maður og
óttaðist að ef svo færi
og ég ætlaði út myndi
enginn geta stopp-
að mig. Ég myndi bara
hoppa út.
Flughræðsla
á ekkert skylt við skynsemi
Nýtur flugsins Oddur Helgi hafði
ekki stigið upp í flugvél síðan 1982.
Árið 2004 ákvað hann að gera
eitthvað í sínum málum.