Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.2011, Blaðsíða 19

Umræða | 19Miðvikudagur 13. apríl 2011
„Þetta er
stemning“
1 „Hún tók barnið okkar og nú tekur hún peningana okkar“
Breskur dómstóll hefur dæmt hjón,
sem ekki gátu eignast barn saman, til
að greiða staðgöngumóður rúmlega
100.000 krónur á mánuði í meðlag.
2 Hús Ingibjargar til sölu Heimili Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur og
Hjörleifs Sveinbjörnssonar að er til
sölu fyrir 75 milljónir króna.
3 Vill ekki vera í skóla í Hveragerði Óvíst er hvort 13 ára stúlka í Hvera-
gerði fái að nema áfram á Selfossi.
4 Krónan mun styrkjast um 25 pró-sent Lars Christensen, hjá Danske
Bank, spáir nú styrkingu krónunnar.
5 Lúxusvilla Jóhannesar í Bónus til sölu Til stendura ð selja 427
fermetra hús sem Jóhannes Jónsson,
kenndur við Bónus, lét reisa.
6 Útvarpsstjóri ýjar að geðveiki Birni Kristjánssyni líkaði ekki dag-
skráin á RÚV og sendi útvarpsstjóra
bréf, sem brást hinn versti við.
7 Óttast verðbólgu og veikari krónu vegna Icesave „Þetta er
orðin erfið staða að vinna úr,“ sagði
Þórólfur Matthíasson.
Ásbjörn Friðriksson handbolta-
maður fékk á þriðjudag viðurkenningu
sem besti leikmaður umferða 15–21 í
N1-deild karla. Hann spilar með
handboltaliði FH í Hafnarfirði en liðið
er búið að leika vel og er komið í
úrslitakeppni Íslandsmótsins. Hann
segir liðið vera samhæfðara en áður og
segist vera kominn með fiðring fyrir
úrslitakeppnina.
Hver er maðurinn?
„Ásbjörn Friðriksson, leikmaður FH í hand-
bolta.“
Hvað heldur þér gangandi?
„Vinir og fjölskylda og hvað það er gaman
að vera til.“
Hvernig er venjulegur dagur hjá þér?
„Bara vakna og að fara í skólann. Svo fer
maður oftast að þjálfa og á æfingu, svo er
það bara heim að slaka á áður en maður fer
að sofa.“
Hvað finnst þér skemmtilegast að gera?
„Það skemmtilegasta sem ég geri er að spila
skemmtilega handboltaleiki.“
Hvar myndirðu vilja búa ef annars staðar
en á Íslandi?
„Bara í Mið-Evrópu – Þýskalandi, Danmörku
eða Svíþjóð.“
Hvað þýðir þessi viðurkenning fyrir þig?
„Þetta er bara viðurkenning fyrir það sem
maður er búinn að gera. Maður er búinn að
standa sig vel í vetur, og viðurkenning fyrir
það að vera búinn að æfa vel í vetur. Ég er
ánægður með hana, það er alla vega tekið
eftir því hvað maður er að gera vel og það
er jákvætt.“
Er ekki alltaf gaman að fá svona
viðurkenningar?
„Þetta er stemning.“
Hver var lykillinn að góðu gengi FH í
þriðju umferðinni?
„Við erum búnir að æfa vel og endurheimta
nokkra menn úr meiðslum. Við erum alltaf
að verða samhæfðara lið en aðallykillinn
hefur verið vörnin og markvarslan.“
Ertu orðinn spenntur fyrir úrslitakeppn-
inni?
„Já, það er vægast sagt kominn fiðringur í
mann að byrja úrslitakeppnina.“
Stefnið þið á Íslandsmeistaratitilinn?
„Jú, við höfum stefnt á að taka stóran bikar
í vetur og stefnum á að vinna Íslandsmeist-
aratitilinn eins og öll önnur lið sem komast í
úrslitakeppnina.“
„Nei, ég held að það komi ekkert almenni-
legt út úr þessu og hefði frekar viljað sjá já.“
Kristlín Dís Ólafsdóttir,
19 ára menntaskólanemi
„Já, þetta var afgerandi og við verðum að
sætta okkur við þetta. Ég vona að fólk sýni
þroska til að takast á við þetta.“
Óli Ómar Ólafsson,
63 ára leigubílstjóri
„Mjög svo, ég kaus nei.“
Einar Örn Eiðsson,
33 ára nemi
„Ég er mjög sátt. Maður verður að trúa því
að þetta fari vel.“
Eydís Auðuns,
39 ára án atvinnu
„Mér gæti eiginlega ekki verið meira sama.“
Sævar Daníelsson,
25 ára auglýsinga- og markaðsstjóri hjá
Gogoyoko
Mest lesið á dv.is Maður dagsins
Ertu sátt/ur við niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslunnar?
Nýr staður – nýtt hlutverk Sólfell var byggt á Kirkjusandi 1921 sem saltfiskverkunarhús og stóð á
Kirkjusandi til ársins 2007 þegar Glitnir banki keypi lóðina og stóð þá til að rífa húsið. Minjavernd hf tók húsið í
fóstur sem stendur nú við Ægisgarð 2 og fær það hlutverk að hýsa veitingarekstur og ferðaþjónustu. MynD RÓbERt REyniSSon
Myndin
Dómstóll götunnar
Þ
að er ekkert annað en tákn
okkar tíma og eðli hungraðra,
og stundum staðnaðra og leið-
inlegra, fjölmiðla okkar að vilja
veita ítarlegar upplýsingar um atburði
sem skipta engu máli fyrir mannkyn-
ið, að þefa uppi tíðindi frá fjarlægustu
afkimum jarðarinnar, eins og Íslandi,
og missa svo áhugann á þeim um leið
og eitthvað fréttnæmt gerist annars
staðar. Ísland var þar til nýlega land
sem var þorra manna nokkurn veg-
inn óþekkt. En nú er sagt um landið
að bylting „fólksins“ hafi fellt íslensku
ríkisstjórnina og að þetta gæti orðið að
fordæmi fyrir önnur stærri lönd þar
sem spilling ríkir.
En í raun og veru er þetta ekki í
fyrsta skipti sem „fólkið“ hefur reynt
að fella íslensku ríkisstjórnina, stund-
um hefur það tekist, stundum ekki.
Þegar svo bar undir varð það ekki að
fréttaefni, ekki var fjallað um þetta
í heimspressunni. Hingað til hafa
„byltingarnar“ á Íslandi auk þess ver-
ið hugmyndafræðilegar og pólitísk-
ar. Byltingunum hefur verið stýrt af
róttækum vinstrimönnum og þess
vegna þurfti að þagga niður umræðu
um þær í fjölmiðlum hins frjálsa vest-
ræna heims sem stjórnað er af banda-
rískum kapítalistum. Þessu til stuðn-
ings nægir að nefna eitt lýsandi dæmi:
Þegar Ísland, land sem er her- og
vopnlaust, fékk inngöngu í Nató árið
1949 vegna þess að Bandaríkjamenn
töldu það nauðsynlegt til að þeir gætu
verið með herstöðvar í landi sem var
í vari í miðju Atlants hafinu, í landi
sem var ómissandi til að hægt væri að
heyja sanngjarnt og réttlátt stríð gegn
hinum hræðilegu og ósanngjörnu
Sovét ríkjum. Nú hefur „fólkið“ náð að
koma ríkisstjórninni frá völdum, eða
kannski er réttara að segja að ríkis-
stjórnin sjálf hafi orsakað eigið hrun
eftir að sami flokkurinn hafði ver-
ið einn um völdin í landinu í tólf ár. Í
þetta skipti var ekki um að ræða hug-
myndafræðilega baráttu á milli vinstri
og hægri. Í þetta skiptið höfðu pening-
arnir komið í stað hugmyndafræðinn-
ar. „Fólkið“ hafði tapað peningunum
sínum sem það hafði ætlað að nota til
að kaupa sér líf sem átti að vera eitt-
hvað í líkingu við ameríska draum-
inn og vegna þess blés það til drama-
tískrar byltingar.
Fáir hafa nokkurn áhuga á hug-
myndafræði, á meðan allir hafa
áhuga á peningum og enginn vill
tapa þeim, ekki bankamennirnir og
enn síður almenningur sem treystir
bankamönnunum fyrir peningunum
sínum, sparnaði sínum, draumum
sínum. Reynslan og ævintýrin sem
einkenndu ferðir víkinganna til forna
eiga ekkert sameiginlegt með hinum
trylltu árum íslensku bankamann-
anna: þessi líking er miklu fremur
spegilmynd þess kapítalisma sem
einkenndi tímabilið og þeirrar efnis-
hyggju sem honum fylgdi: hnattvæð-
ingar hins frjálsa markaðar. Íslensku
bankamennirnir trúðu á bandarískar
kenningar sem settar höfðu verið fram
af hagfræðingum, sem margir hverj-
ir voru nóbels verðlaunahafar, í bestu
háskólum Bandaríkjanna. Íslenskur
almenningur trúði þessum ameríkan-
íseruðu postulum sínum. Bandaríski
herinn var hluti af daglegu lífi þjóðar-
innar í meira en hálfa öld og meðan
á seinna stríðinu stóð færði hann ís-
lenskum almenningi einu byltinguna
sem fólkið hafði upplifað í sögu ís-
lensku þjóðarinnar: peninga. Áður en
herinn kom voru Íslendingar fátækir,
fátækasta þjóð Evrópu, en með stríð-
inu urðu Íslendingar „nýríkir“ með
öllum þeim afleiðingum sem slíkt fel-
ur í sér: þeirri þekktu tálsýn að ef allt
fer vel muni peningarnir alltaf leiða af
sér meiri og meiri peninga.
Íslendingar héldu að þeir væru
þjóð sem Bandaríkin hefðu valið til
að vera skjöldurinn sem skildi að
hinn frjálsa heim og þann sovéska,
til að hýsa herstöðvar Nató á öllum
útnárum eyjunnar, og á endanum til
að hýsa álframleiðslu: eyja hreinn-
ar orku, jarðvarma og vatnsafls. En
svo virðist sem allt taki að lokum
enda: Bandaríkin eiga ekki langt
eftir sem voldugt heimsveldi, her-
lið Nató er farið og Ísland situr eftir
munaðarlaust og er stýrt af gamalli,
hægrisinnaðri ríkisstjórn sem styður
Bandaríkin, stjórn sem verið hefur
við völd í 12 ár. Með þessu hrundi tál-
sýn þjóðarinnar sem búin hafði verið
til hægt og bítandi, en á árangursrík-
an hátt, meðan á seinni heimsstyrj-
öldinni stóð, í samfélagi sem lifði af
þökk sé stöðugum hernaðaraðgerð-
um Bandaríkjamanna. Þegar banda-
ríski herinn hvarf á braut missti fólkið
trú sína, bæði á bandaríska vininn og
á vini sína á Alþingi, sem aftur voru
vinir bandaríska vinarins. Ringul-
reiðin eykst og eykst, vonbrigði þjóð-
arinnar verða almennari og á end-
anum grípur um sig alger örvænting.
Íslendingar taka aftur upp fyrri trú
sína á gildi brauðstrits frá morgni til
kvölds, ekki vegna þess að þeir eru
hrifnir af hugmyndinni heldur af
illri nauðsyn. Íslendingar unnu baki
brotnu hér á öldum áður, þegar lífið
var einfalt, til þess eins að lifa af, og
bjuggu með og borðuðu sauðkindur
sínar í afdölum, og úti fyrir strönd-
unum synti þorskurinn sem unn-
inn var úr saltfiskur. Við getum ekki
horfið aftur til fortíðar, á okkar tím-
um er líka kreppa í löndunum sem
hafa í gegnum tíðina keypt saltfisk-
inn okkar. Auk þess er minni þorsk
að hafa í sjónum. Ísland getur aldrei
gengið í Evrópusambandið því hags-
munir þeirra landa sem áður keyptu
fiskinn af Íslendingum koma í veg
fyrir það, nú vilja þær sjálfar veiða
sinn eigin saltfisk úti fyrir ströndum
Íslands. En Íslendingar telja sig hafa
eitt tromp á hendi sem er kraftaverki
líkast: Þeir vita að til lengri tíma litið
geta sjómenn frá öðrum löndum ekki
veitt við Íslandsstrendur. Þeir þekkja
ekki sjóinn, vindinn og kuldann. Ís-
landi er borgið, landið verður áfram
einangruð eyja líkt og það hefur allt-
af verið, og í landinu býr vinnusamt
fólk sem er eljusamt af nauðsyn frek-
ar en af trúarlegum ástæðum. Dálæti
þjóðarinnar á vinnunni hefur ekkert
með trúarbrögð að gera, það eru að-
stæðurnar sjálfar sem gera vinnuna
að höfuðdyggð.
Það hefur ekki átt sér stað neitt
stórslys á Íslandi, aðeins snöggheml-
un á því landlæga mikilmennsku-
brjálæði sem er afleiðing einangrun-
ar þjóðarinnar, og hægt er að ímynda
sér að fyrir vikið byrji þjóðin að
hugsa skynsamlega. Þjóðir heimsins
taka aldrei á sig rögg án þess að vera
neyddar til þess.
Stærstu sökina á hruni Íslands ber
að miklu leyti núverandi forseti lýð-
veldisins, Ólafur Ragnar Grímsson,
sem er ráðvilltur mikilmennskubrjál-
æðingur. Hann er fyrrverandi þing-
maður sem skipti nokkrum sinn-
um um flokk meðan hann starfaði
í stjórnmálum, hann fór úr einum
flokki í annan en glataði að lokum trú-
verðugleika sínum vegna hentistefnu
sinnar. En hann fann sér samstundis
aðra hillu: forsetaembættið síðastlið-
in fimmtán ár er gjöf þjóðarinnar til
þessa manns sem er svo líkur þjóðinni
sjálfri, þjóð sem hefur verið ráðvillt og
einangruð frá meginlandi Evrópu og
evrópskri hugsun í margar aldir, þjóð
sem leitar alltaf framlág í skaut Banda-
ríkjamanna eftir stuðningi og vernd,
skaut þessa heimsveldis sem neitar
að horfast í augu við sannleikann um
sjálft sig: að það hefur þakið sig saur
og blóði annarra.
Greinin birtist í spænska dagblaðinu
El País á mánudaginn. Íslensk þýðing:
Ingi F. Vilhjálmsson, ingi@dv.is
Þakið saur og blóði annarra
Kjallari
Guðbergur
bergsson