Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.2014, Blaðsíða 22

22 Umræða Vikublað 21.–23. janúar 2014
Glöggur Ólafur Stefánsson
Þ
jóðhetja og fyrrverandi hand­
boltafyrirliði, Ólafur Stefáns­
son, sat á bekknum hjá Gísla
Marteini um helgina. Ummæli
hans um að þeir væru ófrjálsastir
sem ekki skilja að þeir eru ófrjáls­
ir, vakti athygli mína. Ólafur talaði
um ágætlega meinandi stjórnmála­
menn sem gerðu lítið fyrir fólkið,
ekki vegna illgirni heldur kerfisgalla.
Þessi kerfisgalli mótaði athafnir
þeirra sem að minnstum hluta væru í
þágu fólksins og þar sem stjórnmála­
menn unnvörpum væru samdauna
kerfinu væru þeir manna ólíkleg­
astir til lagfæringar. Við hlið hans sat
einmitt stjórnmálamaður og þó ekki
aðskildu þá nema nokkrir sentímetr­
ar virtist það óravegur í orðanna ljósi.
Annar greinandinn, hinn gallinn.
Valdið á Íslandi talar
gjarnan fyrir frelsi, lýðræði
og aðgerðum í þágu fólks­
ins. Árangursmatið er í
höndum þess sjálfs og þó
fólki sé hleypt í kjörklef­
ana á fjögurra ára fresti er
matseðillinn sem þar býðst
ekki samsettur af kjósend­
um heldur stjórnmálamönnun­
um sjálfum. Og gangi valdhafar
fram af fólki einhvern tíma á milli
kosninga eru engin ráð önnur en
að safna undirskriftum, bera undir
einn mann og una hans úrskurði.
Sá úrskurður er ráðandi um
það hvort landsmenn fái að
gera upp málið í þjóðarat­
kvæðagreiðslu eða ekki. En
þessi tvö verkfæri, persónu­
kjör og beint lýðræði, gætu
lappað verulega upp á hið
forstokkaða fulltrúalýðræði
sem Ólafur Stefánsson var að
gagnrýna. Enda hlutu bæði
þessi atriði brautargengi hjá
þjóðinni í þjóðaratkvæða­
greiðslu haustið 2012. Það,
að fulltrúalýðræðið virti síð­
an atkvæðagreiðsluna að vettugi,
geirneglir greiningu Ólafs. n
Ekki sérsniðið — samt sérsniðið! Umsjón: Henry Þór Baldursson
Vinsæl
ummæli
við fréttir DV í vikunni
Kjallari
Ragnar Þór Ingólfsson
stjórnarmaður í VR
Þ
að er ekki búið að þrífa eft­
ir síðustu veisluhöld þegar
ballið er byrjað aftur. Æla er
upp um alla veggi, allt brotið
og bramlað. Samfélagið er í
rúst og þráalyktin af kampavíninu og
kavíarnum er megn.
Þetta er það sem ég hugsaði
þegar myndir birtust úr einkapar­
tíi félags sem almenningur fékk upp
í hendurnar eftir hrunið og fjár­
hagslega endurskipulagði í gegnum
lífeyris sjóðina, sem tóku á sig gríðar­
legt tap. Fyrst þurrkuðust hlutabréf­
in út, svo skuldabréfin að mestu og
því litla sem er eftir var var skipt út
fyrir ný hlutabréf, síðan fleiri keypt
og síðan keypt ný skuldabréf og enn
fleiri hlutabréf, enda ný kennitala á
öllu saman.
Lykilstjórnendur Eimskipa riðu
á vaðið, haustið 2012, á fjögurra ára
afmæli hrunsins og sömdu sér veg­
lega kaupauka og kaupréttarsamn­
inga sem höfðu þá gefið um 300
milljónir í aðra höndina. Samfélag­
ið fór nánast á hliðina við þær frétt­
ir og voru þessar ákvarðanir dregn­
ar til baka enda félagið í miðju
útboði. Ekki hefur frést um eftir­
mála sérkjara þeirra sem stjórna á
þeim bænum en ballið virðist byrj­
að víðar þar sem stjórnendur með
lykla virðast á góðri leið með að
blása í enn eitt sjálftökupartíið.
Enn einn lúxusjeppinn og enn einn
kaupréttar samningurinn er ein­
um of mikið, en eru því miður aft­
ur orðnir sjálfsagður hluti af kjör­
um þeirra sem efst eru í stiganum.
Við raunverulegir eigendur þessara
fyrirtækja, í gegnum lífeyrissjóðina,
borgum svo brúsann ef illa fer.
Þó stjórnendur Eimskipa hafi
riðið á vaðið með kaupréttarsamn­
inga 2012 létu þar ekki sitt eftir liggja
þegar flautað var til fyrstu alvöru
veislunnar eftir hrun þar sem aðeins
þeim ríkustu, valdamestu og fræg­
ustu var boðið í 100 ára afmælis­
veislu fyrirtækis sem gat ekki greitt
skuldir sínar fyrir skemmstu.
Ekki að ég sé bitur yfir að hafa
ekki fengið boðsmiða heldur set
ég spurningarmerki við það hverj­
ir borga barreikninginn? Það er
ekki enn búið þrífa æluna úr síðasta
partíi, eftir að lífeyrissjóðirnir af­
skrifuðu milljarða tugi hjá fyrirtæk­
inu og það er allt komið á fullt. Ekki
veit ég hvað sjálftökuelítan á skil­
ið umfram sauðsvartan almúgann
þegar að veisluhöldum kemur en ég
setti upp STÓRT spurningarmerki
við myndirnar úr partíinu og fékk
ekki skilið hvernig flestir þessara
einstaklinga tengdust þessu fyrir­
tæki nema kannski fyrir þær sakir að
hafa greitt einhvern tíma í lífeyris­
sjóð eins og við hin eða kannski var
þetta fólk að fagna því að hafa aldrei
greitt í þá lífeyrissjóði sem töpuðu á
félaginu, skellihlæjandi yfir að sömu
sjóðir moki nú milljörðum í sömu
hít.
Ég hef oft velt því fyrir mér hvað
hægt sé að gera til að snúa þessari
þróun við og launafólki og lífeyr­
isþegum verði sýndur snefill af
virðingu.
Vorið 2009 skapaðist mikil um­
ræða í þjóðfélaginu um sjálftökuna
og ofurlaunin. Ég hafði þá nýverið
tekið sæti í stjórn VR og fékk sam­
þykkt að stjórnin, sem skipar helm­
ing stjórnarsæta í Lífeyrissjóði versl­
unarmanna, færi fram á launaþak
á stjórnendur sjóðsins. Daginn eft­
ir að þetta var samþykkt sagði for­
stjóri sjóðsins upp störfum vegna
breytinga á baklandi sjóðsins. Með
öðrum orðum virkaði að beita kröft­
um og ítökum launafólks í lífeyris­
sjóðnum. Það var hægt að breyta
einhverju í annars innmúruðu og
útúrspilltu lífeyrissjóðakerfi þar
sem háværasta Já­fólkið fær feitustu
stöðurnar.
Já, þetta er hægt og við þurfum
ekki að fara í verkfall eða kröfugöng­
ur til að breyta einhverju í okkar
samfélagi sem virðist vera á góðri
leið að fara í sama farið og fyrir hrun,
ef við fórum þá einhvern tíma úr far­
inu. Við getum hæglega stoppað
af þessa þróun og komið í veg fyrir
sjálftöku þeirra sem stjórna í okkar
nafni, fyrir okkar peninga.
Við launafólk getum auðveldlega
sett fjármálakerfið í gíslingu/verkfall
í gegnum lífeyrissjóðakerfið. Ég veit
það af eigin raun þegar ég fékk sam­
þykkt launaþak á forstjóra Lífeyris­
sjóðs verslunarmanna, sem sagði af
sér í kjölfarið.
Látum ekki ala okkur á uppgjöf
og aumingjaskap enn eina ferðina.
Skrúfum fyrir fjárausturinn í ís­
lenskt atvinnulíf. Skrúfum fyrir
bónusa og kaupréttarsamninga.
Skrúfum fyrir sjálftökuna og ofur­
launin. Setjum þak á laun æðstu
stjórnenda fyrirtækja sem lífeyris­
sjóðirnir eiga í, sama gildir um
stjórnir og stjórnendur lífeyrissjóða
og verkalýðshreyfingarinnar.
Tökum græjurnar úr sambandi
og lokum barreikningnum.
Stöndum saman og látum ekki
bjóða okkur þessa vitleysu lengur og
krefjumst raunverulegra kjarabóta
frá niður og upp, ekki öfugt.n
Þegar ballið var búið
„Látum ekki ala
okkur á uppgjöf
og aumingjaskap enn
eina ferðina.
Af blogginu
Lýður Árnason
skrifar
„Menn sletta ekki
skyri nema eiga
nóg af því! Að
fyrrverandi stjórnmálamaður
skuli krefjast þess að ungur
maður hætti störfum
vegna einnar vanhugsaðrar
setningar í hita leiksins er
hámark hræsninnar.
Ég þykist vita að Björn
Bragi hafi lært sína lexíu og
verði orðvar í framtíðinni,
en ég minnist þess ekki að
stjórnmálamaður hafi þurft
að taka pokann sinn, sama
hvaða afglöp hafi verið gerð.“
„Það á að taka
mun harðar
á ölvunar- og
fíkniefnaakstri hér á landi
heldur en gert er í dag, það
myndi fara kaldur hrollur
niður bakið á almenningi ef
hann gerði sér grein fyrir hve
mörg banaslys og alvarleg
slys hafa orðið í gegnum árin
sökum neysluaksturs …“
„Þeir ættu nú
fyrst að taka til
í bakgarðinum
hjá sér áður en þeir
byrja að drulla yfir okkur
kynvillingana ;)“
„Þvílíkur
dónaskapur hjá
dyravörðum.
Sigmundur Davíð fékk að
hitta Obama í skóm frá sitt
hvoru parinu.“
12
15
19
18
Hálfdán Ingólfsson um
ummæli Björns Braga Arnar-
sonar um að íslenska hand-
boltalandsliðið hafi verið eins og þýskir
nasistar í sigrinum gegn Austurríki.
Atli Már Jóhannsson í
athugasemd við frétt þar
sem greint var frá ákæru
gegn Jónínu Benediktsdóttur vegna
ölvunaraksturs.
Hjörtur Freyr um þá stað-
reynd að svívirðingar um
samkynhneigða megi finna á
vef Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi.
Elín Svava Elíasdóttir í
athugasemd við frétt DV sem
fjallaði um fatlaða konu sem
var meinaður aðgangur að Thorvaldsen
vegna skóbúnaðar.