Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.2008, Blaðsíða 28

mánudagur 28. júlí 200828 Fókus
Ég held að ég hafi aldrei á ævinni
fengið jafnmikla gæsahúð og ég er
ekki frá því að húðin sé enn að jafna
sig.
Sumum einstaklingum er hrein-
lega ætlað að spila frábæra tónlist.
Það vita það vel flestir sem hlust-
að hafa á írska tónlistarmanninn
Damien Rice að hann er einn þeirra.
Og því fengu áhorfendur á NASA að
kynnast síðastliðið fimmtudags-
kvöld.
Það var stúlka að nafni Amy Kun-
ey sem sá um upphitun. Amy stóð
vel fyrir sínu þetta kvöldið en hún
spilaði bæði á kassagítar og píanó
við frumsamin lög sín. Ef ég þyrfti
að líkja henni við þekkta söngkonu
myndi ég eflaust nefna Noruh Jones
eða Katie Melua. Þetta er stúlka sem
á vonandi eftir að láta meira að sér
kveða í framtíðinni. Efnileg er hún
að minnsta kosti.
Tónleikarnir byrjuðu eilítið
seinna en sagt var á aðgöngumið-
anum. Það virðist vera regla frekar
en undantekning að tónleikar hefj-
ist of seint. Amy steig á svið tuttugu
mínútum á eftir áætlun, klukkan
21.50. Eftir að hún var búin með
sín fimm lög tók við önnur tuttugu
mínútna bið eftir Damien Rice en
hann kom ekki á svið fyrr en 22.37.
Það verður bara að segjast að svona
bið er pirrandi, alveg sama hvort
um er að ræða heimsþekkta tónlist-
armenn eða ekki.
En undangengin bið var fljót að
gleymast þegar Rice lét loksins sjá
sig. Hann spilaði tvö lög áður en
hann heilsaði landanum. Hann tók
það fram að hann væri í lítilli æfingu
því hann hefði ekki komið fram í dá-
lítið langan tíma. Því mættu gestir
búast við að hann talaði mikið milli
laga þetta kvöldið.
Eftir þessi tvö fyrstu lög leið
tíminn hratt. Hann var ekkert að
ljúga þegar hann sagðist ætla að
tala á milli laga. Hann sagði fólki
skemmtilegar sögur á bak við lögin
sín og myndaði skemmtileg tengsl
við gesti í salnum. NASA er góður
að því leyti að nálægðin er mikil og
sátu áhorfendur nánast ofan í svið-
inu, hvorum megin við. Til marks
um það hvað hann var „óundir-
búinn“ bað hann fólk um að koma
með óskalög. Með þessu móti náði
hann að tengjast salnum ótrúlega
vel.
Damien Rice er þekktur fyrir að
spila hádramatíska tónlist og fyrir-
fram hafði ég mótað mér þá skoðun
að hann væri dramatískur náungi.
Þvert á móti var Damien þræl-
fyndinn og ótrúlega skemmtilegur.
Ánægjan skein af honum og það
var svo greinilegt að hann var hing-
að kominn til að njóta, en ekki til að
vinna.
Það sem gerði þessa frábæru
tónleika nánast fullkomna var þegar
hann tók lagið Volcano. Hann skipti
salnum í fjóra hluta og fékk hvern
hluta til að vera bakrödd. Ég hafði
litla trú á þessu uppátæki til að byrja
með en gæsahúðin sem fylgdi þegar
ég heyrði hversu vel þetta tókst var
fljót að berja þá tilfinningu niður. Ég
held að ég hafi aldrei á ævinni feng-
ið jafnmikla gæsahúð og ég er ekki
frá því að húðin sé enn að jafna sig.
Þegar formlegri dagskrá var lokið
kom Rice upp á svið eftir uppklapp
og tók tvö eða þrjú lög. Hann tók sitt
þekktasta lag, Blowers Daughter.
Amy Kuney fékk einnig að spreyta
sig við lagið Cold Water en í lok-
in fékk hann hátt í 30 manns upp
á svið til sín og gaf öllum bjór. Það
er enn eitt dæmið um frábær tengsl
hans við salinn. Tveimur tímum eft-
ir að hann kom á sviðið var tónleik-
unum lokið.
Tónleikar Damiens Rice á
fimmtudagskvöldið eru tvímæla-
laust skemmtilegustu tónleikar
sem ég hef farið á. Auk þess að vera
frábær söngvari, hljóðfæraleikari
og lagahöfundur kann Damien að
skemmta fólki, þrátt fyrir, á köflum,
lágstemmda og þunglamalega tón-
list. Damien Rice er tvímælalaust
einn sá besti á sínu sviði og ég bið
til Guðs að hann komi fljótlega aftur
til Íslands.
Einar Þór Sigurðsson
á m á n u d e g i
Hvað veistu?
1. Hvaða tíðindi bárust af Einari Bárðarsyni fyrir helgi?
2. Hvar fór bandaríska sjónvarpskonan martha Stewart í nudd hér á landi í síðustu
viku?
3. Hvaða viðurnefni hefur Bandaríkjamaðurinn monty roberts sem vill að Þorsteini
Kragh verði sleppt úr gæsluvarðhaldi?
Sannkallaður
Snillingur
Huggulegur
hálftími
Hálftíminn með Mörthu Wainwright
hljómaði í útvarpstæki mínu á langri
keyrslu síðastliðinn laugardag. Þetta
var einstaklega huggulegur hálftími
í umsjón Hildar Völu Einarsdóttur
söngkonu. Mér finnst þessir hálf-
tímaþættir einstaklega skemmtilegt
fyrirkomulag. Að maður fái að kynn-
ast einhverjum tónlistarmanni á ein-
ungis hálftíma hentar mér vel. Það
er stiklað á stóru um einn ákveðinn
tónlistarmann og þess á milli spiluð
lög eftir viðkomandi.
Ég datt vel inn í þennan þátt um
kanadísku söngkonuna Mörthu en
það eina sem angraði mig var að-
eins of mikið skrjáf í blöðunum sem
hún Hildur las upp af. Hún er með
útvarpsvæna og notalega rödd og
ætti frekar að leyfa sér að tala á léttu
nótunum um tónlistarkonuna og
notast frekar við stikkorð af blöðun-
um en ekki lesa beint upp af þeim,
sérstaklega ekki ef það heyrist svona
mikið skrjáf sem gerir það enn meira
áberandi að lesið sé upp af blöð-
um. Þetta var þó ekkert stórmál og í
heildina litið bara ósköp hugguleg-
ur hálftími sem stytti mér stundir í
langri bílferð.
Krista Hall
aðeins of
þægilegt
Ég kveiki oft á útvarpinu um helgar
meðan ég les blöðin. Á laugardögum
hlusta ég oft á Helgarútgáfuna með
þeim Felix Bergssyni og Guðrúnu
Gunnarsdóttur á Rás 2.
Felix og Guðrún eru bæði með afar
þægilega rödd. Þau eru sniðin fyrir
útvarpið.
Í raun eru raddir þeirra aðeins of
þægilegar. Þær renna svo vel niður
með morgunkaffinu að maður tekur
eiginlega ekkert eftir því um hvað
er verið að ræða. Þetta eru án efa
jákvæðustu þættirnir í útvarpi í dag.
Það er ekki verið að hrista upp í einu
eða neinu með umræðum eða við-
tölum. Það er kannski einmitt það
sem fólk vill hlusta á á morgnana.
Guðrún og Felix mega eiga það að
tónlistin er hin fínasta, en að mínu
mati mætti alveg krydda þáttinn
aðeins án þess að hrinda dyggum
hlustendum frá.
Tilfinningin sem kom yfir mig þeg-
ar Buena Vista Social Club steig á svið
í Vodafone höllinni á fimmtudags-
kvöldið var virðing, virðing fyrir lista-
mönnunum sem þarna stigu á svið og
skemmtu okkur með hlýrri tónlist frá
Havana á Kúbu. Stemningin var góð
og til að byrja með dilluðu gestir sér
á hógværan hátt í bland við seiðandi
tóna hljómsveitarinnar. Þegar litið
var yfir salinn mátti sjá ánægjubros
frá áhorfendum á öllum aldri, enda
engir aukvisar hér á ferð.
Tónlistin sjálf var frábærlega flutt
og öllum var ljóst hversu mjög félag-
arnir í hljómsveitinni nutu þess að
vera á sviðinu. Í sólóköflunum var
takturinn oft svo margslunginn að
það gat verið erfitt fyrir meðalmann-
inn að fylgja eftir, slík var færnin í
rythma og tilfinningu fyrir tónlistinni
sem er svo sannarlega þeirra.
Það sem skemmdi dálítið fyr-
ir upplifuninni var hversu hvellur
hljómur blásturshljóðfæranna var í
hátölurunum. Til lengdar varð það
verulega óþægilegt og gerði það að
verkum að eyrun þoldu illa. Fyrir hlé
rann tónlistin svolítið saman í eina
kúbverska sveiflu því lögin voru frek-
ar keimlík. Það gerði breytinguna sem
hljómsveitin gerði um miðbik tón-
leikanna afar kærkomna, en þá spil-
uðu píanóleikarinn og bassaleikarinn
tveir saman og færni þeirra kom ber-
lega í ljós. Þeir spiluðu lágstemmd-
ari popp og klassík með djassívafi og
gáfu heildinni annan svip.
Eftir þetta hlé fór sveiflan fyrst al-
mennilega að rúlla og Íslendingar í
Vodafone höllinni tóku að dilla sér
af meiri krafti en áður. Þegar þekktari
lög flokksins tóku að óma undir lok-
in varð stemningin engu lík og kyn-
slóðirnar sameinuðust í kúbverskri
sveiflu.
Í heildina voru þetta frábærir tón-
leikar, fullir af gleði, krafti, stemningu
og virðingu fyrir frábærum tónlistar-
mönnum sem stóðu svo sannarlega
undir væntingum.
Lilja Guðmundsdóttir
Kynslóðir í KúbversKri sveiflu
TÓNLIST
Svör: 1. Hann ætlar að hætta sem umboðsmaður Garðars Thors Cortes. 2. Í Bláa lóninu. 3. Hestahvíslarinn.
FJÖLMIÐLAdÓMur
Hálftíminn mEð
mörtHu WainWrigHt
HHHHH
rás 2
laugardagur kl. 18.26
FJÖLMIÐLAdÓMur
HElgarútgáfan
HHHHH
rás 2
TÓNLEIKAdÓMur
BuEna ViSta Social cluB
HHHHH
Vodafone höllinni 24. júlí 2008
Buena Vista Social Club var vel fagnað í Vodafone höllinni:
Buena Vista Social Club
Skemmti ungum sem öldnum í
Vodafone höllinni.
TÓNLEIKAdÓMur
damiEn ricE
HHHHH
tónleikar á naSa fimmtudagskvöldið 24. júlí.
Snilingur
damien náði ótrúlega góðum
tengslum við salinn á fimmtudaginn.