Landshagsskýrslur fyrir Ísland - 01.02.1912, Side 39

129
1872 . .. 157 1898 ... 7920
1873 353 1899 ... 8395
1887 . .. 2273 1900 .. 9244
1888 2522 1901 ... 9522
1889 . , .. 2913 1902 ... 10680
1890 3483 1903 ... 10797
1891 . . 4002 1904 ... '. 12829
1892 ekki lægri en 4161 1905 ... , ... 14817
1893 — — . 4471 1906 ... 16646
1894 5125 1907 ... 17728
1895 . . 6011 1908... ...22022
1896 7536 1909 ... 22638
1897 .. . . 7528 1910... 24172
í skýrslunum 1872—91 er tala eigendanna að sparisjóðsfjenu, ekki lögð
saman nema árin 1872, 1873 og 1887—91 Árin 1874 — 86 eru lil skýrslur um hana
frá ílestum sparisjóðunum sem þá voru til, en þegar sparisjóðirnir voru ekki nema
t. d. 4—6 og skýrslur um cigendur vantaði frá 2, hefur ekki þótt hlýða að leggja
hina saman. 1892 voru fremur miklar eyður í reikninga sjóðanna að þessu leyti,
og lijer að ofan er það láknað með orðuuum »ekki lægri en«, því það er áreiðan-
legt að iægri hefur talan ekki verið. Árin 1893 —1904 vantar jafnaðarlegast skýrslur
um eigendur frá 2 smáum sparisjóðum, og það hefur hamlað því, að leggja saman
fyrr tölu eigendanna þessi ár, af því að líkast lil má álíla, að tala eigendanna þessi
ár liaíl slundum verið alt að því 100 mönnum fleiri, en samlagningin, sem Iijer er
tekin, segir. Annar sparisjóðurinn, sem skýrslu vantar frá þessi ár, hafði 1200—2000
kr. vanalegast undir höndum við árslokin. Árin 1905—1907 vantar tölu þeirra
manna í innieigenda löluna, sem átlu fjc inni í sparisjóðsdeild íslandsbanka. 1908
til 1910 eru þeir einnig taldir og þeirra tala er það, sem veldur því mest, að eig-
andatölunni fjölgar um 4290 frá 1907 —1908.
Það er mjög gleðilegt hve tölu þessara manna fjölgar hjer á landi. Nú eru
20 ár liðin frá árinu 1890, og hún hefur sjöfaldast eftir það ár. Nú eru 10 ár írá
1900 og tala þeirra hefur því nær þrefaldast síðan. — Þess verður að geta að það
eru sparisjóðsbækur í gildi sem taldar eru, en stuiulum á sami maður fleiri bækur
en eina, til þess að vega á móti því hafa þeir, sem eiga innlánsfje í Islandshanka
ekki verið laldir sparisjóðseigendur, þótt innlánin þar liafi verið talin hjer í
skýrslunum, —
Það er vanalegast álLtinn voltur um forsjálni, að margir eigi fje á vöxtum í
sparisjóðum þólt lílið sje. Sparsemi er hoigaradygð. Það má gjöra ofmikið af
henni, ef menn tíma ekki að borða fyrir henni, og það mætti segja, þegar fullorðnar
manneskjur eiga fje sem nemur miklu í sparisjóðum, að þeim væri nær, að setja
þá í eitthvert arðberandi fyrirtæki, en það er einmitt það, sem ýmsir kynoka sjer við
af tveimur ástæðum. Þeir álita sparisjóðinn vissari, en llest annað, og þykjast vita
að þeir geti æfinlega fengið silt aftur úr honuni, og selt það í eitthvert goll fyrir-
tæki, þegar þeim sýnist. Á ineðan fjeð er í sjóðnum er það hans atvinna að koma
peningunum fyrir hjá þeim, sem eru eitthvað að gjöra.
1890 átti tultugasli hver maður á landinu eitlhvað inni í sparisjóði. 1900
átti áltundi hver maður á landinu inni i sparisjóði. 1910 álti fjórði maður á land-
inu inni í sparisjóði. Auðvitað eru sumar innieignirnar mjög smáar, en þær eiga
í að vaxa.
LHSK. 1911.
17