Són - 01.01.2013, Blaðsíða 125

úr víSnASöfnum rÓSbergS g. SnædAlS 123
Við „kerfisköllunum” bölvum
og kveðum svo fast að orðum:
Nú totta þeir bændur með tölvum
sem tilberi og snakkur forðum.
Í vísnakverinu 101 Hringhenda frá 1964 er þessi vísa:
Fullum seglum:
Aldrei svifa undan sjó
Um mig drifið rýkur.
Faldinn rifa fráleitt þó
fyrr en yfir lýkur.
Tæpum tuttugu árum síðar er siglingunni að ljúka:
Yfir sollinn sæ ég flýt,
syndum hlaðinn gæi.
Óskabyrinn aldrei hlýt,
óska þó ’ann lægi.
Sumarið 1982 gengum við saman upp Strjúgs skarð að tóftunum af Kára-
hlíð. Hann var þá farinn að finna fyrir krans æða stíflu og mæddist mikið
þótt leiðin sé ekki erfið. Þetta var í fyrsta skipti sem ég kom upp á
Laxár dal. Veðrið var yndis legt og nú fékk ég loks ins að sjá dal inn sem
var honum svo kær. Senni lega var honum ljóst að þetta var í hinsta sinn
sem hann leit æsku stöðvarnar.
Ég hitti hann í síðasta sinn á gamlárs dag 1982. Hann hafði verið á
Akur eyri yfir hátíð arnar en var greini lega lasinn og leið illa. Samt dreif
hann sig að Hólum eftir ára mótin þegar kennslan byrjaði, en hún varð
skamm vinn hjá honum þetta nýja ár. Níunda janúar fékk hann hjarta-
áfall og lést þá um kvöldið. Líklega saddari lífdaga en maður á besta aldri
hefði átt að vera, en hann var aðeins 63 ára.