Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.2008, Side 21

DV Umræða
ÞRIÐJUDAGUR 5. FEBRÚAR 2008 21
' Plúsinn fær Bergur Ebbi
I |— Benediktsson, söngvari
— Sprengjuhallarinnar sem
einnig erlöglærður, fyrirað aðstoða
féiaga sinn Árna Vilhjálmsson,
söngvara FM Belfast, við að verja sig
L. vegna umferðarlagabrots. A
SPURNINGIN
ER ÞETTA ALLT í
REYKNUM OG RÁÐ-
LEYSINU, KOMMI?
„Á meðan embættismennirnir vaða
reykinn reikum við um f óvissu um
framtíðina," segir Kormákur Geirharðs-
son, veitingamaðurá Ölstofu Kormáks
og Skjaldar og stjómarmaður í Félagi
kráareigenda.
Kormákur og félagar hans berjast fýrir
því að fá að innrétta sérstök reykher-
bergi á veitingahúsum sfnum og hafa
sumir brugðið á það ráö að leyfa
reykingar, þrátt fyrir bann, f mótmæla-
skyni. Þetta eru embættismenn ósáttir
við og hóta leyfissviptingum.
DVFYRIR
25ÁRUM
„SttHWiunúl.
varpfdnK var 9
ritur í múi-
Meryl
Streep
,Krnppan á eft-
tr að verda okk-
MYNDIIV
Gleði við Tjörnina Fuglarnir voru ekki þeir einu sem kættust við Reykjavíkurtjörn á dögunum eins og
sjá má á andliti hnátunnar sem heimsótti þá með brauðmola í poka. DV-myndStefán
Ragnheiður biskupsdóttir
Það er háleit list að vera í
sviðsljósinu og halda lengi stöðu
sinni þar, en vandi fylgir vegsemd
hverri, segir máltækið, enda
ofmetnast fólk í frægðarljóma. Aftur
á móti er áfall að fara úr ljósinu og
vera ekki lengur á vörum allra. En
breiðu bökin þola að falla í skugga
án þess að brotna niður, enda hafa
þau sér til stuðnings máltækið: Fall
er fararheill. Nýtt sviðsljós gæti verið
á næstu grösum. Enginn ætti samt að
monta sig af falli og fótbroti, handviss
um að hann fær aftur löppina í lag.
Góðu heilli lifum við núna á öðrum
en þeim foma frægðartíma þegar
Ragnheiður, biskupsdóttirin mikla,
sór umdeilda eiðinn. Öldum saman
talaði þjóðin ekki um annað, sumir
með henni, aðrir á móti, þótt enginn
þekkti sannleikann. Um Ragnheiði
ortu skáldin lof og sálma sem juku
bara eilífan kjaftagang um hvort hún
hefði lagst undir Daða óspjölluð
eða svikaepli. Um það vom skiptar
skoðanir þangað til að Kaninn kom og
giftar og ógiftar velgdu með honum
beddann, settust svo á olíubrúsa,
svissuðu sér í sokkana og heim til
eiginmannsins og fóm frjálslega
með sannleikann. Þessi nýi valkostur
um rétt og rangt í samviskunnar
landi leiddi til þess að umræður um
Ragnheiði hurfu úr eldhúsum og ekki
minnstáhanayfirkaffiboLlum, hvað þá
Daða. Meira að segja sjálfur Brynjólhrr
biskup Sveinsson varð ekkert annað
en úldið námsefhi sem krakkar fúlsa
við í skólum. Þeir vilja heldur horfa á
Aðþrengdar eiginkonur í sjónvarpinu
og sannfærast um að flatskjár sé betri
en kúptur. Það gefur auga leið að faðir
og dóttir hafa sett ofan í umræðunni
„Um Ragnheiði ortu
skáldin iofog sálma sem
juku bara eilifan kjafta-
gang um hvort hún hefði
iagst undir Daða óspjöll-
uð eða svikaepli."
■
og eiga ekki uppreisnarvon í
hugarheimi þjóðarinnar. Ljóminn í
kringum þau er horfinn. f Kasdjósi
og Silfri Egils brýtur enginn heilann
um fallið eða hvort fóturinn hafi gróið
hjá Guði. Enginn spyr lengur: Er ástin
sár sem aldrei grær og verður því eklá
að öri? Það sómafólk sem segist hafa
verið rekið úr Ráðhúsi Reykjavíkur
með svikum eins og rússneska hirðin
úr Vetrarhöllinni mætti hafa sögu
Ragnheiðar í huga hvað sviðsljós
og eiða nýju valdhafanna varðar.
Það er ástæðulaust að brotna niður.
Kaffibarskynslóðin ætti ekki að
líta á það sem ævarandi harm að
þurfa að færa sig um stund með
hirðsálmakáldinu sínu á Kaffi Tár.
Á HVERJUM DEGI heiðrum við
óskrifaðar reglur um það hvern-
ig við eigum að haga okkur og
flestir hafa býsna mótaðar hug-
myndir um það hvers lags hegð-
un sé heppileg. Því um leið og
við brjótum reglurnar og gerum
eitthvað sem passar ekki inn í
hugmyndir annarra um sæmilega
hegðun, bökum við okkur vand-
ræði sem við viljum flest forðast.
Það vill enginn verða fýrir gamla
góða hornauganu.
EN ÞAÐ ER skondið að gramsa f
blygðunarkennd náungans og
komast að því hvað særir hana.
Spá í allar litlu hversdagslegu
ákvarðanirnar sem byggjast á til-
finningu fyrir þvf hvað sé kjána-
legt og hvað ekki. Fínar veislur
og aðrar sparifatasamkomur eru
kjörinn vettvangur fyrir slíkar
rannsóknir, því þá vöndum við
okkur meira en venjulega við
að vera prúð og jafnvel saklaus
feilspor verða að glæp. Við vitum
að það gerist ekkert þó við fáum
okkur fjórar pönnukökur, jafnvel
þó við byggðum fjall úr trakter-
ingunum en við gætum átt von
á hornauga eða eitraðri athuga-
semd og það heldur aftur af okk-
ur. Menn eru lítið fyrir að draga
að sér þannig athygli.
KANNSKI eru sjarmatröllin sem
sigra heiminn einmitt fólkið sem
hefur fullkomið innsæi á þá hár-
fínu dýnamík sem ber að gæta
í viðskiptum við aðra. Að sama
skapi og hinir vansælu eru þeir
sem ná ekki að fóta sig í fíngerðu
taktmynstri daglega lífsins, þar
sem vel tímasett orð og gjörð-
ir geta ráðið úrslitum um það
hvort dagurinn fari norður eða
niður. Það getur auðvitað sett
helvíti stórt strik í reikninginn
að misstíga sig trekk í trekk, að
brjóta allar reglurnar og skilja
eftir sig slóð særðra blygðunar-
kennda.
OGÞÁ er tvennt í stöðunni,
annaðhvort að vanda sig í
samskiptafimleikunum eða
bara vera mátulega kærulaus
og kippa sér ekki upp við það
þó umhverfið beyglist örlítið
undan okkar útfærslu á sæmi-
legri hegðun. Því þó það megi
hafa lúmskt gaman af þessum
lúxusáhyggjum, mega þær ekki
ganga af okkur dauðum.
-hvað er að frétta?