Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2008, Qupperneq 105

unum, að lyfin ættu að duga og ef ekki þá væri eitthvað annað að angra
hann. Kannski hefur áðurnefnt viðhorf bókmenntanna snúist hér við og nú
er gefið í skyn að andlegi þátturinn sé ómarktækari en sá líkamlegi. Björn
Sigurbjörnsson prestur og ljóðskáld orðar áþekkar hugsanir í ljóði sínu
Sársauki. Þar segir hann aðspurður um eigin líðan:
Ég veit það ekki ég
A engin orð yfir það ég
get ekki lýst því
nema fyrir þeim sem þekkja það af eigin reynslu
og það gera fæstir læknar.
Elcki skakklappast þeir um deildina
bognari og bognari með hverjum degi og
ekki þarf að hjálpa
þeim í buxur og skó3
Hvernig líður þér er nauðsynleg spurning en sú spurning þarf að vera
borin uppi af áhuga og mannlegleikans hlýju. Og þegar hlustað er eftir
svarinu þá verður að leggja eyrun við því ósagða, fylgjast með svip og lát-
bragði og lesa í það óræða og séu til að mynda varnirnar sterkar í vöku þá
sviptir svefninn oft á tíðum hulunni frá. Það eru svo margir ókvartsárir og
óvanir því að bera mál í eigin líðan. Þá verður jafnvel að fara bakdyramegin
að settu marki. Aðspurður kvað hann Uðan sína þolanlega en vísaði að öðru
leyti spurningunni til eiginkonu sinnar. Og síðan er sársaukaþröskuldurinn
mishár og hefur tilhneigingu til að fara lækkandi með tímanum sé þjáningin
viðvarandi og svo eru þeir til sem kvarta ekki og vilja síst láta lækninn sjá
sig auman.
I helgri bók er í gamalli goðsögn af sköpun mannsins vikið að þjáning-
unni og hún sérstakJega tengd hlutskipti og hlutverki konunnar og þá sem
3 Björn Sigurbjörnsson, Út og heim, 2003, s. 45-47