Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2008, Síða 124

- Eg er ekki svona týpa sem sest niður á hverju kvöldi. Eg bið bara þegar
mér finnst það gott. Oftast svona einu sinni á dag eða annan hvern dag.
- Hvers konar bænir?
- Eg þakka oftast fyrir daginn í dag, svo bið ég oft fyrir skyldmennum
mínum og vinum . Oftast bœn með mínum orðum.
- Hverjir kenndu þér bænir eða að biðja?
- Mamma mín og ég báðum alltaf saman bœnir.
Það er augljóst að bænin skiptir Önnu miklu máli og að trúarlegt upp-
eldi á heimilinu hefur haft mikið að segja. Þungamiðjan í bænum hennar
er þakklæti og þeir sem eru hennir kærastir. Þáttur móður hennar að kenna
henni að biðja er í samræmi við fyrri rannsókn mína þar sem 66% barna og
unglinga sögðu að það hafi verið móðir þeirra sem kenndi þeim bænir.17
Anna er mjög jákvæð gagnvart mikilvægi kirkjunnar og hún er virkur
þátttakandi í kirkjustarfi ásamt fjölskyldunni. Að hennar mati er gott að
fólk geti komið saman til að heyra um trúna. Þegar hún er síðan spurð um
önnur trúarbrögð finnst henni mikilvægt að sýna virðingu og reyna að skilja.
Henni virðasti trúarbrögð vera mikilvæg fyrir fólk:
- Það er oft erfitt fyrir fólk að skilja heiminn, nema að það trúi á eitthvað
svona til að hjálpa sér.
- Hver er afstaða þín til fólks sem er annarrar trúar en þú?
- Eg náttúrulega trúi ekki á það sama og þau, en ég reyni að bera virðingu
fyrir þeim og ekki að vera að koma með svona skot á þau að þau trúi ekki á
Guð.
Þegar samtalið beinist að dauðanum viðurkennir Anna í viðtalinu í 9.
bekk að vera hrædd við dauðann af því að hún viti ekki hvað gerist þegar
við deyjum. Hún segist verða sorgmædd þegar einhver deyr og að hennar
mati er best að tala við einhvern þegar maður er sorgmæddur eða líður illa.
Ári síðar í 10. bekk talar hún um að hún hugsi stundum um dauðann:
—Já, já, það kemurfyrir. Ogþað er erfittþví aðþetta er eitthvað sem maður
skilur ekki alveg.
- Hvað heldurðu að gerist þegar við deyjum?
17 Gunnar J. Gunnarsson 1999b.
122