Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2008, Page 128

leiðir til þeirrar niðurstöðu að tilvistartúlkun Berglindar sé í víxlverkan við
félagslega mótun hennar í fjölskyldunni og almennt í samfélaginu. Þegar
hún veltir fyrir sér lífi sínu og tilvist og reynir að finna því merkingu og
gildi felur það í sér bæði veraldlega og trúarlega þætti.
Einar
Einar var þátttakandi í barnastarfi krikjunnar í mörg ár eða alveg þar til
hann var níu eða tíu ára. Hann fermdist auk þess í kirkjunni. Þátttaka for-
eldra hans í kirkjustarfi viðirst nánast eingöngu einskorðast við athafnir
tengdar áföngum í lífinu. Einar telur sig frekar hamingjusaman og frá hans
sjónarhóli er mikilvægast í lífinu að eiga góða vini, hafa góða vinnu og eiga
peninga.
Bæði í 9. og 10. bekk er Einar þeirrar skoðunar að trú og trúarbrögð
hafi áhrif en ekki lengur svo mikil áhrif á hann persónulega. Hann telur
sig ekki trúaðan:
- Nei, eiginlega ekki. Trúði á Guð þegar ég var lítill en geri það ekki
lengur.
- Gerirðu þér einhverjar hugmyndir um Guð eða guðdóm?
- Nei.
Þegar hann veltir fyrir sér hvernig heimurinn varð til gengur hann út frá
því að það hafi verið eitthvað í líkingu við það sem hann lærir í líffræðinni.
Þegar hann er spurður að því hver hann telji að tilgangur lífsins sé kveðst
hann ekki viss en telur að það sé að eignast börn og fjölga sér.
I huga Einars var Jesús Kristur mikill maður en hann telur hann ekki
hafa mikla þýðingu fyrir sig. Að biðja bænir hefur heldur ekki mikið gildi
fyrir hann:
- Nei, en ábyggilega fyrir þá sem eru trúaðir.
- Biðurðu oft?
- Nei. Lœrði bœnir og baðþegar ég var lítill. Það var amma mín sem kenndi
mér bœnir.
Svo virðist sem Einar hafi verið mun virkari trúarlega þegar hann var
yngri en nú þegar hann er kominn í 9. og 10. bekk er hann það ekki
lengur og hann er bæði hættur þátttöku í kirkjustarfi og biður ekki lengur.
Ahugavert er að það var amma hans sem kenndi honum að biðja, ekki for-
126