Skagfirðingabók - 01.01.1997, Blaðsíða 149

ÞRÓUN RAFVÆÐINGAR OG GÖNGUSKARÐSÁRVIRKJUN
konar orkuframleiðslu sem er þjóðinni ekki minna virði, heima-
visr Fjölbrautaskóla Norðurlands vestra.
Kreppan setti mark sitt á mannlíf og atvinnulíf í Skagafirði
eins og annars staðar, og gerðist lítið í raforkumálum. Menn
reyndu að halda í horfinu, en strax þegar uppgangs fer að gæta
á seinni árum heimsstyrjaldarinnar fer umræða í gang, nýrra
viðhorfa fer að gæta, og ráðamönnum verður æ ljósara að án
raforku verður ekki að vænta neinnar uppbyggingar á atvinnu-
lífi. Allt hrópaði á raforku sem ekki var til.
Siglufjörður og virkjanir í Fljótaá
Siglfirðingar áttu litla vatnsaflsstöð sem þeir reistu 1913 í
Hvanneyrará og var löngu orðin of lítil og gekk brösuglega.
Bærinn var rafmagnslaus langtímum saman og stóð raforku-
skortur því mikla atvinnulífi sem þar var fyrir þrifum. Sem
dæmi má nefna að árið 1917 var beiðni hafnað um rafmagn á
eina steypuhrærivél. Umræða um raforkumál var mikil á Siglu-
firði allt frá aldamótum er Frímann B. Arngrímsson var þar á
ferð sem boðberi nýrra tíma. I ferð sinni um Skagafjörð til
rannsókna á virkjunarkostum árið 1920 bendir Halldór Guð-
mundsson á virkjun Skeiðsfoss í Fljótaá, og gerir lauslega
áætlun um virkjun hennar fyrir Siglufjörð og nálægar byggðir.24
Vatnamálanefnd vegamálaskrifstofu gerði síðan áætlun um
virkjun þar vorið 1938 í samvinnu við Rafmagnseftirlit ríkis-
ins. Arið 1941 var samið við danska fyrirtækið Höjgaard &
Schultz um hönnun og var því síðan falin bygging hennar árið
eftir. Hafist var handa við framkvæmdir síðsumars 1942, en
vegna áhrifa styrjaldarinnar miðaði framkvæmdum ekki eins og
áætlun gerði ráð fyrir og tafðist verkið verulega. Kostnaður var
áætlaður um sex milljónir króna en vegna verðhækkana á þess-
um tíma hafði hann tvöfaldast þegar straumi var hleypt á Siglu-
24 Upplýsingabæklingur RARIK um Skeiðsfossvirkjun, útg. 1996.
147