Feykir - 19.12.2001, Side 9

44/2001 FEYKIR 9
„Bakaríið var eins og umferðarmiðstöð“
Birna Guðjónsdóttir segir frá jólunum hjá bakaríisfjölskyldunni
Guðjón Sigurðsson og Ólína Björnsdóttir í Bakaríinu með tvær dætra-
dætur sínar, systurnar Ólingu og Örnu Björnsdætur.
búið aö skreyta neitt þegar maður softt-
aði á Þorláksmessu, en á aðfangadags-
morgun var allt fullskreytt. Þá var mik-
il umferð hjá pabba niðri á skrifstof-
unni, vinir og kunningjar að líta inn.
Það var siður heima að setja greni í
skálar í stofunni. Jólalyktin fannst mér
svo koma þegar pabbi kveikti sér í
vindli og lét glóð falla í grenið. Þá kom
þessi yndælisilmur um húsið. Mamma
var ekki mjög hrifin að vindlareyk,
nema á aðfangadag þegar kveikt var í
greninu.
Klukkan fjögur á aðfangadag var
sest að borðum og jólahangikjötinu
gerð skil, möndlugrautur og verðlaun
fyrir þann sem fékk möndluna. Svo fór
fólk að gera sig tilbúið að fara í kirkj-
una klukkan sex, en á þessum árum
voru flestir í kirkjukómum. Svo eftir
messuna kom fjölskyldan sarnan í ró-
legheitum heima í stofúnni. Það var
ekki asi á neinu, sungnir sálmar og
jólalög, og fljótlega svo borið fram
súkklulaði í borðtofúnni ásamt kökum,
tertum og tilheyrandi. Svo þegar það
var búið var aftur farið inn í stofú og
kannski dansaði aðeins kringum jóla-
tréð. Svo lét pabbi sig hverfa um stund.
Hann birtist svo aftur, kominn inn í
borðstofuna og renndi frá rennihurð-
inni sem var þar á milli. Hann var bú-
inn að raða öllum pökkunum upp og
nú voru þau yngri látin fá pakkana og
aflienda þeim eldri. Það þurfti að lesa
upp hvað kom ffá hveijum og svo lásu
allir upp jólakortin sín. Seinna um
kvöldið var svo boðið upp á ís og á-
vexti, en þá voru stundum margir fam-
ir að bíða þess að komast upp í rúm
með góða bók til að líta í. Það var mik-
ið lesið á jóladagsnótt og fólk að koma
ffam milli kafla og fá sér smá
„nammi”.
A jóladag kom svo öll fjölskyldan í
svínið og líka heimilisvinimir. Til
dæmis man ég eftir að Pála Gunnars,
sem margir gamlir Króksarar þekktu,
kom alltaf. Svo var líka mikill gesta-
gangur heima milli hátíða. Mjög mik-
ið spilað. Mamma var þá ásamt
nokkrum konum að spila brids inni í
borðstofu og pabbi og karlanir að spila
ffammi í stofúnni. Það var oft glatt á
hjalla. Hjá „litla drengnum”, eins og
pabbi kallaði oft Kristján Skarphéðins-
son, sem var hjá okkur í 19 ár, voru
líka félagamir oft að spila, Maggi Óla,
Lingi Gvendar dýra, Raggi á stöðinni
og fleiri; póker, lombert, eða bobb. Það
var lengi bobbspil á ganginum heima.
Það var spilað út um allt hús.
Já, það er alveg óhætt að segja að
það var oft mjög líflegt í bakaríinu yfir
jólin, enda eru bamabömin, sem nú
em orðin fúllorðið fólk, oft að minnast
á hvað það hafi verið gaman þar”, seg-
ir Bima Guðjónsdóttir um jólin í bak-
ariinu.
„Bakaríið var eins og umferðarmið-
stöð. Það var svo mikil traffik alltaf,
ekki síst fyrir jólin. Þá kom fólk héð-
an og þaðan úr firðinum í jólainnkaup-
in og stöðugt rennirí, það var fólkið
hans pabba fyrir handan Vötn, fólkið
mömmu af Skaganum og svo Lýting-
arnir og Blöndhlíðingamir, og surnir
gistu því þá vom samgöngumar ekki
jafngreiðar og þær eru í dag. Aðaltil-
hlökkunin hjá mér var að fá eldri syst-
umar heim fyrir jólin og það má nærri
geta að þær voru drifnar að hljóðfær-
inu fljótlega og látnar spila það nýjasta
sem þær höfðu lært. Þá lét maður fara
notalega um sig uppi í sófa og há-
punkturinn fannst mér þegar Eva syst-
ir kom heint frá Bandaríkjunum og
hafði þar lært alla nýjustu amerísku
slagarana. Hún þurfti að spila þá og
syngja aftur og aftur fyiir okkur”, seg-
ir Bima Guðjónsdóttir, en án efa hef-
ur á ámm áður erilsamasti staðurinn á
Króknum, verið Sauðárkróksbakarí
hjá þeim Guðjóni Sigurðssyni og
Ólínu Bjömsdóttur, hjá bakaríisfjöl-
skyldunni eins og hún var kölluð.
„Það var alltaf svo mikill gesta-
gangur heima. Pabbi var mikið í sveit-
arstjómarmálunum og pólitíkinni og
mamma var að stússast í rnörgu. Þau
vom með Bifföst lengi og um árabil sá
mamma um nánast allar veislur í bæn-
um. Það vom stjómmálamenn að
koma í heimsókn og ég man eftir öll-
um leiðtogum Sjálfstæðisflokksins um
árabil, Ólafi Thors, Bjama Benedikts-
syni, Jóhanni Hafstein og Geir Hall-
grímssyni. Svo komu Bjöm Pálsson
frá Löngumýri og annarra flokks
rnenn einnig í heimsókn, enda var það
ekki þannig heima að fólk væri metið
eftir því hvar það stæði í stjómmálum.
Þessir gestir vom bara eins og annað
heimilisfólk
Y fir sumarið voru það svo leikhóp-
arnir sem margir komu við heima. Á
hverju sumri komu sýningar annað-
hvort frá Þjóðleikhúsinu eða úr Iðnó.
Það var mikil gleðimennska heima,
mikið spilað og sungið og ég man eft-
ir Sigfúsi Halldórssyni við píanóið al-
veg ffam undir mogun.
En gestagangurinn var þó aldrei
meiri en fyrir jólin og ég skil eginlega
ekki hvílíkt starfsþrek foreldrar mínir
höfðu. Það þurfti að taka daginn
snemma í bakaríinu, þannig að dagur-
inn var oft æði langur hjá pabba.
Mamma var mikil næturmanneskja.
Hún fór í það um miðnættið sem ekki
var hægt að klára yfir daginn og var oft
að til þijú og fjögur á nóttunni. Það var
líka alltaf þannig þegar ég var lítil að í
allri trafílkinni fyrir jólin, þá var ekki