Feykir - 17.12.2003, Blaðsíða 16

16 FEYKIR 44/2003
Skemmtiferðaskip
til Skagfjarðar
Atvinnu- og ferðamálanefnd sveitar-
félagsins Skagaijarðar samþykkti
nýlega að fela Atvinnuþróunarfélagi
Norðurlands vestra (ANV) og
Markaðsskrifstofu ferðamála á
Norðurlandi að kanna möguleika á því
að fleiri ferðamenn af skemmti-
ferðaskipum heimsæki Skagafjörð.
Að sögn Þorsteins Broddasonar,
atvinnuráðgjafa hjá ANV, hefur hugur
ferðaþjónustuaðila í sveitarfélaginu til
frekari markaðssóknar verið
kannaður. M.a. hafi verið litið til fjölg-
unar ferðamanna með skemmti-
ferðaskipum og hvort hægt sé að laða
ffekar til Skagafjarðar farþega sem
koma til Akureyrar og fara þaðan aust-
ur í Mývatnssveit.
Einnig er ætlunin að kanna mögu-
leika á að fá skipin til að sigla inn
Skagafjörð og hleypa farþegum þar í
land. Þorsteinn segir að þessi vinna
muni skýrast nánar á næstu mánuðum.
skag.com
Tindastóll í sjötta sætið
Tindastóll komst í sjötta sæti úrvalsdeildar með öruggum sigri á
Breiðabliki sl. fimmtudagskvöld. Tindastólsmenn leika sinn síðasta
leik í deidlinni á þessu ári annað kvöld, fímmtudagkvöld, þegar þeir
mæta Njarðvíkingum syðra.
Næsti Feykir 7. janúar 2004
/ --- . A
Skagfirskar æviskrár
5. bindi frá tímabilinu
1910-1950
Fást í Safnahúsinu á Sauðárkróki
á forlagsverði kr. 6000.
Eldri bindi einnig fáanleg.
Sögufélag Skagfirðinga
s. 453 6640. Netfang: saga@skagafjordur.is
Hólaskóli - háskólinn á Hólum
óskar nágrönnum sínum
gleöilegra jóla og farsældar
á komandi árum.

Brynjar staddur við dyr gamla kyndiklefans á bílaverkstæði KS,
sem kemur nokkuð við sögu í þessari jólaminningu.
Eins og ég væri
kallaður á staðinn
„Maður verður fyrir einhverjum
einkennilegum áhrifum og það þýð-
ir ekkert að streytast á móti því. Eg
lét kalla mig á staðinn þama og sé
ekki eftir því. Þetta er eitt af þeim
aðfangadagskvöldum sem mér eru
minnisstæðust’’, segir Brynjar Páls-
son bóksali á Sauðárkróki, en einu
sinni gerðist mjög sérstakt atvik hjá
Brynjari þegar jólin vom í þann
mund að ganga í garð, á þeim árum
sem hann var ffamkvæmdastjóri
Bílabúðarinnar og verkstæða KS við
Freyjugötuna.
„Á þessum ámm vomm við að
vinna íram að hádegi á aðfangadag
og maður var svona framundir eitt
að ganga frá og yfirfara að allt væri
í lagi, enda framundan næstum þrír
heilir frídagar. Siðan fór ég heim að
taka þátt í að undirbúa móttöku jól-
anna ásamt minni fjölskyldu. Eg var
nú eitthvað seinn fyrir og fór ekki að
skola af mér í baðkarinu fyrr en
langt var liðið á sjötta tímann. Ég
ætlaði að hespa því af í snatri, enda
kallaði Víbekka konan mín á mig í
matinn um það bil sem ég var að
fara í baðið. Ég var ekki orðinn
blautur nema í annan fótinn og í
þann mund að færa mig í baðið þeg-
ar það var eins og togað væri í mig
og mér fannst allt í einu að ég verði
að fara út á verkstæðið. Þetta var svo
ákveðið að mér datt ekki annað í hug
en fara í fötin strax aftur og út á
verkstæði og bað um leið konuna að
bíða aðeins með matinn.
Ég byijaði á því að fara fyrst inn
i Bílabúðina eins og ég var vanur og
fann þá strax einhveija hitalykt. Fór
svo fram á verkstæðið, en þar
minnkaði lyktin. Þá fór ég aftur inn í
búðina og fann að þetta óx eftir þvi
sem ég nálgaðist jámalagerinn, en
þar innan við var kyndiklefinn. Á
þessum tíma vorum við enn ekki
búnir að taka inn hitaveituna og vor-
um því með kyndiketil sem hitaður
var upp með olíu, mjög stór ketill.
Það leyndi sér ekki að það kom
óvenjumikill hiti frá kyndiklefanum,
eins og heit gola, og þegar ég leit inn
um ristina sem var neðst á hurðinni
sýndist mér vera eldur þama innan
við. Ég opnaði hurðina og sá þá að
ketillinn var orðinn rauðglóandi.
Þrátt fyrir hitann tókst mér í snar-
heitum að slökka á rofanum og
forða mér svo út.
Það var orðið svo áliðið að ég sá
enga ástæðu til að kalla einhvem
starfsmanninn á vettvang til að líta á
þetta með mér, svo ég ákvað að
doka við í svona hálftíma. Leit þá
inn í klefann aftur og þá var ketillinn
farinn að kólna. Ég fór nú að leita or-
sakanna og sá þá að einhver haföi í
ógáti skrúfað fyrir kaida vatnið sem
rann inn á ketilinn og við þetta haföi
öryggislokinn greinilega klikkað
þannig að hann slökkti ekki á katlin-
um, þegar hann var kominn í ákveð-
ið hitastig, eins og hann átti að gera.
Þetta var eins og ég hafi verið að-
varaður og kallaður út eftir. Ef ég
heföi ekki sinnt því, eða kannski
komið svona fimm mínútum seinna,
þá væri ekki gamla sláturhúsið þar
sem það stendur í dag. Ég var ansi
seinn fyrir í jólasteikina í þetta skipt-
ið. Ég held að allir hafi samt verið
ánægðir með þessa niðurstöðu, en
eftir þetta var alveg séstaklega hugs-
að fýrir því að yfirfara allt nákvæm-
lega á verkstæðinu áður en jólafnið
gekk i garð”, segir Brynjar Pálsson
þegar hann minnist jólanna um
1970.