Feykir - 15.12.2004, Blaðsíða 24

16 Feykir 44/2004
Viðtal við Vöndu Sigurgeirsdóttur og Jakob Frímann Þorsteinsson
Mikið skreytt í Jólatúninu
Króksarinn Vanda Sigurgeirsdóttir er þjóðþekkt fyrir störf sín að íþrótta- og
æskulýðsmálum. Hún fluttist fyrir skömmu ásamt eiginmanni sínum, Jakobi
Frímanni Þorsteinssyni og tveimur börnum, aftur heim á Krók eftir stutt stopp í
Reykjavík. Þetta er í annað skiptið sem Vanda flytur heim. Feykir tók þau tali.
Afhverju fluttuð þið hingað
aftur?
Helsta ástæðan var að okkur
langaði að vera nálægt foreldr-
um Vöndu og fjölskyldunni
allri. Auk þess leið okkur mjög
vel þegar við bjuggum hér
síðast (2000 til 2002), hér er
gott að vera, sérstaklega með
börn. Við metum líka mikils að
búa nálægt náttúru og fjarri ys
og þys höfuðborgarinnar. Það
var einnig mikilvægt fyrir
okkur hafa góða vinnu og við
erum bæði mjög ánægð í okkar
störfúm.
Ekki má heldur gleyma
mikilli hvatningu frá matar-
klúbbnum okkar. Þau voru
duglega að láta okkur vita hvað
væri gott að búa hér og við
ættum endilega að flytja aftur.
Hápunktur flutninganna var
þegar meðlimir klúbbsins
neyddust til að standa við orð
sín únt að flytja okkur heim.
Flutningabíllinn kom hingað á
sunnudegi en við kontum ekki
fyrr en næsta dag. Guðný
Guðmundsdóttir stjórnaði því
frændfólkinu og hér var allt
borði inn á svipstundu - og
enginn fékk að fara inn á
skónum, sem hlýtur að vera
einsdæmi í flutningum.
Hvernig taka Skagfiriðingar
ykkur, finnst ykkur þið vera
að koma heim?
Skagfirðingar taka okkur mjög
vel, enda upp til hópa yndislegt
fólk. Okkur fmnst við sann-
arlega vera kontin heim og
ennþá er fólk að stoppa okkur í
Skaffó og bjóða okkur
velkomin heim. Það er alltaf
jafn gaman að heyra það.
Vanda þú ert að vinna í
Kennaraháskólanum en ert
staðsett hér, hvernig gengur
það upp?
í fýrsta lagi gengur það upp
vegna jákvæðni og framsýni
rektors Kennaraháskólans
Ólafs Proppé sem gaf mér leyfi
til að taka vinnuna mína með
mér hingað norður. Ég verð
alltaf þakklát fýrir það. Vinnan
sjálf gengur vel, ég kenni
eingöngu í fjamámi og þarf því
aðeins að fara suður að
meðaltali þrjá daga í mánuði.
Annars vinn ég heima og sit við
tölv-una. Það er helst að Linda
hjá Póstinum finni fýrir þessu
því hingað streyma verkefni og
próf frá nemendum og það er
oft erfitt að koma þessu öllu inn
um bréfalúguna. Pokinn henn-
ar hlýtur að hafa þyngst tölu-
vert.
Jakob þú ert að starfa í Upp-
lýsingamiðstöðinni Norður-
lands vestra í Varmahlíð.
Eigum við einhverja ónýtta
möguleika á þessu sviði?
Já svo sannarlega. Núna er
Upplýsingamiðstöðin okkar
opin allt árið og það styrkir
forsendur fýrir ferðaþjónustu á
svæðinu allt árið. Öll upplýs-
ingaöflun verður betri og
möguleikar opnast á fjölbreyt-
tari leiðum til upplýsinga-
miðlunar. Við erum öll í
ákveðnum skilningi ferðamenn
og viljum fá góðar upplýsingar
um það sem er að gerast í okkar
samfélagi. Vonandi getur
Upplýsingamiðstöðin stuðlað
að betri þjónustu á þessu sviði.
Hlutfall ferðamanna sem ferð-
ast á eigin vegum hefúr aukist
mikið og fýrir þá eru upp-
lýsingamiðstöðvar mikilvægar
því segja má að þeir séu sínir
eigin farastjórar.
Ekki má gleyma því að hjá
okkur er einnig sala á skag-
firsku handverki unnu af
félögum í Alþýðulist. Sam-
starfið við fólkið í félaginu er
mjög ánægjulegt og handverkið
gefur þessari Upplýsingamið-
stöð ákveðna sérstöðu.
Verkefnin framundan eru
fjölmörg. Ég er að taka mín
fýrstu skref og á eftir að læra
margt og kynnast mun betur
þeim fjölbreyttu möguleikum
sem eru á sviði ferðamála á
Norðurlandi vestra. Ég vil líka
nota tækifærið á að hvetja fólk í
ferðaþjónustu að hafa samband
og koma til okkur upplýsing-
um um sína starfsemi. Góð
upplýsingamiðstöð byggir á
góðu gagnkvæmu samstarfi.
Hvernig upplifið þið muninn
á jólum hér og annarsstaðar?
I sjálfú sér er ekki mikill munur
á jólahaldi á fslandi, aðal málið
er að hafa það gott í faðmi tjöl-
skyldu og vina.
Mesti munurinn fýrir okkur
eru skreytingarnar. Við bjugg-
unt í fjölbýlishúsi í Reykjavík og
þar var skellt upp einni seríu á
svalirnar. Það gengur ekki alveg
í Jólatúninu... Við höfúm haft
mjög gaman af þessu en Kobbi
var næstum búinn að ganga ffá
sér við skreytingarnar því hann
datt á hausinn ofan úr stiga og
lemstraðist töluvert.
Annars tökum við þessu
bara rólega og látum okkur líða
vel á aðventunni. Ef jólkortin
frá okkur koma seint eða ekld
þá er kannski rétt að óska
landsmönnum öllum gleði-
legra jóla, takk fýrir góðar
stundir og farsældar á komandi
ári.
Hvað verður í matinn á
jólunum?
Vanda borðar ekki hambor-
garahrygg þannig að á aðfan-
gadag verður tvíréttað, lam-
bahryggur og kalkúnabringur. I
hádeginu er hugmyndin að
hafa hrísbúðing með möndlu
að hætti Ásgerðar mömmu
Kobba. Síðan er hangikjöt á
jóladag og að sjálfsögðu eru
smákökur, konfekt og eitthvað
spennandi frá Kjötkrók á
boðstólnum yfir jólin.
Hver gerir hvað í eldhúsinu?
Kobbi eldar, Vanda bakar og við
hjálpumst að við að ganga ffá.
Uppþvottavélin vaskar upp.
Vanda skúrar og moppar og
það gerir María Dröfii líka en
hún er bjargvættur heimilisins
og kemur og þrífúr einu sinni í
viku. Börnin borða aðallega í
eldhúsinu, okkur hefur ekki
tekist að virkja þau í neitt
annað. Heimasætan Þórdís
Dóra prinsessa er alltaf svo
undarlega þreytt þegar hún er
beðin um að hjálpa til. Vonandi
að það eldist af henni.
Þorsteinn Muni lærir reyndar
nær alltaf í eldhúsinu enda er
eldhúsið hjarta heimilisins.
Besta og versta jólalagið?
Vanda: Komin með leið á
Jólahjól, fæ alltaf fiðring þegar
ég heyri Do they know it's
Christmas. Hugsa til allra hör-
munganna sem allt of mörg
börn í heiminum lifa við. Ó
helga nótt er sérstaklega fallegt.
Kobbi: Man yfirleitt hvorki
nöfn á lögum eða texta. Bjart er
yfir Betlehem er nokkuð
klassískt. Svo er ég mjög spen-
ntur fýrir sálmapötunni hennar
Ellenar Kristjánsdóttur. Ekki
má svo gleyma jólalaginu með
Skrám sem ég man ekki hvað
heitir en í laginu kernur oft
fýrir ”kæri Jóli”.
Eruð þið trúuð?
Já.
Hafið þið séð alvörunni
jólasvein?
Afi Muni er óttarlegur jóla-
sveinn. Góðhjartaður, stríðinn,
kemur oft í óvæntar heirn-
sóknir og laumar góðgæti að
börnunum.
Hvort er Guð karl eða kona?
Guð er bæði karl og kona.
Hvernig voru ykkar fyrstu jól
saman?
Þau voru með foreldrum
Jakobs í Giljalandi í Reykjavík.
Vanda keyrði heim í Hraun-
bæinn kl. 17.55 til að sækja rab-
babarasultu, sem var ekki til í
Giljalandinu. Lambakjöt án
rabbabarasultu gengur einfald-
lega ekki upp. Jakob þurfti að
leita um allt hús að jólagjöf-
unum sínum, sem voru 5
talsins og faldar víða. Vís-
bendingar í visuformi vísuðu á
felustaðina. Okkur minnir að
við höfum farið til Rósu og
Guðna, fyrrum Hofsósinga, í
kvöldkaffi. Við gáfum hvort
öðru sörnu jólagöfina þessi jól,
skiði, og næstu fjögur jól hittist
þannig á að gjafir okkar til
hvors annars voru þær sömu.
Samrýmd með eindæmum.
Eftirminnilegustu jólin?
Eftir að við eignuðumst börnin
okkar hafa jólin verið eftir-
minnileg. IJessi barnslega gleði
veitir jólunum aukið innihald.
Vanda, á tímabili varst þú
orðuð við stjórnmál, ætlaðu í
framboð?
Nei, mér fannst hundleiðinlegt í
pólitík, þó ég hafi sterkar
skoðanir á mörgum málum.
Það væri miklu frekar að Jakob
færi, hann yrði að mínu mati
ffábær stjórnmálamaður.
Að lokum: Ungum er hvað
allra best?
... Að mæta á réttum tíma á fót-
boltaæfingu.
... Að kaupa jólagjöfina handa
mömmu, pabba, afa og ömmu í
Upplýsingamiðstöðinni í
Varmahlíð.
... Að halda með Chelsea.
... Að vera heiðarleg við sjálfan
sig og aðra.
... Að vera dugleg að vera úti að
leika sér.