Feykir - 04.10.2007, Blaðsíða 4

4 Feykir 37/2007
Jón Sigurðsson skrífar
Adrepa á vega-
gerðarmál í
Skagafirði
Sú staða er á
Sauðárkróki hvað
varðar þjónustustöð
Vegagerðar ríkisins
að á undanförnum árum
hefur störfum þar fækkað
og sjálfstæði hennar
minnkað til muna.
Um síðustu áramót var
ákveðið af yfirstjórn Vegagerð-
arinnar að flytja starf þjón-
ustustjóra frá Sauðárkróki til
Borgarness. Með honum fór
það sjálfstæði, sem stöðin á
Króknum hafði hvað varðar
utanumhald með viðhalds-
verkefnum, girðingum, efnis-
vinnslu, ley'fi fyrir vegtenging-
um, yfirlögnum, fræsingum,
reiðvegum, styrkvegum, for-
gangsröðun viðhaldsverkefna,
áætlunargerð og fl.
Verulega er orðin til trafala
sú vaxandi fjarlægð sent
orðin er á milli þeirra sent
taka ákvarðanir urn þjónustu
Vegagerðarinnar og þeirra
sem þiggja. Má þar nefna
tæknimenn hjá sveitarfélögum
og svo almenning. Boð ganga
á rnilli í langan tíma áður
en lausn er fundin. Það er
skiljanlegt þegar sá sem veita
á þjónustuna þekkir ekki til
staðhátta þar sem um ræðir,
hefur kannski aldrei séð
aðstæður og þarf að afla sér
upplýsinga með hringingunt
í rnann og annan til að geta
leyst hin einföldustu mál.
Ómæidur tími og fyrirhöfn
fer í þessa hluti og til skammar
fyrir fyrirtækið.
Áður en þessi staða
þjónustustjóra var flutt til
Borgarness, var búið að leggja
niður stöðu mælingamans
og stöðu hönnuðar á Sauðár-
króki.
Á vordögum kom það í
ljós að draga ætti úr þjónustu
við vegfarendur á malarvegum
og lýsti það sér m.a. í því að
vegir voru sjaldnar heflaðir og
stórlega dregið úr rykbindingu
á malarvegum á þessu svæði.
Þegar skoðað er ofan í kjölinn
hvað veldur, kernur í ljós að
fjárveiting til þjónustu hefur
ekki hækkað í 3 til 4 ár. Á
sama tíma hafa rekstargjöld
til allra hluta hækkað unt
ntörg prósent. Þetta hefur
leitt til þess óhjákvæntilega að
þessi liður hefur farið fram úr
fjárheimildum undanfarin t\'ö
ár. I staðin fyrir það að auka
fjárveitingar í samræmi við
það, þá var það gefið út af hálfu
yfirmanna Vegagerðarinnar að
umffamkeyrsla undanfarinna
ára skildi greidd á næstu
þremur árum og er það
klipið af þriggja ára gömlum
fjárveitingum sem ekki voru
burðugar fýrir.
Hvers á það fólk að gjalda
sem býr í sveitum Skagaijarðar
og verður að nota malarvegina
meira og minna hvern einasta
dag ? Öryggi vegfarandans er
kastað fyrir róða með svona
vinnubrögðum,
Bílar í dag eru ekki fram-
leiddir fýrir malarvegi, það
ættu menn að hafá í huga.
Svo kölluð „Low profil“
dekk eru á öllunt nýjum bílum
í dag og þau hafa aldrei átt
neina samleið með grófum og
holóttum malarvegum frekar
en álfelgurnar sem vel flestir
aka á.
Við sem búum út á landi
gerum okkur alveg grein fyrir
því að hvert starf sem hverfur
suður fyrir heiðar skiptir máli
og því er illt til þess að vita að
forráðamenn ríkisstofnana geti
lagt niður eða fært til störf án
þess að þingmenn hafi neitt
um það að segja, en þeir eru til
þings kosnir til að standa vörð
uin hvern þann einstakling
sem ljáði þeiin atkvæði sitt í
góðri trú.
Jón Sigurðsson
samgöngunefnd
Sv.fél Skagafjörður.
Er eitthvað að frétta?
Feykir Hafðu samband - Síminn er 455 7 7 76
Ingibjörg Hafstað skrifar
Kvenfélög í
Skagafirði
Vetrarstarf kvenfél-
aganna er að hefjast
þessa dagana. Kven-
félögin í Skagafirði
eru 11 og í þeim eru
um 230 konur.
Starf kvenfélaganna í Skaga-
firði byggir á traustum grunni
og hafa íbúar til sjávar og
sveita gegnurn áratugina tekið
eftir og notið starfa þeirra á
margvíslegum vettvangi því
flest hafá þau starfað lengi.
T.d. er Kvenfélag Rípurhrepps
stofnað árið 1869, Kvenfélag
Sauðárkróks 1895 og Kvenfélag
Staðarhrepps verður 100 ára í vor.
Raunar starfa kvenfélögin
allt árið því fjáröflun þeirra er
oft bundin við veitingasölu
við ættarmót og erfidrykkjur
eða í kringum göngur og
réttir. Þó kventélögin starfi
að mestu leyti sjálfstætt þá
hafa þau samstarfsvettvang
sem er Samband skagfirskra
kvenna og eru því aðilar að
Kvenfélagasambandi Islands.
Sambandið heldur utan um
fáein sameiginleg verkefni.
í september koina formenn
félaganna saman og skipuleggja
vetrarstarfið. HaldinerhausU'aka
og skiptast félögin á að halda
hana. Þá hittast konur úr öllum
félögunum og taka gjarnan
með sér gesti. Félagið sem
heldur samkomuna sér svo um
menningar- ogskemmtidagskrá.
Fast verkelni er svo heimsókn
á Heilbrigðisstofhunina á
Sauðárkróki. Félögin taka
að sér að fara dagstund með
mánaðar millibili á stofiiunina
og heimsækja vistfólk á sal og
hafa meðferðis kaffiveitingar
og skemmtiefiti af einhverju
tagi auk þess að blanda geði við
þá sem þar búa. Þetta er afar
þakklátt og vel metið verkefiii.
Vinnuvakan svokölluð er
haldin í mars/ apríl ár hvert
og er sameiginlegur muna- og
kökubasar télaganna og hefur
verið haldin í Varmahlíðarskóla í
mörg ár og áður á Löngumýri. Á
formannafúndi á haustin er telcin
ákvörðun um hvert söfnunarté
vökunnar rennur. I vor rann
það t.d. til björgunarsveitanna
í Skagafirði og árið áður til
Skagafjarðardeildar Krabba-
meinsfélagsins. Á fiindi for-
manna núna 12. september
s.l. var ákveðið að affakstur
vinnuvöku rynni til Grósku
Iþróttafélags faflaðra.
Það er gott
að eiga góða að
Sambandið á góða vini og
einn sá dyggasti er Brynjar
Skarphéðinsson sem lengi rak
gróðrarstöð á Akureyri. Nú
ræktar Brynjar fý'xir kvenfélögin
og hefur um árabil gefið okkur
um 400 trjáplöntur á hverju
surnri sem Helga Bjarnadóttir
ritari sambandsins sér um að
sækja og deila út til félaganna.
I gangi er landsátak kven-
félaganna um aukna hreyfingu
og bætt mataræði og höfum
við áhuga á að standa fyrir
samkomu um heilsueflingu í
vetur.
Kvenfélögin starfa eins og
sagði fyrr mest sjálfstætt og
sníða sér stakk eftir vexti og
áhuga félagskvenna. Það er
ekki rétt að við séurn alltaf að
baka og elda. Það gerurn við ef
við kjósum að hafa það þannig
og höfiun gainan af. Hér áður
fýrr þegar algengast var að
vinna kvenna væri eingöngu
á heimilunum og þær voru
oftar en ekki fjárhagslega háðar
afkomu bænda sinna, þá var
eðlilegt að þær færu þá leið að
baka og sauma fýrir kvenfélagið
sitt,-“ þær áttu efiii í fat og mjöl
í brauð”. En nú eru breyttir
tímar og starf félaganna mótast
af aðstæðum kvennanna í
félögunum ,félagslegum og
fjárhagslegum. Þó þaðségaman
að vinna saman að ýmsum
verkefirunr þá eru konur líka að
njóta þess bara að hittast, einnig
að afla sér þekkingar með því
t.d. að fara á námskeið saman.
Þær gefa sér líka tíma til að fara
í gönguferðir, á kaffihús eða
leikhús. Þær fara sarnan í ferðir
innan lands og utan.
Markmið okkar allra er þó
alveg ljóst, að styðja við líknar og
menningarstarfsemi. Og það er
býsna drjúgt sem við leggjum af
mörkunt. Á síðasta ári söfnuðu
félögin og gáfu til þarfra ntálefna
aðallega hér heima í héraði urn
2.5 milljónir í peningum talið og
þetta hefur verið algeng upphæð
undanfarin ár. Þá er ekki talinn
með afrakstur vinnuvöku
né öll sú sjálfboðavinna sent
konur inna að hendi við ýmis
tækifæri.
Það geta allar konur
verið í kvenfélagi
Engin inntökuskilyrði eru
í kvenfélögununr, einungis
viljinn til að vera með. Það
eru heldur engin landamæri.
Konum er frjálst að velja sér
félag óháð því hvar þær búa í
héraðinu.
Þessi pistill er hvatning til
kvenna að bætast í hópinn.
Stjórn Sambandsins skipa
nú; Ingibjörg Hafstað í
Vík.form., Dalla Þórðardóttir
Miklabæ.varaform., Helga
Bjarnadóttir í Varmahlíð ritari,
Ragna Jóhannesdóttir gjaldkeri
á Sauðárkróki auk Margrétar
Gunnarsdóttur og Jónu
B.Heiðdals á Sauðárkróki
sem eru meðstjórnendur.
Allar þessar konur geta
gefið upplýsingar um störf
kvenfélaganna.
Með góðri kvenfélagskveðju.
Ingibjörg Hafstað
{ ÁSKORENDAPENNINN )
Magnús Óskarsson, Sölvanesi
„Nóttlaus voraldarveröld,
þar sem víðsýnið skin.“
Stephan G
Verndum víósýnió
Rúm öld er liðln síðan
danskir lýðháskóla-
ræktunarfrömuðir
kenndu trúbræðrum
sínum íslenskum í
Ungmennafélagshreyf-
ingunni að stinga niður
hríslum.
Nú verður gildi
skógræktarseint
oflofað, hvort heldur er
til nytja, skrauts ellegar
skjóls; að ógleymdu því
að grænt laufskrúð trjáa
hamlar gegn ofhlýnun
jarðarafvöldum
mengunarmanna.
En allur ervarinn góður.
Á íslandi sérfólk lengra
frá sér en víða annars
staðar á jarðarkringlunni.
Ferðafólk flykkist m. a.
til landsins til þess að
njóta þessa útsýnis.
Af þeim sökum verða
skógræktendur að hugsa
sig um tvisvar, þegar
þeirvelja nýjum plöntum
stað, þarsem þærverða
eftirfáein árað háum
trjám.
Vildi annars nokkur,
sem þekkirtil núverandi
dýrðar Skagafjarðar, aka
um héraðið að nokkrum
árum liðnum án þess
að hafa fyriraugum:
Drangey, Glóðarfeyki og
Mælifellshnjúk? Égheld
varla. Skipulag er allt
sem þarf.
Ég skora á Kristján
Kristjánsson
/v. skóiastjóra,
Lækjarbakka 9, að skrifa
næsta pistil.