Feykir - 04.10.2007, Blaðsíða 6

6 Feykir 37/2007
Sjóndeildarhringurínn var heimurinn
og Varmahlíð var nafli alheimsins
Uppáhalds staðir
Oskars
Óskar Pétursson, villingur, söngvari, Skagfirðingur og Ijúflingur með
meiru, átti stefnumót við Feyki einn rigningarlegan sunnudagsmorgun.
Ástæða stefnumóts okkar var tilraun blaðamanns til þess að fá Óskar til
þess að rifja upp gamla tíma og deila með lesendum Feykis uppáhalds
stöðum sínum á æskuslóðunum.
Það kom í ljós að í var heimurinn og nafli
æsku þeirra Álftagerðis- alheimsinsvarVarmahlíð
bræðra var heimurinn þar sem Óskar gekk í
ekki svo ýkja stór. skóla, sótti vinnu og fékk
Sjóndeildarhringurinn síðar fyrsta kossinn í
Miðgarði. Minningarnar
eru rnargar og við hófum
ferðalag minninganna
við eldhúsborðið í
Álftagerði.
V
2. Víöimýri
1. Eldhúsió í Álftagerði
Eldhúsglugginn, í eldhúsinu
heima í Álftagerði, var eins og
Óskar orðar það sjálfur aðal
partýstaðurinn enda voru þar
12 manns í heimili og út um
gluggann mátti sjá heiminn
eins langt og hann náði. í það
minnsta í þá daga.
-Héðan af bæjarhólnum sjást 9
eða 11 kirkjur og sæki maður
sjónauka sjást þær greinilega.
Útsýnið hér úr eldhúsglugganum
er stórfenglegt og hér stóð maður
gjarnan og flatti nefið á rúðuna og
fylgdist með því sem gerðist í
veröldinni, rifjar Óskar upp.
Eldhúsið var líka staðurinn þar
sem Óskar hrekkti afa sinn með því
að setja patrólur í kjallara-
tröppurnar, banka og láta þær
springa um leið og gamli maðurinn
opnaði dyrnar. -Slagsnrál og að
hrekkja gamalmenni var svona þar
sem við dunduðum okkur við,
rifjar hann upp og nú er kominn
einhver prakkaraglampi í augun. -
Við bræður áttum það til að
slást alveg rosalega hér inni. Einu
sinni var búið að hlaða borðið af
kræsingum þegar út brutust
slagsmál sem enduðu með því að
borðið var brotið og kræsingarnar
flugu hér út um allt. Við brutum
með slagsmálum allt sem hægt var
að brjóta bræðurnir. Þar nreð talið
eldhúsborðið og hjónarúmið.
Einn var þó sá staður sem
ekki sást út um gluggann á
Álftagerði og það var Víðimýri,
þar sem Pétur, æskuvinur
Óskars bjó.
-Það voru algjör veraldarskipti að
konra hingað uppeftir og ef maður
vildi gera sér eitthvað til tilbreytingar
fór rnaður þangað í heimsókn. Við
vinirnir vorum reyndar mjög
myrkfælnir þannig að oft fóru ófáar
ferðirnar í að fýlgja hvor öðrum yfir
túnin því hvorugur þorði einn til
baka. Eins faldi ég mig einu sinni
ofan í skurði þegar ég vissi að Pétur
var að koma. Það var bara hægt að
fara á einum stað yfir skurðinn og þar
lá ég í myrkrinu. Þá var nú slegist
maður enda hélt Pétur að hann væri
að berjast við draug, rifjar Óskar upp.
-
í Víðimýri er Óskari tekið líkt og urn
týnda soninn væri að ræða og á
undraskömmum tíma er búið að
töfra t'ram kaffi og með því.
Garnlir tímar eru rifjaðir upp með
tilheyrandi hlátrarsköllum enda datt
þeim vinunum ófá prakkarastrikin í
hug, oftar en ekki voru þau
framkvæmd. En stundum hjálpuðu
þeir félagarnir líka til. -Eða alla vega
héldum við að við værum að gera
gagn en sjálfsagt þvældumst við bara
fýrir, segir Óskar og fær sér mjólk í
bollann og væna sneið af
hjónabandssælu.
Pétur, æskuvinurinn, býr enn í
Víðimýri. -Hann reyndi nú að flytja í
Varmahlíð en var of berskjaldaður
þar svo nú býr hann í túnfætinum
heima.
6. Flugumýri
Síðasti staðurinn sem Óskar
vill nefna er hlaðió á Rugumýri.
-Þangað kom ég fyrst árið
1971 þegar Jói gamli í Vallholti
var jarðaður.
Ég var búinn að horfa á Glóðafeyki
út um gluggann heima alla tíð og
ég varð og verð alltaf fýrir miklum
liughrifum þegar ég kem á þennan
stað. Það er eins og það gerist eitthvað
inn í mér. Kannski er það vegna þess
hversu fallegt það er að horfa yfir á
Álftagerði en trúlegri er sú skýring
að ég upplifi það svo sterkt að koma
þarna á söguslóð.
Ég hafði lesið um Flugumýrar-
brennu 1253 og þarna helltist yfir
mig sagan og þegar ég kom á staðinn
varð ég húkkt, eins og þeir myndu
segja í dag.