Feykir - 13.11.2008, Qupperneq 4

4 Feykir 43/2008
Rúnar Kristjánsson_______________________
Sumarkveðja til Jóns
í Gautsdal. 28.7.2008
Jón í Gautsdal garpur er,
greinistþað áflestu.
Vel hann ár og aldur ber,
er þaðfyrir tnestu.
Þó að lúti lífs við bann
Laxárdalsins byggðir,
sinn við reitinn rjálar hann,
rýfur engar tryggðir.
Hugur nemur horfna tíð,
hyllir vörður margar.
Myndum þeim um manndómslýð
minnið aldrei fargar.
Sér hann vítt um sagnaslóð
svipi manna og dýra.
Þar er honutn gatan góð
greið til œvintýra.
Man hann tíma tvenna á jörð,
torfí öllum bœjum.
Bundið mál og bœnagjörð,
blautan ilm úr slœgjum.
Man hann verkin mörgogstór,
man hann logn og drífu.
Man hann til að moka flór,
man hann Ijá og hrífu.
Rist hann hefur rúnir á
rœtur seigluharðar.
Brjóstiðfyllir blóðsins þrá
bundin gróðrijarðar.
Sveipaður í sólarskart
sumargræni haginn,
nœrir bóndans eðli og art
eins ogfyrri daginn.
Heiðrar Jón í huga sér
horfin sigurkvæði.
Glaður hinsta vígið ver,
veröld þess oggæði.
Frá sem áðurfalla menn,
fátt er meira á hreinu.
En Laxárdalsins land á enn
líf í brjósti einu.
Rúnar Kristjánsson
Þiónustuauglýsingar
SÉRSMÍÐIÁ ELDHÚSUM,
SKÁPUM, INNIHURÐUM,
OG ÖÐRUM SÉRHÖNNUDUM TRÉSMIÐJAN
INNRÉTTINGUM ECCC
BORGARMÝR11 550 SAU0ÁRKRÓKI SÍMI453 5170 tborg@tborg.is
,40^
Vredenstein-dekkin
færöu hjá okkur
M í :
m
gíoíli
Bílaverkstæði
i
i______
L —
við FREYJUGÖTU SAUÐÁRKRÓKI f>455 45
V-4
Áskell Heiðar Ásgeirsson skrifar
Stóra Ijósmyndamálið
Marinó H. Þórisson
ritar í síðasta Feyki
grein um forgangsröðun
sveitarfélagsins. Ekki
ætla ég að gera athuga-
semdir við skrif hans um
gangstéttar í Varmahlíð
og ég deili áhuga hans
á því að Miðgarður verði
sem fyrst opnaður aftur eftir
gagngerar breytingar, fyrir
alla íbúa Skagafjaröar og
nærsveitunga.
Mig langar hins vegar að gera
örlitla athugasemd við skrif hans
um myndina af Sauðárkróki sem
ég ber ábyrgð á að sett var upp í
fundarherbergi á Faxatorgi. Forsaga
málsins er sú að sá góði drengur
Auðunn Blöndal hafði samband
við mig fyrir nokkrum árum bað
mig að útvega sér góða mynd af
Sauðárkróki til að nota í hinum
vinsælu sjónvarpsþáttum Strákarnir
á Stöð 2.
Ég hafði samband við Pétur Inga
Björnsson ljósmyndara með meiru
og úr varð að Auðunn fékk senda
mynd sem Pétur tók af Sauðárkróki,
án endurgjalds. Stöð 2 lét svo útbúa
u.þ.b. 6 metra breiða útgáfu af
myndinni á striga sem notuð var
sem bakgrunnur í áðurnefndum
þætti. I staðinn bað ég Auðunn um
að senda mér þeirra útprentun af
myndinni þegar hann væri hættur
að nota hana. Myndin vakti mikla
athygli í Strákunum og sú kynning
á Sauðárkróki sem Auðunn Blöndal
hefur staðið fyrir síðustu ár er
okkur mikilvæg. Á síðasta ári fékk
ég síðan útprentunina sem notuð
var í Strákunum senda frá Stöð
2 og á dögunum fékk ég síðan
góðan iðnaðarmann til að hengja
hana upp fyrir mig í áðurnefndum
fundarsal. Endanlegur kostnaður
við uppsetninguna liggur ekki
fyrir, en hann verður nálægt 10.000
kr. með efniskostnaði sem er þá
heildarkostnaður við myndina góðu
uppkomna.
Ekki geri ég hinsvegar lítið úr
þeirri hugmynd Marinós að við
starfsmenn sveitarfélagsins horfum
meira út um gluggann eða fáum
okkur göngutúr upp á Nafir, en við
reynum þó að stilla hvoru tveggja í
hóf á meðan á vinnu stendur!
Áskell Heiðar Ásgeirsson, sviðsstjóri
Markaðs- ogþróunarsviðs hjá
Sveitarfélaginu Skagaftrði.
Sigtryggur Jón Björnsson skrifar
Fróðleg bók,
sem vert er að lesa
Bók, sem heitir Þorska-
stríðin þrjú kom út árið
2006. Höfundur hennar er
Guðni Th. Jóhannesson,
sagnfræðingur við Hugvfsinda-
stofnun Háskóla íslands.
Aðalefni hennar er saga land-
helgismálsins frá 1948 til 1976 en
einnig er nokkuð íjallað um veiðar
útlendinga hér við land fyrr á öldum.
Bókin er gefin út af Hafféttarstofhun
íslands og forstöðumaður hennar,
Tómas H. Heiðar ritar fyrri formálann
Þar kemur fram að í tilefrti að þrjátíu
ár voru þá liðin frá því að síðasta
þorskastríðinu lauk þótti við hæfi að
gefa út aðgengilegt rit um sögu þessara
mála. Það voru þeir Einar Ágústson
utanríkisráðherra og Anthony Cros-
land utanríkisráðherra Bretlands
sem undirrituðu samkomulagið 1.
júní 1976. Seinni formálann skrifar
höfimdur. Hann hefst á samtali, sem
hann átti við Guðmundur Kjemested
skipherra en þeir vom frændur.
Þá var afi Guðna og nafhi Guðni
Thorlacius skipstjóri á vitaskipinu
Árvakri, sem nokkuð kom við
sögu í þorskastríðunum. Höfundur
hefur því haff góð persónuleg tengsl
við menn sem stóðu í ffelsis- og
fullveldisbaráttu þjóðarinnar á
þessum árum.
Bókin er 171 bls. og lýkur á
heimilda- og myndaskrá.
Sigtryggur Jón Björnsson
Einar Helgason raffræðingur og söölasmiöur skrifar
Sleöaferóin
Á björtum lognkyrrum
vetrardegi í mars fyrir
áratugum síðan, ákvað
undirritaður ásamt tveimur
félögum sínum þeim Ólafi
Jöhannssyni og Friðriki
Hansen að fara upp í
Kristjánsklauf á Króknum
og renna sár þar á sleðum.
Ég hafði nýlega eignast sleða
sem frábrugðin var öðrum
slíkum farartækjum því í stað
meiða voru settir tunnustafir.
Þennan sleða hafði frændi
minn Magnús Ögmundsson
smíðað og vandað vel til
verksins. Nokkrir krakkar
voru í brekkunni sem er
norðan húss þess er ívar
Antonsson seinna póstur
átti. Við hús ívars var öflug
girðing með pílurum úr tré,
girðingin stóð að mestu
upp úr snjónum. Allir vissu
að ívar var ekki ýkja hrifinn
af ólátum og hávaða við
hús sitt og skepnuhús sem
stóðu þar skammt frá.
Við félagamir steðjuðum
sem leið lá, upp á nöfina
norðan við húsið en í brún
nafarinnarvarmikil hengja.
Félagar mínir bmnuðu strax
af stað á sleðum sínum og
stoppuðu fimlega skammt
frá girðingu ívars. En nú
skyldi ég sýna að minn nýi
og fíni sleði væri bestur og
hraðskreiðastur. Ég lagðist
á magann á sleðann (þetta
voru kallaðir magasleðar)
og hentist með ógnar hraða
fram af hengjunni. Ég náði
vartandanum svo mikill
var hraðinn. Skyndilega
birtist gegnum snjókófið
skrambans girðingin, engin
leið var að stoppa sleðann
og lét því ökuþórinn sig
rúlla afen sleðinn hélthins
vegar áfram og tók með
sér fimm rimla úr títtnefndri
girðingu og varð af mikili
hvellur þegar sleðinn braut
rimlana ogskall á húsinu
svo bergmálaði í klaufinni.
Nú ærðist ökumaður og
eigandi sleðans af skelfingu
svo og vinir hans báðir,
þessi fallegi vetrardagurvar
orðinn að martröð. Þotið var
inn í garðinn sleðinn sóttur,
síðan var hlaupið heim á leið
eins hratt og fætur toguðu.
Brekkan varð krakkalaus eftir
þennan skelfilega atburð,
allirflúðu af vettvangi.
Sleðinn, sönnunargagn
þessa Ijóta glæps, var
falinn í hjalli skammt
frá heimili eigandans og
fékk ekki að njóta sín í
brekkunum á Króknum
eftir það, hann endaði á
næstu áramótabrennu,
sönnunargagnið hafði verið
brennt. Glæpurinn komst
aldrei upp.
Einarskorará Magnús H
Heigason Reynivöiium 7
Egilsstöðum að munda
pennann.