Morgunblaðið - 18.08.2015, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. ÁGÚST 2015
✝ Erling ÞórHermannsson
fæddist á Ísafirði
12. mars 1941.
Hann lést 5. ágúst
2015.
Erling Þór var
sonur hjónanna
Hermanns Sigurðar
Björnssonar póst-
afgreiðslumanns, f.
4. desember 1917 á
Ísafirði, d. 14. maí
1994, og Sigríðar Áslaugar Jóns-
dóttur húsmóður, f. 5. janúar
1922 í Hafnarfirði, d. 23. júlí
1994. Erling ólst upp á Ísafirði
ásamt systkinum sínum. Þau eru
Sesselja Áslaug, f. 1943, Ásthild-
ur Inga, f. 1945, Björn Hermann,
f. 1947, d. 2012, Jón Gestur, f.
1948, og Ásdís Sigríður, f. 1949.
Erling kvæntist 5. desember
1964 Guðlaugu Grétu Þórðar-
dóttur, f. 1945 í Hafnarfirði. Þau
bjuggu alla tíð í Hafnarfirði og
eignuðust þrjú börn: 1) Her-
mann Björn, f. 1965, kvæntur
Hansínu Hafsteinsdóttur, f.
1963, barn þeirra er Dagný
Gréta, f. 1999, barn Hansínu frá
bandi sótti hann námskeið er-
lendis sem tengdust nýjungum á
þessum sviðum. Hann starfaði
árin 1962-1976 hjá Sveinn Jóns-
son frystivélaverkstæði sem
kælitæknimaður og verkstjóri
frá 1968. Árið 1976 gerðist Er-
ling einn af stofnendum S.J.
Frost hf. sem síðar varð Kæl-
ismiðjan Frost hf. og var Erling
fyrsti framkvæmdastjóri S.J.
Frost hf. árin 1976-1985. Erling
vann hjá Hitastýringu hf. á ár-
unum 1988-1992, við loftræsti-
kerfi, hönnun loftkælibúnaða,
smíði, uppsetningu og þjónustu
m.a. í stærstu tölvusölum lands-
ins. Árið 1993 vann hann á veg-
um Umhverfisráðuneytisins við
samning reglugerðar um kæli-
og varmadælukerfi ásamt til-
lögum að kröfum til kælitækni-
manna um að öðlast atvinnurétt-
indi hér á landi. Á árabilinu
1993-2001 starfaði Erling hjá
Kælismiðjunni Frost hf. sem lag-
er- og innkaupastjóri og hjá Ís-
kerfi hf. m.a. við hönnun og
smíði nýrra gerða krapaísvéla
ásamt uppsetningum þeirra víða
erlendis. Starfsævi sinni lauk
Erling hjá Marel hf. Hann hóf
þar störf árið 2001og vann til
starfsloka 1. apríl 2011.
Útför Erlings Þórs verður
gerð frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 18. ágúst 2015, og hefst at-
höfnin kl. 13.
fyrra sambandi,
Stefán Þórsson, f.
1984, kvæntur Lilju
Sif Einarsdóttur, f.
1986, dóttir þeirra
er Erna Katrín, f.
2013. 2) Þórður
Örn, f. 1969, kvænt-
ur Ernu Kristjáns-
dóttur, f. 1970, syn-
ir þeirra eru Bjarni
Freyr, f. 1995,
Kristján Ingi, f.
2000, Jakob Arnar, f. 2004 og
Grétar Þór, f. 2006, 3) Hildur, f.
1976, gift Sturlu Egilssyni, f.
1974, synir þeirra eru Egill
Steinar, f. 2000, Erling Orri, f.
2003 og Eiður Darri, f. 2006
Erling lauk námi frá Gagn-
fræðaskóla Ísafjarðar 1958 og
útskrifaðist sem rennismiður ár-
ið 1962 eftir nám hjá Iðnskóla
Ísafjarðar og Iðnskóla Hafnar-
fjarðar. Starfsvettvangur Er-
lings var að mestu tengdur
vinnu við kæli og frystibúnað til
sjós og lands. Hann vann m.a.
sem kælitæknimaður, verkstjóri,
framkvæmdastjóri og hönnuður
kæli- og frystikerfa og í því sam-
Elsku pabbi.
Orð
milli vina
gerir daginn góðan.
Það gleymist ei
en býr í hjarta þér
sem lítið fræ.
Það lifir
og verður að blómi.
Og löngu seinna góðan ávöxt ber.
(Gunnar Dal.)
Takk fyrir árin okkar fimmtíu.
Þinn,
Hermann Björn.
Það var skrýtið að vakna við
símann 5. ágúst sl. kl. rúmlega 6
og sjá það að Hermann bróðir var
að hringja í mig. Var ég nokkuð
viss í hvaða tilgangi hann var að
hringja svona snemma morguns.
Það reyndist rétt vera, pabbi var
búinn að kveðja eftir erfið veik-
indi undanfarna mánuði. Margs
er að minnast og hugurinn reikar.
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri pabba, hann var alltaf til
staðar fyrir okkur systkinin og
með endalaust jafnaðargeð gagn-
vart uppátækjum mínum sem
barn. Það var alveg sama hvað
mér datt í hug eða vildi gera, mis-
gáfulegt og gagnlegt, alltaf var
hann tilbúinn að hlusta.
Man ég sérstaklega eftir því
þegar ég, þá 15 ára gamall, spurði
hann hvort ég mætti kaupa mér
gamlan Willys-jeppa. Var ég
nokkuð viss um að fá ekki góðar
undirtektir, þar sem ég hafði ekki
mikið við hann að gera svona
ungur. En hann spurði hvaða bíll
þetta væri og ég sagði honum
það. Hann vissi hvaða bíll þetta
var og sagði bara „já, mér líst vel
á það“. En hann áttaði sig ekki á
því að hann gat ekki notað bíl-
skúrinn sinn aftur eftir það með
góðu móti. En hann studdi mig
og hjálpaði mér við uppgerð bíls-
ins. Unnum við saman að því
ásamt öðrum í fjölskyldunni.
Þarna var pabbi á heimavelli.
Hann hafði átt svona bíl sem ung-
ur maður á Ísafirði. Eigum við
þennan bíl enn í dag, 30 árum síð-
ar.
Eftir að við Erna fórum að
vera saman og stofnuðum heimili
og eignuðumst okkar eigin börn
kom það í ljós hversu frábær afi
hann var. Drengirnir okkar fjórir
hafa átt yndislegar stundir með
afa sínum og ömmu, hvort sem
það var í Fögrukinn, Sléttuhlíð
eða á Reykjarvíkurveginum.
Síðustu tvo vetur, meðan pabbi
hafði heilsu, sóttu hann og
mamma yngstu syni okkar í skól-
ann og sinntu þeim þar til Erna
var búin að vinna. Nutu þeir góðs
af þolinmæði afa og ömmu við
heimanámið. Sakna þeir þessara
stunda í dag.
Pabbi var mjög handlaginn
maður. Í Sléttuhlíð byggði hann
upp lítið hús, sælureit fjölskyld-
unnar, sem við munum njóta og
varðveita um komandi ár. Þar var
hann alltaf að dunda sér eitthvað
við smíðar og eitt og annað, bæði
í okkar húsi og í sameiginlega
fjölskyldureitnum með frændum
sínum sem voru á svipuðu reiki
og hann. Þarna í hlíðinni leið hon-
um best.
Að lokum vil ég þakka pabba
fyrir heilbrigt og gott uppeldi
sem er besta veganestið út í lífið.
Þórður Örn Erlingsson.
„Jæja pabbi minn, hvíldu þig
nú, farðu vel með, þig Guð geymi
þig og við heyrumst í kvöld eða í
fyrramálið.“ Með þessum orðum
kvaddi ég pabba, tók af honum
gleraugun. Ekki datt mér í hug
að þetta yrðu kveðjuorðin mín.
Pabbi stóð í strangri baráttu við
illvígan sjúkdóm sem tók hann
allt of snemma frá okkur. Hann
hafði nýlega hætt að vinna og
ætlaði að njóta lífsins. Að starfs-
ævinni lokinni ætlaði hann að
sinna Sléttuhlíð, fallegu hlíðinni
þar sem fjölskyldan á yndislegan
bústað. Þar átti smíða, slá, mála,
grisja og njóta ævikvöldanna með
mömmu. Verkefnalistinn var
endalaus. Fjölskyldan átti hug
hans allan og þá sérstaklega
barnabörnin. Hann annaðist þau
af mikilli ást og umhyggju. Að
hugsa um kornabarn var lítið mál
fyrir hann. Hann sinnti þeim að
einstakri natni og ástúð, þau
dýrkuðu hann og dáðu. Hann
sagði þeim oft sögur, frá því í
gamla daga frá Ísafirði, ferðalög-
unum sem hann fór vegna vinnu í
allskonar veðrum, oft voru þetta
háskafarir. Sagði þeim bullsögur
ýmist af hetjudáð í íþróttum eða
um ljón sem bjó í veggnum hjá
honum og mömmu í Fögrukinn.
Sögustundunum fylgdi gjarnan
harðfiskur og smjör sem krakk-
arnir elskuðu. Pabbi var einstak-
ur maður og hvers manns hug-
ljúfi, einn af þessum mönnum
sem sagði aldrei nei og var alltaf
tilbúinn að hjálpa öllum. Þau
skipti sem við fjölskylda mín
fluttum var pabbi fyrstur á stað-
inn og síðastur út. Hann var ekki
rólegur fyrr en búið var að
hengja upp allar myndir, tengja
öll ljós og hann fullviss að vel færi
um okkur fjölskylduna. Pabbi
studdi mig í öllu sem ég vildi
gera, hann sagði alltaf að við gæt-
um gert allt sem við vildum, við
þyrftum bara að treysta á innsæ-
ið og þá myndu hlutirnir ganga
upp. Maður kom aldrei að tómum
kofanum vantaði mann góð ráð.
Frasi eins og „við höfum allan
heimsins tíma“ hljóma í eyrum
mér við þessar skriftir. Pabbi
hafði gaman að bókmenntum og
las alla tíð mikið og smitað okkur
systkinin. Mér er sérstaklega
minnistætt þegar við lásum sam-
an Stóra Björn og Litla Björn,
mér fannst ég sogast inn í æv-
intýrið, lesturinn var af svo mik-
illi innlifun. Nú eru óteljandi
minningar um góðan pabba, afa,
eiginmann og tengdapabba, það
gull sem við eigum og munum við
varðveita það í hjörtum okkar um
ókomna tíð. Að lokum vil ég
þakka stelpunum hans pabba á
deild 11-G á Landspítalanum fyr-
ir ómetanlega hlýju og stuðning í
veikindum hans. Hann kunni svo
sannarlega að meta allt sem þið
gerðuð fyrir hann. Elsku pabbi,
ég veit að nú ert þú í fallega skóg-
inum með öllum höfðingjunum
okkar, búinn að gefa maríuerl-
unum og þröstunum góðgæti.
Söknuður okkar er mikill, þú
varst svo stór hluti af okkar dag-
lega lífi. Við reynum að vera dug-
leg, ég passa mömmu eins og ég
lofaði þér. Ég mun hafa heiður
þinn og manngæsku að leiðaljósi í
uppeldi litlu púkanna minna, þá
fer allt vel.
Ó, Jesús, bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Elsku pabbi, takk fyrir allt, þú
munt lifa áfram í hjörtum okkar
um ókomna tíð.
Ég elska þig og Guð geymi þig.
Þín,
Hildur.
Ég mun aldrei gleyma öllum
þeim góðu stundum sem við átt-
um saman. Ég man sérstaklega
eftir þeim stundum í Fögrukinn
sem fóru í að grúska eitthvað,
hvort sem það var að ljósavæða
slökkvibíla eða bara hreinlega
gera list úr gömlum vírafgöngum.
Yfirleitt enduðu þessi kvöld á
harðfiski með smjöri og malti í
kjallaratröppunum. Þessar stund-
ir hafa án efa haft mikil áhrif á líf
mitt og eru uppsprettan að því
sem ég hef áorkað í dag með góð-
um árangri, þennan árangur get
ég sérstaklega þakkað afa og þol-
inmæði hans gagnvart krakka
eins og mér.
Afi kenndi mér margt, hann
kenndi mér grundvallaratriði raf-
magns, hann kenndi mér á bíl,
hann kenndi mér ýmislegt um
flug. Það var alveg sama hvað ég
spurði mikið um nánast hvað sem
er, alltaf voru til svör við öllu.
Flugið var eitt af stærstu
áhugamálum okkar saman og
fóru mörg kvöldin í alls konar æf-
ingar í flugherminum. Afa
dreymdi um að læra flug og geri
ég það enn, ég hef því ákveðið að
láta draum okkar beggja rætast
og skrá mig í flugskóla.
Svo skal ég ekki gleyma
Sléttuhlíðinni, þar gátum við týnt
heilu dögunum, hvort sem það
var við viðhald eða nýsmíði. Alltaf
fundum við okkur eitthvað að
gera. Þar lærði ég að smíða og að
meðhöndla verkfæri, bæði stór og
smá.
Ég þakka afa fyrir allt það
góða sem hann hefur gefið mér í
lífinu og alla þá þekkingu og
reynslu sem hann hefur gefið
mér, þetta er ómetanlegt og mun
fylgja mér að eilífu.
Þinn afastrákur með meiru,
Bjarni Freyr Þórðarson.
Elsku afi.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt okkur. Takk fyrir allar
skemmtilegu sögurnar. Takk fyr-
ir góðar minningar úr Sléttuhlíð.
Takk fyrir hjálpina við heimalær-
dóminn. Takk fyrir að vera alltaf
svona góður. Takk fyrir skemmti-
legu bíltúrana og sönginn.
Það var gaman að eiga svona
„klikkaðan“ afa.
Við elskum þig og Guð geymi
þig.
Afastrákarnir þínir,
Egill Steinar, Erling Orri og
Eiður Darri Sturlusynir
Erling var elstur sex systkina,
átta árum eldri en það yngsta, ég,
og stóri bróðir eins og þeir gerast
bestir, ræktarsamur, hlýr,
skemmtilegur og raungóður.
Hann átti drjúgan þátt í að systk-
inahópurinn varð samheldinn og
sterkur. Söknuður var sár hjá
litlu systur þegar hann fór að
heiman til náms en tilhlökkunin
mikil til þess að fá afmælisbréfin
sem aldrei brást og að hann
kæmi heim í frí. Þá var gaman.
Erling var fyrsta og annað
barnabarnið í fjölskyldum for-
eldra okkar og þótti í þeim báðum
fádæma fallegt ungabarn, hvítur
kollur, blik í auga, hvers manns
hugljúfi og einstaklega skýr!
Hann lærði stafina snemma og
kornungur stafaði hann réttilega
af spjaldinu á mjólkurbrúsanum:
Hermann og kvað síðan að hátt
og skýrt: Mjólkurbrúsi!
Eins og tíðkaðist fór Erling í
sveit á sumrin en fljótlega fékk
hann það eftirsótta sumarstarf að
vera „sendill“ á símstöðinni á Ísa-
firði. Myndin er fín af honum þar
sem hann stendur við sendlahjól-
ið við símstöðina, uppábúinn í
flauelsjakka með forláta sendla-
tösku. Í framhaldi af þessu fór
hann að fara með pabba „á vakt-
ina“, en það var síma- og loft-
skeytavaktin á Ísafirði. Mikil
upphefð fyrir ungan mann sem óx
af henni eins og þeim verkum
sem hann síðar tók sér fyrir
hendur.
Erling fór 17 ára að heiman til
náms í Iðnskólann í Hafnarfirði
og nam rennismíði. Í Hafnarfirði
var hann í góðum höndum, hjá
móðurforeldrum okkar, og varð
umsvifalaust „einn af bræðrun-
um“ eins og gjarnan var sagt.
Þeir voru 8 af 12 systkinum og sá
yngsti, Bóbó, aðeins þremur ár-
um eldri en Erling. Traust og góð
vinátta þeirra stóð alla tíð síðan.
Margar sögur eru af uppátækjum
bræðranna að Suðurgötu 5 og
þær verða sagðar áfram þó ekki
verði í þessum skrifum. Í Hafn-
arfirði bjó Erling upp frá þessu
þó ísfirska taugin hafi alltaf verið
sterk, þar kynntist hann Grétu
sinni og þar stofnuðu þau heimili.
Erling var mikill fjölskyldumaður
og einstakur afi. Barnabörnin
voru lánsöm að búa öll í nábýli við
afa og ömmu og samgangur mik-
ill. Það var gaman að fylgjast með
Erling og afastrákum. Í þeim
samskiptum lærðist virðing fyrir
góðri samveru, verklagni og
grónum hefðum. Minnisstæð er
heimsókn til þeirra í Fögrukinn-
ina þegar Erling kallaði á okkur
niður í þvottahús, þar sátu hann
og afastrákur, börðu vestfirskan
harðfisk og buðu til veislu.
Mestan hluta starfsævi sinnar
vann Erling við frysti- og kæli-
vélar. Var með þeim fyrstu sem
sérhæfði sig í því starfi og eft-
irsóttur fagmaður. Hann lenti í
alls konar verkefnum og misjöfn-
um ferðum, var fluttur á milli
varðskips og togara í stórsjó úti á
reginhafi og munaði litlu að illa
færi; ferðaðist langt inn í frum-
skóga stríðsherjaðs Nicaragua og
lenti í hrakningum á Steingríms-
fjarðarheiði í vinnuferð vestur.
Það var gaman að heyra hann
segja frá, enda góður sögumaður
með fallega bassarödd og hafði
líka unun af söng.
Ég kveð Erling bróður minn
með miklum söknuði og þakka
fyrir allt sem hann var mér og við
Árni þeim Grétu fyrir að vera
alltaf til staðar fyrir okkur.Guð
geymi Erling minn og gefi fólkinu
hans styrk.
Ásdís S. Hermannsdóttir.
Í dag verður mágur minn, Er-
ling Hermannsson, kvaddur
hinstu kveðju. Baráttu sína við ill-
vígan sjúkdóm, sem að lokum bar
hann ofurliði, háði Erling af
æðruleysi og hetjuskap.
Erling fæddist á Ísafirði árið
1941 og ólst þar upp í hópi sex
systkina. Faðir hans var fæddur
Ísfirðingur en móðir hans Hafn-
firðingur. Erling lauk prófi frá
Gagnfræðaskóla Ísafjarðar og að
því loknu hóf hann nám við Iðn-
skóla Ísafjarðar og lauk prófi frá
þeim skóla 1962. Í framhaldi af
því yfirgaf Erling heimbæ sinn
fyrir vestan og fluttist hingað til
Hafnarfjarðar og bjó í fyrstu hjá
afa sínum og ömmu, þeim Jóni
Gesti Vigfússyni frá Dvergasteini
og Sesselju Magnúsdóttur frá
Skuld.
Starfsvettvangur Erlings var
tengdur kælitækni og frystibún-
aði sem notaður var bæði til sjós
og lands. Hann hóf störf hjá fyr-
irtæki Sveins Jónssonar, eins af
frumkvöðlum þessarar tækni hér
á landi, þegar hann kom að vest-
an og starfaði hann þar um
margra ára skeið. Það var eft-
irtektarvert hvað Erling lagði sig
eftir að fylgjast með nýjungum á
þessum vettvangi og var hann oft
kallaður til við hönnun og smíði
nýrra kælikerfa. Þá kom hann á
vegum stjórnvalda að gerð reglna
um kælibúnað og um kröfur um
atvinnuréttindi þeirra aðila sem
vinna við kælitækni. Síðustu tíu
árin vann hann hjá Marel hf. og
lauk störfum þar á fyrra árshelm-
ingi 2011.
Erling kvæntist systur minni,
Grétu, árið 1964 og hófu þau bú-
skap hér í Hafnarfirði og hafa bú-
ið þar síðan. Eiga þau þrjú upp-
komin börn sem öll eru gift og
búa hér í Firðinum og barnabörn-
in orðin níu og eitt barnabarna-
barn. Sambúð þeirra hjóna ein-
kenndist af því að búa
fjölskyldunni heimili þar sem sóst
var eftir að vera og njóta. Eftir að
börnin stofnuðu sín eigin heimili
var ekki síður af hálfu foreldr-
anna sýnd umhyggja sem barna-
börnin einkum nutu.
Nú þegar Erling Her-
mannsson er kvaddur og hans
lífsgöngu er lokið, verður ekki
annað sagt, þótt máttarvöldin hafi
ekki gefið honum grið í erfiðum
veikindum síðustu misserin, en að
lífsganga hans hafi verið björt og
göfug. Hann var traustur maður
og velviljaður öllum sem honum
kynntust.
Ég, börn mín og fjölskyldur
þeirra vottum Grétu, Hermanni,
Hildi, Þórði og þeirra fólki samúð
okkar og megi minningin um góð-
an mann styrkja þau á þessum
erfiðu tímum. Kveðjum Erling og
þökkum fyrir samfylgdina.
Vertu sæll.
Sigurður Þórðarson.
Í dag kveðjum við góðan vin,
Erling Þór Hermannsson. Ótal
ljúfar minningar koma upp í hug-
ann eftir að hafa verið nágrannar
Erlings og Grétu í áratugi, fyrst í
Grænukinn og síðar í Fögrukinn.
Þess tíma minnumst við með
þakklæti í huga fyrir sterka og
trausta vináttu. Erling var hlýr
og einlægur maður með góða
nærveru. Af kærleika og með
hlýjum hug þökkum við fyrir dýr-
mæt kynni.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH)
Elsku Gréta, innilegustu sam-
úðarkveðjur sendum við þér og
fjölskyldunni.
Megi allt þetta göfuga, góða og
hreina umvefja ykkur öll.
Ykkar vinir,
Guðrún, Viðar, Heiða,
Karen og fjölskyldur.
Erling Þór
Hermannsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR ÁRNI MAR,
fv. framkvæmdastjóri,
Sóltúni 5,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn 16. ágúst.
.
Vilborg Guðrún Sigurðardóttir,
Jóhanna S. Óskarsdóttir, Hlöðver Bergmundsson,
Sigurður Mar Óskarsson, Guðný Hólmgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SNJÓLAUG ARADÓTTIR,
Víðilundi 20, Akureyri,
fyrrum húsfreyja Nesi í Höfðahverfi,
lést á hjúkrunarheimilinu Hornbrekku
mánudaginn 10. ágúst. Útför hennar fer fram frá Laufáskirkju
laugardaginn 22. ágúst kl. 14.
.
Sæunn Laxdal,
Grímur Laxdal, Halldóra Stefánsdóttir,
Ari Laxdal, Sigurlaug Sigurðardóttir,
Helgi Laxdal, Katrín H. Árnadóttir,
Pálmi Laxdal,
ömmubörn og langömmubörn.