Morgunblaðið - 25.09.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. SEPTEMBER 2015
✝ Jenný SólveigÓlafsdóttir
fæddist í Hvammi í
Þistilfirði 6. desem-
ber 1929. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli 17.
september 2015.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Ein-
arsson, f. 8.9. 1896,
d. 23.5. 1932 og
kona hans Sigrún
Aðalsteinsdóttir, f. 6.3. 1906, d.
29.6. 1942. Seinni maður Sig-
rúnar var Maríus Jósafatsson.
Bræður Jennýjar eru Sigmar
Ólafur Maríusson, f. 8.3. 1935
og Aðalsteinn Jóhann Mar-
íusson, f. 16.6. 1938.
Jenný giftist 29.12. 1962 Sig-
urði Valdimari Friðþjófssyni.
Sigurður fæddist á Bakka í
Fnjóskadal 13.10. 1925 og lést á
hjúkrunarheimilinu Skjóli 5.10.
2014. Foreldrar hans voru Frið-
þjófur Guðlaugsson, f. 13.6.
1896, d. 15.11. 1981, og kona
hans Sigríður Sigurðardóttir, f.
29.10. 1884, d. 4.11. 1957.
Dóttir Jennýjar er Sigrún
28.7. 1996. 2) Ólöf Sigfríður Sig-
urðardóttir, f. 23.11. 1966. 3)
Sigurbjörg Sigurðardóttir, f.
10.3. 1970. Sigurbjörg er gift
Þóri Jónssyni, f. 19.9. 1961.
Dætur Sigurbjargar og Þóris
eru: a) Jenný Birta, f. 17.8. 1997
og b) Sigrún Harpa, fædd 6.9.
2000. Barn Þóris er Eva Karen,
f. 12.8. 1988. Dóttir hennar er
Aldís Von Árnadóttir, f. 29.3.
2013.
Jenný ólst upp í Þistilfirði en
eftir að móðir hennar lést fór
hún í fóstur til móðursystur
sinnar, Hólmfríðar Aðalsteins-
dóttur og manns hennar Skarp-
héðins Jónassonar á Húsavík.
Hún flutti ung til Reykjavíkur,
vann hjá hjónunum Jakobínu
Þórðardóttur og Einari Ás-
mundssyni að Hverfisgötu 42 og
síðar m.a. á saumastofu And-
erson og Lauth þó áfram byggi
hún hjá Jakobínu og Einari. Eft-
ir að Jenný giftist var hún hús-
móðir að aðalstarfi en vann
jafnframt við þrif í Háskóla Ís-
lands eftir að dæturnar urðu
eldri. Jenný og Sigurður bjuggu
lengst af á Lyngbrekku 20 í
Kópavogi en síðar í Hafnarfirði,
fyrst á Laufvangi 7 og síðast á
Skipalóni 16 áður en þau hjón
fluttu í Skjól árið 2013.
Útför Jennýjar fer fram frá
Víðistaðakirkju í dag, 25. sept-
ember 2015 klukkan 15.
Jóns, f. 29.10. 1947.
Sigrún ólst upp á
Gunnarsstöðum í
Þistilfirði hjá Þur-
íði Árnadóttur og
Halldóri Ólasyni.
Hún er gift Stefáni
Jakobssyni, f.
18.10. 1954. Sonur
Sigrúnar er Þór-
hallur Að-
alsteinsson, f. 22.5.
1964. Dætur Jenn-
ýjar og Sigurðar eru: 1) Sigríð-
ur Sigurðardóttir, f. 8.10. 1964.
Sigríður er gift Jóni Hörðdal
Jónassyni, f. 5.3. 1971. Börn
Sigríðar af fyrra hjónabandi
eru: a) Fannar Freyr Ívarsson,
f. 15.2. 1987, sambýliskona hans
er Íris Cochran Lárusdóttir, f.
10.5. 1986, þau eiga eina dóttur,
Önnu Melkorku Cochran, f.
16.01. 2015 og b) Erna Valdís
Ívarsdóttir, f. 27.4. 1990, sam-
býlismaður hennar er Egill Örn
Gunnarsson, f. 24.9. 1988, þau
eiga eina dóttur, Ástu Sigríði, f.
5.5. 2015. Börn Sigríðar og Jóns
eru: c) Orri Guðlaugur, f. 28.7.
1996 og d) Sindri Sigurður, f.
Elsku amma okkar, mikið
varstu alltaf frábær og góð.
Við munum aldrei gleyma
hvað það var gaman að koma í
heimsókn til þín og afa á Lauf-
vanginn og fá nammi og hvað sem
við vildum, þú varst svo gjafmild
og vildir alltaf gera það besta fyr-
ir okkur.
Þú varst alltaf svo góð við okk-
ur og minntir okkur alltaf á það
hvað við værum frábærar. Við
vorum heppnar að eiga þig sem
ömmu okkar og við söknum þín
alveg ótrúlega mikið, þú verður
alltaf í hjörtum okkar. Guð geymi
þig.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Jenný Birta og Sigrún Harpa.
Í dag er komið að því við systk-
inin kveðjum hana ömmu Jen-
nýju en kallið kom nokkuð óvænt
og skyndilega í síðustu viku. Ef-
laust verða fagnaðarfundir hin-
um megin þar sem amma hittir
fyrir afa Sigga aftur eftir tæplega
árs aðskilnað.
Á kveðjustund kemur fyrst og
fremst upp í hugann hvað hún
amma var yndisleg og góð við
okkur.
Alltaf stóðu dyr hennar og afa
okkur opnar og ávallt mátti eiga
von á góðu þegar litið var í heim-
sókn til ömmu og afa í Lyng-
brekkuna, Laufvanginn, Skipa-
lónið og nú síðast á Skjól. Amma
gerði sér far um að okkur van-
hagaði ekki um neitt og sá til þess
að engum leiddist. Fyrir okkur
eldri í hópnum stóðst það iðulega
að amma hafði tekið upp nýjustu
teiknimyndirnar á myndbands-
spólur og ef þær þraut var tekið í
spil.
Því til viðbótar var amma dug-
leg að gauka að okkur sætindum
og öðru góðgæti, eftir á að hyggja
var hún jafnvel full kappsöm við
þá iðju eins og sannri ömmu
sæmir.
Hún amma okkar kom til dyr-
anna eins og hún var klædd, lá
ekki á skoðunum sínum og talaði
aldrei undir rós. Hún var alltaf
afskaplega stolt af sínu fólki og
vildi allt fyrir það gera. Við fjögur
fengum að kynnast ást hennar og
umhyggju og munum búa að því
um alla tíð. Á árinu komu í heim-
inn fyrstu barnabarnabörnin,
tvær langömmustúlkur sem
amma var alltaf glöð að sjá og
sýndi sömu væntumþykju og öll-
um afkomendum sínum. Bar hún
langömmutitilinn með mikilli
sæmd.
Hvíl í friði, elsku amma.
Fannar, Erna, Orri og Sindri.
Elsku Jenný frænka mín er
látin. Það gerðist svo hratt, þessi
síðasti dagur í lífi hennar virtist
ætla að verða líkur öðrum dög-
unum. Um miðjan dag gerðist
það, þú dast, og það var greini-
legt að eitthvað mikið var að ger-
ast. Þú varst látin sex tímum
seinna.
Jenný mín var aldrei að drolla
við hlutina og hún hafði sama
háttinn á þegar hún kvaddi þessa
jarðvist. Ég er svo þakklát fyrir
það að hafa setið hjá þér, elsku
frænka mín, og haldið í hönd þína
þegar þú lagðir af stað til Sum-
arlandsins, þar sem Siggi þinn
beið þín og hefur tekið vel á móti
þér.
Þegar ég var lítil stelpa norður
í landi vissi ég lítið annað um
Reykjavík en að Jenný frænka
mín átti heima þar og bjó á
Hverfisgötu 42. Á hverju sumri
kom hún í heimsókn norður, það
var aldrei nein lognmolla þegar
heimskonan mætti með amerískt
tyggjó sem mér þótti rosa flott.
Henni þótti norðlensku berin svo
góð og allur maturinn hjá
mömmu minni, Fríðu frænku
eins og Jenný kallaði hana alltaf.
Þegar ég fór svo sjálf að skreppa
til Reykjavíkur gat ég treyst því
að fá inni hjá ykkur Sigga í Kópa-
voginum, það var gott að eiga
ykkur að.
Seinna, eftir að við Víglundur
fluttum suður, jukust samskipti
okkar mikið, við hjónin nutum
samvista við ykkur Sigga með
ýmsum hætti. Eitt af því sem við
brölluðum saman var hin árlega
sumarblómaferð í Hveragerði
með kaffisopa og meðlæti í Eden
á eftir.
Við frænkurnar vorum báðar
miklar kertakonur, snemma í
desember lögðum við land undir
fót og fórum til Keflavíkur og
Sandgerðis til að kaupa jólakert-
in. Við vorum líka á heimavelli í
kertadeild Ikea og stundum feng-
um við okkur að borða á veitinga-
staðnum. Þér þótti kalkúninn
sem var í boði í jólamánuðinum
svo góður og ekki klikkuðu
sænsku kjötbollurnar.
Ekki má gleyma að minnast á
rúntinn í miðbænum, þar þekktir
þú þig vel og svo áttum við uppá-
haldsísbúð. Ekki þótti okkur
frænkunum leiðinlegt að máta
okkur á hinum ýmsu kaffihúsum
borgarinnar, í bílnum hlustuðum
við svo á Óskar Pétursson á með-
an við ókum á milli staða, hann
var í miklu uppáhaldi hjá þér,
elsku frænka. Ekki má heldur
gleyma öllum ferðunum til Sidda
frænda á Suðurbrautina þar sem
hringarnir okkar voru pússaðir
og þegið var kaffi og eitthvert
góðgæti. Langoftast hittum við
skemmtilega gesti hjá Sidda, því
þar er ávallt mikill gestagangur.
Flestar okkar ferðir, elsku
Jenný, enduðu svo í Sóltúni 12 í
kaffi, ostaköku og smá Nóa kon-
fekti. Það kom alltaf glampi í aug-
un þín þegar við keyrðum fram
hjá Hótel Cabin, (áður Klúbbur-
inn) en þar hittust þið Siggi þinn
fyrst og skilduð ekki eftir það.
Eins og fínum frúm sæmir þá
vorum við að sjálfsögðu með
einkabílstjóra í flestum okkar
ferðum og því starfi sinnti Víg-
lundur með kærleika og sóma.
Einnig var Víglundur ávallt boð-
inn og búinn að dytta að ýmsu
smálegu á heimili þeirra hjóna ef
þörf var á.
Mikið varðst þú glöð þegar
tvær litlar langömmustelpur
bættust í hópinn snemma á þessu
ári.
Þú hringdir oft í mig og bauðst
mér að koma til þín í Skjól að
hlusta með þér á söng, sitja með
þér í guðsþjónustu, svo dönsuð-
um við líka saman, ég var herr-
ann og okkur gekk vel sem dans-
par.
Elsku Jenný, síðastliðið sumar
hefur ekki verið þér létt, þér
hrakaði svo hratt. Að endingu vil
ég þakka þér, elsku Jenný
frænka, fyrir allar okkar góðu
samverustundir.
Við hjónin vottum ykkur, Sig-
rúnu, Sigga, Ólöfu, Boggu og fjöl-
skyldum ykkar okkar dýpstu
samúð. Ég þakka fyrir að fá að
vera hluti af ykkur.
Hvíl í friði, elsku Jenný
frænka.
Þín
Kristjana.
Jenný Sólveig
Ólafsdóttir
✝ Óskar Örn Garð-arsson fæddist í
Reykjavík 25. apríl
1963. Hann lést af
slysförum í Fredrik-
stad í Noregi 4. sept-
ember 2015.
Foreldrar hans
eru Sigrún Ósk-
arsdóttir, f. 26. júlí
1937, og Garðar
Karlsson, f. 15. jan-
úar 1935. Systkini
Óskars eru Karl
Garðarsson, f. 2. júlí 1960, og
Sigríður Anna Garðarsdóttir, f.
26. október 1970. Börn Karls og
Lindu B. Loftsdóttur eru Helena,
f. 1990, og Steinar, f. 1993. Sig-
ríður Anna er gift Þórarni Guð-
jónssyni og eru börn þeirra
Hrannar, f. 1998, Arnar, f. 2006,
og Sigrún Erla, f. 2008.
Óskar átti dótturina Sigrúnu
sambúð með Gunnari Friðriks-
syni. Harpa og Óskar bjuggu síð-
ustu sjö árin í Fredrikstad í Nor-
egi, þar sem þau störfuðu bæði.
Óskar var uppalinn í Kópavogi,
stundaði nám þar og fór síðan í
verslunarnám við Fjölbrautaskól-
ann við Ármúla. Hann starfaði í
fjölmörg ár hjá Byko, fyrst sem
sölumaður en síðan versl-
unarstjóri hjá Byggt og búið í
Kringlunni og loks við inn-
kaupastjórn. Hann keypti fyr-
irtækið Baðstofuna, ásamt svila
sínum, árið 1998 og ráku þeir
verslun í Kópavogi um árabil.
Hann stýrði einnig fyrirtækinu
Fiskisögu um tíma.
Árið 2008 hóf Óskar störf hjá
spænska alþjóðafyrirtækinu Cos-
entino og tók hann að sér að setja
á laggirnar og stjórna útibúi þess
í Noregi. Þar starfaði hann allt til
ársins 2014 þegar hann tók við
sölustjórn hjá norska fyrirtækinu
Allstein AS, þar sem hann starf-
aði til dauðadags.
Útför hans verður gerð frá
Digraneskirkju í Kópavogi í dag,
25. september 2015, og hefst hún
kl. 13.
Evu, f. 3. júlí 1987,
með Steinunni
Guðbjörnsdóttur.
Sigrún Eva er bú-
sett í Noregi og í
sambúð með Dið-
riki Ö. Gunn-
arssyni.
Árið 1991
kvæntist Óskar
Steinunni Ástu
Finnsdóttur og áttu
þau saman dótt-
urina Ingu, f. 24.
febrúar 1995. Óskar og Steinunn
slitu samvistir.
Eftirlifandi eiginkona Óskars
er Harpa Norðdahl Arnardóttir, f.
8. febrúar 1962, en þau giftu sig
22. desember 2012. Harpa átti
fyrir þrjú börn, Berglindi Ósk,
gift Jóhannesi P. Gunnarssyni,
Birgi Örn, í sambúð með Svan-
hildi K. Júlíusdóttur, og Sóleyju, í
Árin liðu. Tíminn tifaði áfram
hratt og fundirnir urðu færri.
Kannski var það fjarlægðin, hafið
og fjöllin sem skildi okkur að.
Kannski var það bara amstur
daglegs lífs. Fyrir framan mig er
stígurinn sem við gengum allt of
sjaldan saman. Fyrir framan mig
er allt sem hefði getað orðið, en
aldrei varð. Orð sem voru aldrei
sögð. Minningar sem birtast eins
og skyndimyndir í sundurlausri
röð. Minningar um bros, hlátur
og söng. Stutt spjall um allt og
ekkert. Þannig líður tíminn inn í
óendanleikann, án þess að við
leiðum hugann að því. Dagarnir
renna saman og verða að mán-
uðum sem verða að árum. Við
tökum hlutina sem gefna, en svo
breytist allt.
Skyndilega símhringing um
miðja nótt sem breytir öllu. Tím-
inn stöðvast eitt andartak en
heldur síðan áfram. Eftir situr
tómleiki og söknuður. Þögn og
myrkur. Vantrú og ruglingsleg-
ar hugsanir.
Vorið kemur að nýju, bróðir,
og það mun birta aftur. Og þá
munum við ganga út í daginn,
finna stíginn okkar og rifja upp
gamla tíma. Það sem aldrei varð
mun verða. Það sem ósagt var
verður sagt. Ferðin sem aldrei
var farin verður að veruleika.
Þannig viljum við hafa það. Dag-
ar lífsins munu fá lit sinn að
nýju.
Hvíl í friði, kæri bróðir. Minn-
ingin um þig mun fylgja okkur
um ókomna tíð. Og allt sem ein-
kenndi þig – gleðin, umhyggjan
og vináttan. Þín verður sárt
saknað. Guð blessi þig.
Karl Garðarsson.
Óskar Örn bróðursonur okkar
er látinn. Við sitjum eftir með
sorg í hjarta og grátum það sem
var gleði okkar. Minningar okk-
ar eru einkum tengdar bernsku-
árum hans. Hann var glaður og
uppátækjasamur fjörkálfur sem
hreif aðra með sér. Okkur er
minnisstætt þegar hann var
smástrákur og kom í heimsókn
til okkar á Laugarbakka og
Hvammstanga. Þá var margt
brallað og mikið fjör eins og allt-
af í kringum Óskar. Þegar heim
kom sagði hann vinum sínum
stoltur frá afa sínum. Hann ætti
sjoppu fulla af gotteríi sem rétt
var, en að auki ætti hann alla
hesta í sveitinni. Það var nú
kannski fullmikið sagt. Vinum
hans þótti mikið til koma sem
vonlegt var. Þótt samgangur
Óskar Örn
Garðarsson
✝ Helga Víglundsdóttir fædd-ist á Hólum í Fljótum í
Skagafirði 15. ágúst 1944. Hún
lést á líknardeild Landspítalans
í Kópavogi 18. sept-
ember 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Víglundur
Arnljótsson, f.
1916, d. 1996, og
Hermína Mar-
inósdóttir, f. 1919,
d. 2002. Systkini
Helgu: Jóhann, f.
1940, d. 1989, Sig-
urður, f. 1940, Jón-
ína, f. 1942, Jó-
hanna, f. 1943, d. 2011, Ingimar,
f. 1947, Jónhildur, f. 1948, Guð-
rún, f. 1950, d. 1993, Smári, f.
1952, Gunnhildur, f. 1953, d.
1959, Bjarni, f. 1955, d. 1991,
Ragnheiður, f. 1957, og Sóley, f.
1961.
Eftirlifandi eiginmaður
þeirra; Bertha María, f. 1999, og
Eva María, f. 2003. 3) Guðný
Stefanía, f. 1976, maki Jón Hálf-
dán Pétursson, f. 1977. Börn
þeirra; Stefán Freyr, f. 2004,
Pétur Þór, f. 2008, og Hálfdán
Breki, f. 2012.
Helga fluttist ung að árum til
Akureyrar og ólst þar upp. Hún
fór snemma út á vinnumark-
aðinn og vann m.a. í síld á Siglu-
firði og við verslunarstörf í
Reykjavík áður en leið hennar lá
til Vestmannaeyja 1964 þar sem
hún bjó til ársins 1988. Hún var
fyrst og fremst húsmóðir í Eyj-
um en vann einnig í fiski í Fisk-
iðjunni og Vinnslustöðinni og
við verslunarstörf í Turninum.
Hún var virkur félagi í Norð-
lendingafélaginu og gegndi m.a.
formennsku þar um árabil. Fjöl-
skyldan fluttist 1988 á Stokks-
eyri þar sem Helga vann í harð-
fiskverkun og við að skera af
netum. Árið 1992 fluttist fjöl-
skyldan að Hlíðarvegi 28 í Kópa-
vogi og 2012 í Álfkonuhvarf.
Útförin fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 25. september
2015, og hefst athöfnin kl. 15.
Helgu er Stefán Runólfsson, f.
10. september 1933 í Vest-
mannaeyjum, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri Vinnslustöðv-
arinnar í
Vestmannaeyjum,
seinna skoð-
unarmaður hjá
Frumherja. Þau
gengu í hjónaband
19. nóvember 1966.
Foreldrar hans
voru Runólfur Run-
ólfsson, f. 1872, d.
1979, og Guðný
Petra Guðmunds-
dóttir, f. 1900, d.
1976. Börn Helgu og Stefáns
eru; 1) Sóley, f.1967, maki Þor-
steinn H. Kristvinsson, f.1967.
Börn þeirra; Hlynur Logi, f.
1993, Helgi Sævar, f. 1997, og
Birkir Örn, f. 2001. 2) Smári, f.
1970, maki Guðrún Jóna Sæ-
mundsdóttir, f. 1973. Börn
Mamma, viltu aðeins koma?
Þessa setningu sagði ég oft við
mömmu í gegnum tíðina og alltaf
var hún boðin og búin til þess að
gera allt fyrir mig. Þolinmæði
átti mamma mikið af og virtist
hún bara vera endalaus, það var
eiginlega alveg sama hvað gekk
á, alltaf gat mamma klárað málin.
Ég var litla stelpan hennar og við
áttum yndislegt samband. Við
gátum rætt um flesta hluti og það
leið varla sá dagur sem ég
hringdi ekki í mömmu. Þurfti
bara aðeins að segja henni hvað
ég var að elda gott eða hvað
strákarnir hefðu verið að gera í
dag í skólanum eða leikskólanum.
Við gátum talað saman í hálftíma
án þess að vera að tala um eitt-
hvað merkilegt. Þegar við áttum
heima í Eyjum fór mamma í lagn-
ingu í hverri viku og yfirleitt fór
ég með henni og ekki fannst mér
leiðinlegt þegar ég fékk fléttu í
hárið eða sprey. Ég gerði svo
margt með mömmu og pabba
þegar ég var yngri og ferðin sem
við sigldum til Bandaríkjanna er
mér ógleymanleg. Þegar ég fór í
háskólann á Laugarvatni hringdi
ég stundum oft á dag og ég man
svo vel eftir því þegar hún kenndi
mér að elda saltkjöt og baunir í
gegnum símann því ekki gat ég
misst af þeim herlegheitum á
sprengidegi.
Alltaf þegar ég kom í Kópa-
voginn þá gerðum við eitthvað
saman, okkur fannst ekki leiðin-
legt að fara í Kringluna eða
Smáralindina og mömmu fannst
ekki leiðinlegt að enda góðan dag
með því að fara á KFC. Mamma
elskaði að vera í kringum barna-
börnin sín. Að koma til ömmu og
afa var eitthvað svo sérstakt og
hverju barnabarni fannst það
vera svo yndislega sérstakt því
hún gaf þeim öllum tíma. Stund-
irnar sem hún sat með drengj-
unum mínum í Lego eða spilaði
með þeim er þeim svo dýrmætur
og þeir munu alltaf búa að því.
Mamma og pabbi komu til okkar
um þar síðustu jól og drengjun-
um mínum fannst sá tími æðis-
legur, snjórinn var mikill og veðr-
ið ekki gott, rafmagnið fór
nokkrum sinnum en gæðastund-
irnar margar. Ég þurfti oft að
hringja í mömmu þegar hún var
búin að vera hjá okkur – mamma,
hvert settir þú …? eða hvar
er …?
Það var alltaf þannig að hvert
skipti sem strákarnir hringdu í
ömmu var svo mikil gleði sem
þeir fengu að upplifa í gegnum
Helga
Víglundsdóttir