Skólavarðan - 01.01.2001, Blaðsíða 17

Skólavarðan janúar 2001
19
Frétt i r og smáefni
Dagur íslenskrar tungu er tileinkaður
minningu Jónasar Hallgrímssonar og er
hann 16. nóvember ár hvert.
Ýmislegt er gert í skólum landsins þenn-
an dag. Í Korpuskóla fólst vinnan í því að
nemendur fundu eða sömdu ljóð sem þeir
sendu síðan í tölvutæku formi til „merkra“
íslendinga. Í byrjun fór fram umræða um
hvað orðið merkur þýðir og komu fram
margar mismunandi túlkanir á því. Sem
dæmi um merka Íslendinga má nefna afa,
ömmu, frænda í útlöndum, forsetann, borg-
arstjórann, alþingismenn, Bubba og Stefán
Hilmarsson. Niðurstaða umræðunnar var
að það væri ákvörðun hvers og eins hver
væri merkur og hver ekki. Nemendur í 5. -
7. bekk bjuggu til eigin heimasíður þar sem
þeirra ljóð voru birt ásamt skýringum á því
hvers vegna viðkomandi ljóð var valið eða
ort. Síðan buðu þeir sínum merku Íslend-
ingum í heimsókn þangað með tölvupósti.
Yngri nemendur í 1.- 4. bekk skrifuðu sín
ljóð ásamt skýringum í word skjal og sendu
það svo sem viðhengi í tölvupósti til sinna
viðtakenda. Tilgangur verkefnisins var ann-
ars vegar umræða og vinna með ljóð og
hins vegar kennsla á tölvur. Það er skemmst
frá því að segja að verkefnið tókst mjög vel
og nemendur fengu mikil og góð viðbrögð.
Þeir fengu tölvupóst með þakkarorðum og
sumir fengu ljóð til baka. Óhætt er að segja
að nemendur hafi komist í samband við
umheiminn og uppgötvað hvað hægt er að
gera í tölvu. Ekki er síður mikilvægt að um-
heimurinn fékk að sjá hvað nemendur eru
að gera í skólunum.
Christine Björg Morancais er ein þeirra
sem sendu frumsamið ljóð:
Kæri Sverrir Hermannsson.
Í tilefni af degi íslenskrar tungu völdum
við í 5.-7. bekk Korpuskóla ljóð og settum
það inn á netið. Þetta er í fyrsta sinn sem
við setjum efni inn á okkar eigin heimasíðu
í skólanum.
Mig langar til að bjóða þér að skoða ljóð-
ið mitt sem ég samdi en slóðina er að finna
hér að neðan.
http://korpuskoli.ismennt.is/Nem/b5
/Christine-b-vef.htm
Kær kveðja,
Christine Björg Morancais.
Ljóðið hennar Christine heitir Dúfurnar
mínar og er svona:
Dúfurnar mínar fljúga fram og aftur.
Þær láta mig fá bréf frá vinum og ætt-
ingjum.
Þær eru bestu vinir sem ég hef átt.
Enginn á betri vini en ég.
Ég á þær og enginn annar.
Og Sverrir svaraði:
Sæl, Christine Björg Morancais.
Ég þakka þér fyrir að senda mér ljóðið
þitt um dúfurnar. Það er fallegt ljóð um
fjölskyldu, vináttu og væntumþykju.
Íslenzka er okkar mál.
Kveðja, Sverrir Hermannsson.
Nemendur rökstuddu val sitt á ljóðum á
ýmsa lund: „Fyndið og skemmtilegt og ekki
væmið“, „dæmi um almennt veðurfar á Ís-
landi“, „langt og gott“ og einn nemandi
sagði um Báruljóð eftir Einar Braga: „Þetta
ljóð er ekki frægt og margir hafa aldrei heyrt
það. Textinn er líka mjög sérstakur og
skemmtilegur. Mér hefur alltaf fundist þetta
ljóð vera hrífandi og ekki langdregið.“ Annar
nemandi valdi vísurnar Fljúga hvítu fiðrildin
og Afi minn og amma mín af því að „þetta
hafa alltaf verið uppáhalds ljóðin mín og
mamma söng þau alltaf fyrir mig þegar ég
var lítill.“ Margir nefndu að ljóðið væri
fallegt, skemmtilegt, flott eða öðruvísi, ein-
um fannst ljóðið furðulegt og annar sagðist
hafa valið ljóðið vegna þess að hann kunni
það, sá þriðji vegna þess að það var stutt.
Margir tiltóku hvort ljóðið væri hefðbundið
eða óhefðbundið og greinilegt að rætt hefur
verið um það við börnin. Mörg barnanna
fengu svör frá viðtakendum ljóðanna.
Tölvufleygar dúfur
Hið sívinsæla skólaskop stendur og fellur með því að kennarar sinni skoplegum
söguburði til blaðsins. Að þessu sinni var leitað til kennaranna í Skógum, í háönnum
á aðventu, og þeim er hér með þakkað fyrir að bregðast hratt og ljúflega við þessari
ósvífni. Kennararnir í Skógum eru jafnframt þeir einu sem hafa brugðist við fyrir-
spurn ritstjórnar um hvernig fólk vilji að blaðið þess verði, svo að þeir eru í tvöföldu
uppáhaldi hjá ritstjórninni um þessar mundir.
• Nemendur í 5. - 6. bekk í fámennum skóla úti á landi voru að rifja upp fyrir ensku-
próf. Þeir flettu í gegnum bókina með kennaranum og rifjuðu upp orð og setningar.
Einn nemandinn hnaut um orðið monkey og kennarinn, trúr kennslufræðinni,
reyndi að útskýra það á ensku og endaði á því að segja: „There are six monkeys
in here“ og ætlaði þannig að gera góðlátlegt grín að nemendum sínum. Að bragði
svaraði einn nemandinn sem hafði byggt upp talsverða þekkingu á tungumálinu í
gegnum vídeó og tölvur: „Yeah, and one big gorilla.“ Þið getið ímyndað ykkur við
hvern var átt.
• Tveir karlkennarar tóku að sér forföll í 1. bekk og skiptu með sér kennslustundun-
um. Umsjónarkennari bekkjarins var að sjálfsögðu kvenkyns. Ýmsar uppákomur
urðu eins og gengur og gerist og þar kom að einum drengnum þótti nóg um „kunn-
áttuleysi“ karlpeningsins og eftir langt andvarp stundi hann upp: „Mennir eiga ekki
að kenna sex ára.“
• Jólaannríkið tekur á sig margar myndir. Dag einn í desember eftir langan
kennsludag þurfti kennari nokkur að keyra son sinn á sundæfingu sem hann gerði
áfallalaust. Þegar heim var komið skildi hann ekkert í því að allt var slökkt en hann
„vissi“ fyrir víst að sonurinn var heima vegna verkfalls í skólanum. Kennarinn varð
mjög hissa og áhyggjufullur, æddi á hraðri ferð inn og fór um allt húsið hrópandi og
kallandi á soninn en ekkert svar barst. Skýring? Hann var að sjálfsögðu á sundæfing-
unni! Þekkir einhver kennari sjálfan sig í slíkum aðstæðum?
Á öndinni
Ljóðasendingar með nútímasniði
Beðið eftir tölvunum