Skólavarðan - 15.10.2002, Blaðsíða 11

reyndapróf. Ég segi við nemendur mína,
þið lærið þetta bara utan að,“ segir Guð-
mundur og Þórgunnur tekur undir: „Þetta
er skelfileg skólaþróun. Í Hafnarskóla höf-
um við undanfarin ár verið að reyna að
leggja staðreyndanám til hliðar og taka upp
ný vinnubrögð, hvar og hvernig á að vinna
með hlutina, kafa dýpra og vinna í þem-
um. Við höfum unnið töluvert starf en nú
kemur þetta fyrirkomulag til með að
hamla þeirri þróun. Spurningin er líka
hvaða gildi okkar skólanámskrár hafa, er
þetta ekki orðið of miðstýrt kerfi, er til ein-
hvers fyrir okkur að útbúa námskrár ef
samræmdu prófin eru í raun sú námskrá
sem unnið er eftir?“
Nemendur geta valið um hvort þeir taka
prófið eða ekki og eru skiptar skoðanir á
kostum þess meðal skólamanna. Guð-
mundur segir það enn eina vitleysuna: „Ein
af vitleysunum er valið sem krakkar hafa
um að fara í samræmt próf, um leið eru
settar reglur um inntöku í framhaldsskóla,
ef þau sleppa prófunum eiga þau ekki rétt á
neinu öðru en að fara inn á almenna braut.
Á sama tíma er verið að halda því fram að
nemendur eigi um eitthvað að velja.“
Helmingur kennara á Höfn leiðbein-
endur
Oft hefur verið erfitt að fá kennara með
réttindi til starfa á landsbyggðinni en nú er
svo komið að leiðbeinendur hafa mögu-
leika á að ná sér í réttindi í fjarnámi. Sveit-
arfélagið Hornafjörður hefur hvatt sitt fólk
til þess en þarf að marka sér skýra stefnu í
þessum málum. „Um þriðjungur grunn-
skólakennara á Höfn hefur til skamms tíma
verið leiðbeinendur en margir þeirra eru
nú byrjaðir í réttindanámi og ef þeir fara
ekki frá okkur í kjölfarið erum við í góðum
málum. Margt af þessu fólki er með ágætis-
menntun á öðrum sviðum,“ segja þau.
Í framhaldsskólanum fer fram öflug fjar-
kennsla og á það líka við um kennslurétt-
indanám. „Það sem þarf að gera,“ segir
Hulda, „er að bjóða fólki upp á að ná sér í
réttindin með vinnu, að það geti kennt og
verið í námi um leið, öðruvísi er þetta ekki
hægt. Þetta á við um fólk sem býr á staðn-
um og ætlar að vera hér áfram. Við þurfum
að ýta undir þessa þróun. Þetta er fjögurra
ára full vinna hjá þeim sem eru í réttinda-
námi og það er frekar viðkvæmur hópur, sá
er gallinn við fjarnámið. Álag á þá sem eru
í náminu er gífurlega mikið og það er
spurning hvaða leið bæjarfélagið er tilbúið
að fara til að auðvelda íbúum sínum að
stunda fjarnám.“
Guðmundur telur margt hafa breyst til
batnaðar síðan sveitarfélög tóku við rekstri
grunnskólans: „Það er miklu meiri skiln-
ingur á skólamálum og auðveldara að sækja
auka fjárveitingar eða tíma til að þjónusta
nemendur núna eftir að skólinn fór yfir til
sveitarfélagsins. Menn vilja horfast í augu
við vanda og taka á málum, að því leyti er
þetta eins og dagur og nótt.“ Þórgunnur
tekur undir þetta og segir sveitarstjórnar-
menn á Höfn ekki vanta viljann heldur sé
um dýrar rekstrareiningar að ræða og það
vanti meiri peninga inn í kerfið.
Framtíðin er björt í skólamálum á Höfn
ef rétt er haldið á spöðunum, margt hefur
verið gert í húsnæðismálum en betur má ef
duga skal.
„Heppuskóli er of lítill, hann er barn
síns tíma og nemendum hefur fjölgað mjög
hratt sem er gleðilegt en miðað við óbreytt
húsnæði verðum við að taka upp gömlu tví-
setninguna,“ segir Guðmundur. „En það
sem brennur mest á okkur hér, og þar
erum við aftarlega á merinni, er íþróttaað-
staðan. Fólk vill gott íþróttasvæði en
íþróttakennsla er skert hjá okkur, bygging-
arnar sem fyrir eru anna henni ekki og það
er brýnt að hyggja að þessum málum.“
Eyjólfur nefnir að það sem brenni helst
á framhaldsskólanum sé innra starfið. „Við
erum nýflutt í þetta glæsilega hús og erum
hæstánægð og búin að leggja vissan grunn
að innra starfi. Við lítum á nám sem vinnu
og segjum við nemendur: Þið komið í hús
klukkan átta og eigið að vinna til fimm.
Eyður í stundatöflum eru ekki til í okkar
huga, þá eiga menn að undirbúa sig undir
aðrar kennslustundir. Hugtök eins og
heimanám viljum við einnig út, menn eiga
að vera búnir með það klukkan fimm. Hús-
ið er hannað út frá þessari hugmynda-
fræði,“ segir Eyjólfur og telur að vaxtar-
broddur menntunar á svæðinu liggi í sí-
menntun og menntun á háskólastigi.
Öll eru þau sammála um að nauðsynlegt
sé að vinna saman að uppbyggingu skóla-
mála á svæðinu og sú pólitíska ákvörðun að
þrískipta grunnskólanum geti komið til
með að styrkja þá uppbyggingu svo framar-
lega sem þeim takist að móta sameiginlega
stefnu og halda þeim kennurum sem fyrir
eru. Með því sé hægt að styrkja tengslin og
byggja brú frá leikskóla upp í grunnskóla
og þaðan í framhaldsskólann - þar liggur
styrkurinn.
Steinunn Þorsteinsdóttir
Skóla l í f á Höfn
12
Eyjólfur: Hluti af vandamálinu með samræmdu prófin er hvað þau eru
blásin upp og látin verða að lokadómi. Við eigum að nota þau til að bera
saman það sem við viljum bera saman en skólahald er farið að snúast
of mikið um samræmdu prófin. Árangur í framhaldsskóla hefur til dæm-
is lítið forsagnargildi um árangur í háskóla, það er lítil fylgni þar á milli.
Einkunnin segir bara til um stöðu nemandans á þeim tíma sem hann
tekur prófið og búið.
Hulda: Hvað er í raun verið að bera saman? Það er ekki bara kunnátta
sem mælanleg er á samræmdum prófum sem segir til um það hvernig
einstaklingnum vegnar í lífinu, það er svo margt sem spilar þar inn í.
Þess vegna finnst mér þessi prófastimpill ekki eiga rétt á sér, hann er
oft of þungur dómur fyrir marga krakka.