Skólavarðan - 15.10.2002, Side 14

metin eru tengsl út frá fræðilegu líkani sem
lagt er til grundvallar.
Afgerandi meirihluti sáttur
Tekin voru viðtöl við kennara, foreldra
og nemendur um fyrirkomulagið, kosti
þess og ókosti og lausnir á þeim. Stuðst var
við hálfstaðlaða spurningalista, sérlista fyrir
hvern hóp. Á listunum voru bæði sameig-
inlegar spurningar fyrir alla hópana og
spurningar sem vörðuðu hvern hóp sér-
staklega.
Höfundar benda á að hafa verði í huga
að í foreldrahópnum sem tók þátt í tilraun-
inni eru einungis foreldrar sem nú þegar
styðja börn sín til tónlistarnáms. Vænta má
að þessi hópur sé mjög jákvæður í garð
allra aðgerða sem lúta að tónlistarnámi
barna þeirra, hafa jákvæð áhrif á það og
auðvelda það.
Viðhorf foreldra, barna og bekkjarkenn-
ara til fyrirkomulagsins voru könnuð með
lokaðri spurningu um hvort þeir væru sáttir
við að það yrði áfram við lýði eða ekki. Að
auki voru viðhorf foreldra og bekkjarken-
nara mæld á sjö þrepa kvarða sem mældi
sátt við fyrirkomulagið (1=mjög ósáttur,
7=mjög sáttur). Viðhorf barnanna var mælt
með lokuðu spurningunni og viðhorf
hljóðfærakennara á sjö þrepa kvarðanum.
Afgerandi meirihluti allra hópanna lýsti
yfir sátt við fyrirkomulagið eins og það var
haft í tilrauninni. Þannig voru 82% bekkj-
arkennara, 95% foreldra og 100% hljóð-
færakennara ofan við hlutleysispunkt á sjö
þrepa kvarðanum, en hann er fjórir. Eins
og vænta mátti var ánægja hljóðfærakenn-
ara mest, foreldra næstmest og bekkjar-
kennara minnst.
Betur upplagðir nemendur
Foreldrar voru einnig spurðir hvort þeir
óskuðu eftir því að barn þeirra fengi áfram
að fara úr bekkjartíma í hljóðfæratíma
næsta vetur og börnin sjálf voru spurð
sömu spurningar. 88% foreldra og 75%
barnanna óskuðu eftir áframhaldi.
Í opnum viðtölum nefndu menn ýmsa
kosti og ókosti fyrirkomulagsins. Allir hóp-
arnir voru á einu máli um að meginkostur-
inn væri sá að farið væri í hljóðfæratíma á
skólatíma en ekki sérferð eftir skóla. Marg-
ir nefndu hagræði og öryggi (börnin þurfa
ekki að fara yfir hættulegar umferðargötur)
sem kost og börnunum sjálfum voru þæg-
indin efst í huga auk þess sem þau kunnu
að meta þann aukalega tíma til leikja og
heimanáms sem gæfist. Margir bekkjar-
kennarar nefndu þá tilbreytingu fyrir börn-
in sem fyrirkomulagið fæli í sér sem kost
og tónlistarkennarar nefndu „mannlegri
vinnutíma“, bæði fyrir þá sjálfa og nem-
endur. Tónlistarkennarar voru einnig
ánægðir með að börnin voru ekki eins
þreytt og mun betur upplögð en síðdegis.
Nokkrir foreldrar og bekkjarkennarar
nefndu einnig þetta atriði. Ein móðir lýsti
því að hún hefði verið tortryggin í upphafi
þar sem dóttir hennar var orðin á eftir í
stærðfræði: „En í ljós kom að þetta virtist
hafa jákvæð áhrif, hún fór sjálf að vinna
meira í stærðfræðinni sem varð til þess að
hún fékk meiri áhuga og hefur stórbætt sig
í henni í vetur.“ Þrír grunnskólakennarar
nefndu einnig að áberandi væri að börn í
tónlistarnámi lærðu að skipuleggja sig og
taka ábyrgð á eigin námi.
Leiðinlegt að vera tekinn úr
spennandi tímum
Fáir ókostir voru nefndir til sögunnar en
sá helstur að börnin voru ekki sátt við að
vera tekin úr tímum sem þeim fannst
skemmtilegir. 24% barnanna kvörtuðu
undan þessu en röskur helmingur þeirra
óskaði þó eftir að fá áfram að fara út úr
bekkjartíma til hljóðfæranáms næsta vetur
og gátu um kosti umfram gallana. Þrjú
börn nefndu að þau yrðu á eftir í bókunum.
Hljóðfæra- og bekkjarkennarar eygðu
nokkra möguleika til úrbóta vegna þessarar
umkvörtunar:
• Að hljóðfærakennarinn raði á stundaskrá
sína með það í huga að sneiða hjá tímum
sem barnið má síst missa af.
• Að bekkjarkennarinn fresti innlögn þar
til nemandi skilar sér til baka úr
hljóðfæratímum.
Ti l raun í h l jóðfæranámi
15
„Gott að þurfa ekki að rogast
með hljóðfærið í annan skóla
tvisvar í viku.“
Nemandi
Þórir Þórisson tónlistarkennslufræðingur og Sigurgrímur Skúlason próffræðingur hjá Námsmatsstofnun.