Gestur - 15.09.1933, Blaðsíða 7

1,1.
GESTUR
5
að pað væri ötduniður. Tré brotnuðu og jörðin skalf. Þegar
ég var búinn að taka ofan höfuðfatið, varð ég var við að
komin var rétt að mér 30 álna löng slanga, með tveggja
áina löngu skeggi. Skrokkur hennar var sem klæddur gulli,
auganbrýr hennar líktust egta saffirsteini. — Og hún skreið
áfram. Hún glenti kjaftinn að mér, þar sem ég lá á magan-
um fyrir framan hana, og hún sagði við mig:
»Hver kom með pig? Hver kom með pig, litli karl? Hver
kom með þig hingað? Ef þú ekki strax segir mér hver kom
með þig á þennan skaga, þá læt ég þig vita, að þú ert ekki
annað en aska, og að þú verður gerður að því einu, að menn
fái ekki séð þig framar«.
Ég svaraði: »Þú ert að tala við mig, ég sé það, en ég
get ekki heyrt það, þótt ég liggi hérna fyrir framan þig, því
ég er alveg ruglaður*.
Þá tók hún mig í kjaft sér og fór með mig í bæli sitt
og lagði mig þar niður, án þess að meiða mig. Mér leið vel,
og það var ekkert að mér. Hún glenti upp kjaftinn að raér,
þar 8em ég lá á maganum fyrir framan hana, og hún sagði
við mig:
»Hver kom með þig? Hver kom með þig, litli karl? Hver
kom með þig til þessa skaga, sem hafið fellur að báðum meg-
in?« — Skjálfandi af hræðslu svaraði ég henni:
»Ég var að boði konungsins að fara til náma hans á
skipi, er var 150 álna langt og 40 álna breitt, og á þvl voru
150 sjómenn, hinir ágætustu meðal Egypta. Þeir athuguðu
loftútlit, og þeir athuguðu landið, og þeir voru hugrakkir sem
ljón. Þeir gátu sagt fyrir um vinda, áður en þeir komu, og
óveður, áður en það féll yfir. Sérhver þeirra var hugprúður
og sterkur, og meðal þeirra var enginn heimskingi. En á
meðan vér vorum á hafinu, kom á óveður, og öldurnar urðu
átta álnir á hæð. Ég náði í trédrumb. En skipið fórst, og
engum þeirra varð bjargað, sem á því voru, nema mér. Sjá,
nú er ég hér hjá þér, öldurnar báru mig hingad á þennan skaga.