Ljóðormur - 01.10.1985, Blaðsíða 5

Ljóðormur skriður nú úr helli sínum öðru sinni og svo sem
lesendur sjá hafa orðið nokkur umskipti á honum. Bæði er að
með dyggilegri aðstoð Daníels Daníelssonar myndlistarmanns
hefur hann galdrað sér nýjan ham og eins hitt, að iður hans eru
að því leyti fjölbreytilegri en áður að hann geymir nú ekki aðeins
Ijóð innan skráps, heldureinnig umfjöllun um þau.
Upphaflega var ætlunin að Ljóðormur yrði gefinn út af þeim
skáldum sem hann hefði i belg sínum hverju sinni. Frá þvi hefur
verið horfið enda hafa orminum þeim arna bæst þrír nýgræðingar
í tilveru sína, þeir Eysteinn Þorvaldsson, Heimir Pálsson og
Þórður Helgason. Þess skal getið að allir eru þeir félagar kand-
makaðir akademískri brynju og því ekki tiltakanlega höggsárir á
vígvelli orðsins fremur en þau skáld sem ekki eru haldin óþarfa
viðkvæmni.
Þó enn sem fyrr sé það meginregla að birta í Ljóðormi áður
óbirt Ijóð, þá er nú tekinn upp sá háttur að birta i hverju hefti
nokkur Ijóð úr bókum eins skálds á virðulegum aldri, enda sist
vanþörf á að menn fái nokkra nasasjón af samhengi islenskrar
Ijóðagerðar síðustu áratuga. Ekki er það lakara skáld en sjálfur
Jón úr Vör sem ríður á vaðið og er það við hæfi, slíkt sem braut-
ryðjandaverk hans er í Ijóðagerð þjóðarinnar. Ljóð hans í þessu
hefti eru úr bókinni „Mjallhvítarkistan" (1968). Færum við Jóni
bestu þakkir fyrir liðsinnið, svo og öðrum þeim sem léð hafa
okkur Ijóð í heftið.
Er þá ekki annað eftir en að óska lesendum ánægjulegrar
dvalar i návist Ljóðorms sem enn mun skríða úr helli sínum að
vori.
P.H.L.
3