Fréttabréf - 01.07.1984, Blaðsíða 2

2
í stuttri grein er engin leið að gera úttekt á þessari
aðgerð, sem_heppnaðist svo einstaklega vel. Þessi orðfáa
lýsing er þó i raun dæmigerð fyrir allan hringinn.
Veðrið gott, landið fagurt, og á hverjum stað beió okkar
þetta hlýja og hispurslausa, veitandi viðmót, sem bætti
okkur margfalt upp allt svefnleysið og streituna, sem
óneitanlega var svolitið aó lúskrast i farangrinum.
Stundum urðum við hálffeimnar við allt það, sem
þessar yndislegu konur lögðu á sig okkar vegna. En
"maður verður lika að kunna að þiggja", eins og ein
umsjónarkonan okkar sagði, þegar við vorum eitthvað aó
býsnast yfir fyrirhöfn hennar. Og þaó máttum við svo
sannarlega læra. Ef Kvennalistinn legði það i vana sinn
aó útdeila heiðursmerkjum, héngu þau nú á mörgum heimilum
við þennan 4700 km veg, sem við ókum i júni.
En auövitaó höfðum vió fleira upp úr ferðalaginu
en gestrisni og hlýju. Við fórum til að kynna störf
okkar og kanna jarðveginn fyrir frekari útbreiðslu Kvenna-
listans. Aö þvi leyti voru viðtökurnar sannarlega upp-
örvandi. Og verður nú ekki öðru trúað en aó gróðursetningin
beri árangur.
Boltinn er hjá heimakonum á hverjum stað. Aðstandendur
kvennarútunnar eru tilbúnar, ef kallað verður eftir aðstoð
af hvaða tagi sem er, gögnum eða frekari heimsóknum.
Dagbók var haldin alla feröina, og væri gaman að
birta smám saman úr henni. Fundargerðir eru til um alla
fundina, og eiga þær áreiðanlega eftir að verða okkur
notadrjúgar i starfi, en annar megintilgangur ferðarinnar
var einmitt að leita eftir sjónarmiðum og áhugaefnum kvenna
úti á landsbyggðinni.
Fábreytni atvinnulifsins og lélegir menntunarkostir
eru tvimælalaust stærstu áhyggjuefni kvenna úti um landið,
enn frekar en á þéttbýlissvæðunum suðvestanlands. Að
öðru leyti erum við allar að velta fyrir okkur sömu hlutunum,
hvar sem við búum, öfugsnúnu verðmætamati og 1itilsvirðingu
samfélagsins á framlagi kvenna, jafnt til heimilisstarfa
sem á öörum sviðum þjóófélagsins. Og enn ljósara en áður
er okkur Kvennalistakonum, hvilikt böl bónusvinnan er
konum, sannkallað kvennaofbeldi, eins og ein konan fyrir
austan orðaði það.
Já, hringferðin okkar reyndist sannkölluð vitaminsprauta,
og margt gerðist eftirminnilegt, sem við þreytumst seint
á að rifja upp, þegar við hittumst, rútukonurnar. Og
áreiðanlega var hún dálitið mikið öðruvisi en ferðir
annarra stjórnmálamanna um landið, eins og reyndar margt
annað, sem við gerum. Við þykjum nú t.d. tala öðruvisi,
og einmitt þess vegna var svo uppörvandi að heyra eftirfarandi
setningu - ekki bara á einum stað, heldur mörgum viðs
vegar um landið:
"Við skiljum það mál, sem þið talið."
Með bestu kveðjum.
Kristin Halldórsdóttir.