Morgunblaðið - 10.10.2015, Side 37

Morgunblaðið - 10.10.2015, Side 37
MINNINGAR 37 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2015 ✝ Gísli Felixsonfæddist á Hall- dórsstöðum í Skagafirði 12. júní 1930. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Sauðárkróki 30. september 2015. Foreldrar hans voru Felix Jósa- fatsson, f. 14.1. 1903, d. 21.2. 1974, og Efemía Gísladóttir, f. 4.3. 1902, d. 27.1. 1980. Systkini Gísla eru: Stein- grímur, f. 2.2. 1932, d. 17.11. 2007, Jósafat Vilhjálmur, f. 23.5. 1934, d. 24.8. 2008, Guð- björg, f. 1.1. 1937, og Sólveig, f. 7.3. 1938, d. 14.10. 2003. Upp- eldisbróðir Gísla er Björn Bald- vinsson, f. 13.2. 1939. Gísli kvæntist 17.5. 1952 Erlu Einarsdóttur frá Vík í Mýrdal, f. 4.3. 1930, d. 11.9. 2008. For- eldrar hennar voru Einar Er- lendsson, f. 1.2. 1895, d. 13.3. 1987, og Þorgerður Jónsdóttir, f. 21.1. 1897, d. 22.6. 1991. Erla og Gísli eignuðust þrjú börn: 1) Einar, f. 13.12. 1952, kvæntur Soffíu Þorfinnsdóttur, f. 2.6. 1952. Börn þeirra eru: a) Erla, gift Karsten Rummelhoff, a) Þorgeir. Fyrir átti Ingibjörg dótturina Kolbrúnu Ýri, gift Kára Birni Þorleifssyni. Ómar Logi á einnig tvö börn frá fyrra hjónabandi, b) Thelmu Silvíu í sambúð með Ólafi Unnari Ólafssyni og c) Gísla Loga í sambúð með Þórhildi Katrínu Stefánsdóttur, sonur þeirra er Stefán Þjóðar, dóttir Þórhildar Katrínar er Kolbrún. Móðir Thelmu og Gísla er Ingibjörg Hafberg. Gísli ólst upp í torfbæ í Hús- ey í Vallhólmi, Skagafirði. Hann stundaði nám við Héraðs- skólann á Laugarvatni og síðan við Kennaraskólann í Reykjavík og útskrifaðist með kenn- arapróf 1952. Erla og Gísli bjuggu tvö fyrstu hjúskaparárin á Dalvík og fluttu þaðan til Sauðárkróks árið 1954 þar sem þau áttu heima til æviloka. Gísli kenndi fyrstu árin á Króknum við Barnaskólann á Sauðárkróki auk þess sem hann vann sum- arvinnu sem flokksstjóri í vega- vinnu frá 1956 til 1959. Árið 1960 fór hann í fullt starf hjá Vegagerðinni fyrst sem yf- irverkstjóri og síðan rekstr- arstjóri frá 1963 þar til hann hætti störfum vegna aldurs 1998. Útförin fer fram frá Sauð- árkrókskirkju í dag, 10. októ- ber 2015, kl. 14. dætur þeirra eru Soffía Hrafnhildur og Kirsten Sól. Erla á tvo syni frá fyrri sambúð, Kristþór og Gísla Felix. Faðir þeirra er Ragnar Ein- arsson. b) Indriði Þór, kvæntur Lauf- eyju Kristínu Skúladóttur, dætur þeirra eru Magnea Ósk, Ólöf Erla og Aníta Rún. c) Ísak Sigurjón, í sambúð með Pálínu Ósk Hraundal, dóttir þeirra er Íris Antonía, d) Rann- veig. 2) Efemía Hrönn, f. 14.12. 1953, gift Skúla Ragnarssyni, f. 15.7. 1954. Börn þeirra eru: a) Elín Sandra, gift Hauki Sig- urðssyni, barn þeirra er Karen Íva, sonur hennar og Hjalta Sigurðssonar er Vilhelm Henrý, sonur Hauks er Alexander. b) Steinunn, í sambúð með Ken- neth Strauss. c) Ragnar, kvænt- ur Ingu Þóreyju Óskarsdóttur, börn þeirra eru Unnur Efemía, Gísli Hrafn og Ari. d) Þorgeir Gísli, í sambúð með Örnu Dögg Sigfúsdóttur. 3) Ómar Logi, f. 1.7. 1958, d. 22.12. 2009, kvænt- ur Ingibjörgu Sigurðardóttur, f. 12.12. 1965, sonur þeirra er „Nú hefur elsku afi okkar kvatt í síðasta sinn. Eftir löng og ströng veikindi, sem hann tókst á við með aðdáunarverðu æðru- leysi og dugnaði, er hann nú kominn til ömmu og Loga og allra hinna sem við vitum að hafa tekið vel á móti honum. Margs er að minnast og eru sterkustu minningarnar óhjá- kvæmilega tengdar heimili ömmu og afa á Hólaveginum og svo ekki síst sumarbústaðnum þeirra, Höfðaseli. Jólin á Hólaveginum með öll- um sínum föstu siðum eru okkur sérstaklega minnisstæð. Laufabrauðsgerðin þar sem Gísli afi bjó til listaverk með litlum vasahníf í kökurnar. Jólakor- taútkeyrslan var líka fastur liður á aðfangadagsmorgun þar sem við fengum að rúnta um með afa og hlaupa með kortin í bréfalúg- ur. Afi þekkti sveitina sína og fjörðinn sinn vel og lagði áherslu á að við gerðum það líka. Barna- börnin lærðu af honum bæjar- nöfnin milli Sauðárkróks og Höfða í öllum ferðunum þar á milli. Fyrir hvert bæjarnafn sem maður mundi var sælgætismoli í verðlaun svo námið gekk fljótt og vel. Svo margar ljúfar minningar eigum við tengdar sumarbú- staðnum Höfðaseli að við vitum vart hvar á að byrja. Berjatínsla af runnum og í Höfðahólunum á haustin, nostrið og natnin við gróðurinn og svo allir veiðitúr- arnir í fjörunni og á Höfðavatn- inu. Afi var einstaklega duglegur að taka okkur með að vitja um netin á bátnum góða, Farsæl. Það var mikill heiður í því fólg- inn að hljóta titilinn baujustjóri og enn meiri upphefð þegar maður hækkaði í tign og varð stýrimaður. Stundum var líka siglt út í Þórðarhöfða með nesti og tínd ber eða bara fallegir steinar. Einstök vinátta ömmu og afa og Gurru og Frigga á Höfða var mikil lífsins gæfa bæði fyrir þau og fjölskyldur þeirra og höfum við barnabörnin heldur betur notið góðs af því. Þær voru margar gæðastundirnar við leik og störf með ömmu og afa og fjölskyldunni á Höfða. Með mikilli vinnu og virðingu fyrir umhverfinu sköpuðu afi og amma þennan ævintýralega stað í hvamminum sem hefur orðið paradís minninganna og griða- staður fyrir þau og okkur af- komendurna. Fyrir það fáum við seint fullþakkað. Við kveðjum Gísla afa með sorg og söknuð í hjörtum en jafnframt vissu um að við fáum að hitta hann aftur í fyllingu tímans. Erla, Indriði, Ísak og Rannveig Einarsbörn. Móðurafi minn, Gísli Felixson, lést miðvikudaginn 30. septem- ber, 85 ára að aldri, sjö árum á eftir konu sinni og ömmu minni, Erlu Einarsdóttur. Nú eru því ákveðin þáttaskil, þessi festa sem afi og amma voru er nú horfin á braut. Ég ferðaðist hvert sumar æsku minnar norður í Skaga- fjörðinn og fór í „sveit“ til ömmu og afa í Höfðasel, en það er bú- staður okkar í nágrenni við bæ- inn Höfða á Höfðaströnd. Þang- að fór ég fljúgandi, keyrandi og með rútu, mjög langt ferðalag fyrir lítinn polla. En þegar þang- að var loks komið naut ég tilver- unnar með afa og ömmu. Þó svo að ég hafi verið einn með þeim í bústaðnum þótti mér hið dag- lega líf viðburðaríkt. Þar var ég sérstakur aðstoðarmaður afa og Frikka við netaútgerð félaganna. Við afi vöknuðum klukkan sex alla daga vikunnar og keyrðum niður á strönd til þess að setja út net, sem við síðan vitjuðum á nokkurra tíma fresti fram að kvöldi. Við vorum líka með net í vatninu sem við vitjuðum dag- lega á bátnum okkar, þar sem ég var fyrsti stýrimaður. Að auki hurfu ófáir spúnar í grýtta fjör- una á Höfðastönd. Í þessum ferðum niður í fjöru lærði ég líka að „keyra“, en lúxusinn við að þræða sveitavegi með afa niður á strönd þýddi náttúrulega að maður fékk að stýra og síðar keyra Hilux-inn oft á dag. Við fórum líka í gönguferðir og mér finnst eins og oft á dag hafi gest- ir dúkkað upp sem tekið var á móti með kaffiboði í anda ömmu Erlu. Vinmörg voru þau hjónin svo sannarlega. Þegar ég komst á unglings- árin og sumarvinnan tók við fækkaði ferðunum norður. Þó hef ég kíkt reglulega í heimsókn með fjölskylduna mína og þykir mér mjög vænt um að þau hafi fengið að kynnast ömmu, afa og mínum æskuslóðum í Höfðaseli. Ég er stoltur af því að mér hefur oft verið líkt við afa í útliti, það er sko ekki leiðum að líkjast. Vaxtarlagið fékk ég líka, en ég varð þess heiðurs aðnjótandi að gifta mig í kjólfötunum hans og pössuðu þau eins og væru þau klæðskerasaumuð á mig. Eldri strákurinn minn fékk nafnið hans afa Gísla og útlitið okkar líka. Í Höfðaselinu hangir ennþá mynd af mér sem tekin var eitt sumarið og Gísli minn heldur að þar hangi mynd af sér. Með ár- unum hef ég áttað mig á því hversu miklu sá tími sem ég átti í einrúmi með afa og ömmu skipti mig, hvernig hann hefur mótað mig að þeim sem ég er í dag og hversu mikil paradís bú- staðurinn og Skagafjörðurinn raunverulega er. Af ættleggnum þeirra afa og ömmu settumst við fjölskyldan að fyrir sunnan og tvístruðumst síðan um víðan völl. Þá lést Logi, móðurbróðir minn og guðfaðir, fyrir sex árum, en Einar settist að á Króknum með fjölskyldunni sinni og hefur þar sterkar rætur. Eftir að amma dó hafa Einar og Soffía staðið vaktina í hennar stað ásamt sínum börnum á meðan heilsu afa hrakaði. Þau hafa sinnt honum gríðarvel og eru foreldrar mínir, og við fjöl- skyldan öll, þeim ævinlega þakk- lát fyrir. Kæri afi minn, takk fyrir allt. Þrátt fyrir að þú sért farinn á næsta stað þá munt þú ávallt vera með okkur. Ástarkveðjur, Ragnar Skúlason. Árið 1969 fengu þau hjónin Gísli Felixson og Erla Einars- dóttir góðfúslegt leyfi til að byggja sér sumarbústað í landi Höfða á Höfðaströnd. Þau byggðu sér bústað í fallegum og skjólsælum hvammi og hófu strax að planta trjám og græða landið. Bústaðurinn fékk nafnið Höfðasel og þótti sú nafngift einkar viðeigandi. Gísli vann krefjandi starf hjá Vegagerð rík- isins og fannst hvergi betra að slaka á og sinna áhugamálum sínum. Á fáum árum komu þau sér upp sælureit þar sem þau dvöldu um helgar og í fríum. Á vorin plöntuðu þau trjám, settu niður kartöflur og sáðu græn- meti. Gísli gerði við netin og bát- urinn var settur á flot. Sumrin liðu með veiðiskap, viðhaldi, ræktun og gestakomum en hjón- in voru vinmörg og höfðingjar heim að sækja. Haustverkin í Höfðaseli einkenndust af því að undirbúa gróður og mannvirki fyrir veturinn. Mikill samgangur var á milli Höfða og Höfðasels og á haustkvöldum hittust ná- grannahjónin gjarnan og spjöll- uðu eða glímdu við að ráða gát- ur. Gísli var mikill veiðimaður og fór á hverjum degi með ná- grönnum sínum á Höfða út á vatn og vitjaði um net. Yfirleitt voru eitt eða fleiri börn með í þessum veiðiferðum og ekki víst að alltaf gerðu þau gagn. En Gísli var þolinmóður, hann kunni að hlusta og sýndi ungu fólki mikinn áhuga. Hann var óum- deildur skipstjóri á bátnum og enginn fékk að fara um borð nema í björgunarvesti. Öll eigum við systkinin góðar minningar sem tengdar eru Gísla og Erlu og Höfðaseli því þau voru stór hluti af okkar æsku og uppvexti. Þessar minn- ingar eru sumar hverjar festar á filmu af Gísla sem var góður ljósmyndari. Á sólríkum dá- semdardögum gerði Gísli gjarn- an boð eftir okkur í því skyni að taka myndir. Oftar en ekki fór myndatakan fram upp við foss. Á veturna voru svo stundum haldin myndakvöld en þá sýndi hann slidesmyndir frá liðnu sumri. Gísli og Erla eru nú bæði lát- in. Þau voru afar samhent hjón og samband þeirra var kærleiks- ríkt og fallegt. Góð og traust vinátta myndaðist á milli þeirra heiðurshjóna Gísla og Erlu og fjölskyldunnar á Höfða. Guðrún og Friðrik á Höfða vilja þakka fyrir áratuga velvild, kærleika og vináttu sem aldrei bar skugga á. Það er sárt að sjá á eftir góð- um vinum en minningarnar lifa áfram og ylja okkur. Gísli hefur kvatt hvamminn sinn í síðasta skipti. Hann skartar nú sínu feg- ursta í haustlitunum og ber eig- endum sínum fagurt vitni. Höfðasel mun nú hýsa nýjar kynslóðir. Með broti úr ljóðinu, Maður kveður að haustlagi, kveðjum við Gísla Felixson og sendum ást- vinum hans okkar dýpstu sam- úðarkveðjur. Loks þegar hlíð fær hrím á kinn hneggjar þú á mig fákur minn. Stíg ég á bak og brott ég held beint inn í sólarlagsins eld. (Ólafur Jóhann Sigurðsson) Fjölskyldan Höfða, Guðný Þóra Friðriksdóttir. Gísli Felixson hefur nú lokið lífsgöngu sinni. Gísli er einn þeirra sem settu svip sinn á mannlíf og athafnir á Sauðár- króki á síðustu öld og víst er að margir munu minnast samskipta við hann bæði í almennum störf- um og á sviði félagsmála. Hann hafði menntast bæði sem kenn- ari og íþróttakennari og starfaði framan af sem slíkur, en jafn- framt varð hann snemma sum- ars starfsmaður Vegagerðarinn- ar, svo sem títt var með fólk úr hans starfsstétt á þeim árum. Gísli var þeirrar gerðar að hann ávann sér traust bæði sam- starfsmanna og yfirmanna og var honum fljótt falin stjórn verkefna og síðar yfirstjórn þeirra á svæðinu. Varð það þá að heilsársstarfi og lauk þar með kennsluferli hans. Sinnti hann starfi rekstrarstjóra uns hann lét af störfum vegna aldurs og reyndar var heilsa hans tekin að bila um sama leyti. Er óhætt að segja að starf hans sem rekstrarstjóri hafi ver- ið erilsamt, jafnt að sumri sem vetri. Gísli og eiginkona hans, Erla Einarsdóttir, voru einstaklega samhent hjón og vönduð að allri gerð. Þau voru alla ævi bindind- isfólk og studdu þau mál af heil- um hug. Þau störfuðu bæði við fræðslu ungmenna framan af ævi, en um það leyti er Gísli tók við heilsársstarfi hjá Vegagerð- inni, hóf Erla störf hjá KS, sem hún sinnti uns hún hætti vegna aldurs. Þau hjón reistu sér lítið frí- stundahús í landi Höfða á Höfð- aströnd og ræktuðu þar unaðs- reit umhverfis og voru þar í flestum frístundum. Erla lést ár- ið 2008 af völdum krabbameins og skömmu síðar lést yngri son- ur þeirra af völdum sama sjúk- dóms. Gísli hafði áður fengið krabbamein í nýru og barðist við þann óvin uns yfir lauk. Við Gísli áttum ýmis sam- skipti í gegnum tíðina og vorum góðir kunningjar. Erla, kona hans, var svo vinnufélagi minn til áratuga, þannig að ekki hefur farið hjá því að í þeim hjónum átti ég góða og trausta vini. Því vil ég að skilnaði þakka Gísla vináttu og samfylgd og margar góðar stundir, ekki síst á fjöllum uppi. Eftirlifandi börn- um og öðrum úr fjölskyldunni votta ég innilega samúð. Guðbrandur Þ. Guðbrandsson. Gísli Felixson Er hann bróðir minn þarna? var spurt bjartri röddu þegar Björg frænka hringdi í pabba og ég hugsaði alltaf, það sem hann pabbi er heppinn að eiga svona yndislega systur. Ég labbaði fyr- ir aftan hana Björgu frænku mín og reyndi eins og ég gat að vera eins útskeif og hún, ég horfði á brosið hennar, dökka hárið og fannst hún vera fallegasta kona sem ég hafði séð. Björg Jónas- dóttir Sen var einstaklega ljúf og góð frænka og það var alltaf ein- hver stemning á Miklubrautinni sem ég sóttist eftir. Þar var líf og fjör og fyrir svanga krakka, sem voru búin að leika sér allan dag- inn og kannski að leita að Stubbi Björg Jónasdóttir Sen ✝ Björg Jón-asdóttir Sen fæddist 22. maí 1926. Hún lést 16. september 2015. Útförin fór fram í kyrrþey. heimilishundinum strokgjarna, þá var ótrúlega ánægju- legt að opna ísskáp- inn og fá að borða hjá Björgu. Hún var góður kokkur, og í minningunni bragð- aðist maturinn hennar nákvæm- lega eins og matur ömmu Sillu. Mér dettur ekki annað í hug en að halda að pabbi sé sér- lega ánægður með að vera búinn að fá systur sína til sín, hann átti nefnilega svo auðvelt með að fá hana til að baka fyrir sig döðlupæ og svo þótti honum of- urvænt um hana eins og okkur öllum. Það var gott að fá að strjúka henni Björgu um vanga áður en hún dó og þakka fyrir sig. Elsku Þóra, Oddný, Jónas, Jón og þið öll sem elskuðuð Björgu, við gleymum henni aldr- ei. Sigurlaug Margrét Jónasdóttir. Nú er Magnús föðurbróðir minn farinn. Þar er mikill öðlingur fallinn frá. Hann er farinn á fund bróður síns Andrésar, sem hefur beðið með óþreyju eftir bróður sínum. Göngutúrarnir hafa beðið. Mikil vinátta var með Magga og Sjafn- argötu 14. Að horfa á eftir þeim tveim eftir Sjafnargötu eða upp Mímisveginn var sjón sem gam- Magnús Ásmundsson ✝ Magnús Ás-mundsson fædd- ist 17. júní 1927. Hann lést 31. ágúst 2015. Útför Magnúsar fór fram 11. sept- ember 2015. an hefði verið að hafa á myndbandi. Húfurnar settar einhvern veginn á og báðir með allt of stóra vettlinga. Þetta er minning sem gleymist ekki. Elsku Maggi minn: Takk fyrir að hafa verið vinur okkar á Sjafnar- götu 14. Elsku Katrín og fjölskylda, hugsum til ykkar allra á erfiðri stundu og þökkum fyrir að dauðastríð Magga varð ekki lengra. Katrín Andrésdóttir, Gunnar Kristjánsson og fjölskylda.                          

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.