Morgunblaðið - 10.10.2015, Side 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2015
✝ Guðný ÓskFriðriksdóttir
fæddist á Siglu-
firði 6. júní 1932.
Hún lést á Siglu-
firði 26. sept-
ember 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Friðrik I.
Stefánsson verka-
maður, f. á Steina-
völlum í Flókadal,
Skagafirði, 13.9.
1897, d. 16.11. 1976, og Mar-
grét Marsibil Eggertsdóttir
húsmóðir, f. á Melabergi, Mið-
neshr. 23.4. 1903, d. 9.7. 1985.
Friðrik og Margrét áttu þrjú
börn. Elsta dó í frumbernsku,
Guðný Una, f. 19. apríl 1931,
d. 13. nóv. 1932. Systir Guð-
nýjar, Guðbjörg, f. 10. apríl
1936. Samfeðra, Gunnfríður, f.
24. ágúst 1920, d. 4. nóv. 1996,
Jóna, f. 4. okt. 1922. d. 15.
sept. 1999, Stefán, f. 18. nóv.
1923, d. 4. apríl 2001, og
Guðni, f. 28. ágúst 1928, d. 22.
mars 1963. Uppeldisbróðir,
sonur Jónu, Eggert, f. 16. okt.
1942, d. 24. júlí 2015.
Hinn 6. júní 1954 giftist
Guðný Steingrími Kristinssyni,
f. 21. feb. 1934. Foreldrar
hans voru Kristinn Guðmunds-
maí 1975. Börn Aron Ingi, f.
26. júlí 1995, Margrét Selma,
f. 10. maí 1998, og Embla
Mist, f. 20. sept. 2009. Stein-
dór Örvar Guðmundsson, f. 8.
mars 1974. Eiginkona Anna
Rós Ívarsdóttir, f. 7. sept.
1977. Börn Ásta, f. 25. sept.
2005, og Bjarki, f. 4. apríl
2008. Guðný Ósk Gottliebs-
dóttir, f. 17. feb. 1984. Eig-
inmaður Jóhannes T. Svein-
björnsson, f. 19. júní 1972.
Barn Nývarð Ólfjörð, f. 8.
ágúst 2011. Konráð G. Gott-
liebsson, f. 6. júlí 1991. Krist-
inn, f. 5. sept. 1960. Eiginkona
Elínborg Ágústsdóttir, f. 28.
des. 1963. Börn Ágúst Már, f.
3. okt. 1985. Sambýliskona
Vasiliki Sofokleous, f. 16. des.
1988. Silja Sif, f. 8. janúar
1991. Sambýlism. Halldór Arn-
ar Karlsson, f. 10. des. 1978.
Börn Naomi Rós, f. 28. nóv.
2013, drengur óskírður, f. 13.
sept. 2015. Arnór Elí, f. 25.
janúar 1998.
Guðný Ósk kom víða við á
langri starfsævi og starfaði
við almenn verkamannastörf
og verslunarstörf í eigin at-
vinnurekstri og hjá öðrum.
Síðustu starfsárin starfaði hún
við aðhlynningu og í þvotta-
húsi Heilbrigðisstofnunarinnar
á Siglufirði. Guðný var virk í
félagsstörfum og nutu mörg
félög hennar starfskrafta.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 10.
október 2015, kl. 14.
son, f. 24. des.
1914, d. 5. okt.
1980, og Valborg
Steingrímsdóttir,
f. 1. feb. 1914, d.
10. nóv. 1973.
Börn Guðnýjar og
Steingríms:
Valbjörn, f. 13.
des. 1953. Eig-
inkona Álfhildur
Halldórsd., f. 13.
apríl 1959. Börn
þeirra Ragnheiður Lárey, f.
22. mars 1977. Eiginmaður,
Baldur Þ. Baldursson, f. 8.
júní 1981. Barn Láreyjar frá
fyrri sambúð er Birgitta Ósk
Örvarsdóttir, f. 23. apríl 1998.
Börn Láreyjar og Baldurs eru
Viktor Máni, f. 8. júní 2004, og
Indís Una, f. 4. apríl 2008.
Valbjörn Ingvar, f. 22. júní
1980. Eiginkona, Jóhanna
Dagbjartsdóttir, f. 18. sept.
1983. Börn Ísak Máni, f. 6.
júní 2009, og Hilmir Þór, f. 9.
feb. 2014. Hermann Valdi, f.
11. apríl 1988. Barnsmóðir
Sólveig Valgeirsdóttir. Barn
Selma Lárey, f. 23. mars 2009.
Margrét, f. 11. feb. 1955.
Börn Steingrímur Örn Eiðs-
son, f. 6. ágúst 1972. Eig-
inkona Fjóla Kristinsd., f. 2.
Guðný í Bakka, móðir okkar
og tengdamóðir, er kvödd í dag
og fer athöfnin fram frá Siglu-
fjarðarkirkju en kirkjan sú var
henni afar kær en hún var byggð
og tekin í notkun á fæðingarári
hennar. Siglufjarðarkirkja var á
þeim tíma ekki bara guðshús
heldur var hún einnig skólabygg-
ing og börn þess tíma áttu þar
langa viðveru við leik og störf.
Árgangur 1932 á Siglufirði hefur
alla tíð talið sig eiga hvað mest
allra í kirkjunni og var mamma
ein af þeim. Mamma fæddist á
Siglufirði, ólst þar upp og átti
þar heima alla tíð. Hún var lífs-
glöð og hress og var afar fé-
lagslynd. Hún fylgdist vel með
lífshlaupi barna, barnabarna og
barnabarnabarna sem sakna
móðurömmu og langömmu sinn-
ar sárt.
Litið yfir farinn veg þá stend-
ur upp úr minningin um hve
barngóð hún var og hænd að
börnum og þau að henni og skipti
þá engu máli hvort þar voru fjöl-
skyldutengsl eða ekki. Margir
eru svo heppnir að eiga dýrmæt-
ar og góðar minningar um ömm-
ur sínar. Börnin okkar og öll
ömmubörnin og langömmubörn-
in hennar Guðnýjar í Bakka eru í
þeim hópi að eiga góðar minn-
ingar um ömmu Guðnýju. Þau
sakna hennar mikið.
Einnig koma upp í hugann
mörg önnur minningarbrot en
mamma hafði gaman af því að
ferðast og fór víða. Siglingar með
pabba á Haferninum og Hvalvík-
inni standa þar upp úr auk fjöl-
margra annarra ferðalaga sem
þau fóru í saman eða hún ein.
Hún var afar ættrækin og
dugleg að rækta fjölskyldutengsl
en þau skiptu hana miklu máli en
dæmi um það var hve gott sam-
band hennar var við móðurfjöl-
skylduna á Suðurnesjum. Síð-
ustu árin í lífi hennar voru henni
erfið því þá voru veikindi farin að
knýja dyra en alltaf var hún samt
brosmild og jákvæð út í lífið og
tilveruna og sagði svo oft þegar
spurt var hvernig hún hefði það,
„þetta gæti verið verra“ hvað á
ég með að kvarta“ verandi búin
að lifa góðu lífi öll þessi ár?
Ljósið flæðir enn um ásýnd þína:
yfir þínum luktu hvörmum skína
sólir þær er sálu þinni frá
sínum geislum stráðu veginn á.
Myrkur dauðans megnar ekki að hylja
mannlund þína, tryggð og fórnarvilja
– eftir því sem hryggðin harðar slær
hjarta þitt er brjóstum okkar nær.
Innstu sveiflur óskastunda þinna
ennþá má í húsi þínu finna –
þangað mun hann sækja sálarró
sá er lengst af fegurð þeirra bjó.
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
Þú ert áfram líf af okkar lífi:
líkt og morgunblær um hugann svífi
ilmi og svölun andar minning hver
– athvarfið var stórt og bjart hjá þér.
Allir sem þér unnu þakkir gjalda.
Ástúð þinni handan blárra tjalda
opið standi ódauðleikans svið.
Andinn mikli gefi þér sinn frið.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Takk fyrir allt, elsku mamma
og tengdamamma, blessuð sé
minning þín.
Valbjörn og Álfhildur (Alla).
Elsku amma Guðný er látin.
Ég hafði rétt lokið við að
þjálfa laugardaginn 26. septem-
ber þegar mamma hringdi í mig
og tilkynnti mér að amma væri
að kveðja. Ég, Fjóla konan mín
og börnin okkar Aron Ingi, Mar-
grét Selma og Embla Mist drif-
um okkur upp í bíl og keyrðum
strax inn á Sigló og náðum að
kveðja hana. Ég er svo þakklátur
fyrir að hafa fengið að halda í
höndina á henni þegar hún
kvaddi.
Minningarnar um hana ömmu
eru margar og þá fyrst og fremst
fyrir hversu hún var góð og alltaf
til staðar fyrir okkur ömmubörn-
in og svo langömmubörnin þegar
þau komu. Ég var mikið hjá
ömmu og afa og naut þess að
vera hjá þeim. Amma dekraði
mikið við mig og fannst mömmu
stundum einum of.
Meðan ég bjó hjá þeim var
alltaf heitur matur tilbúinn á
borðinu þegar ég kom heim af
fótboltaæfingu þó svo að þau hafi
verið löngu búin að borða, hún
mætti á alla þá fótboltaleiki sem
hún komst á þegar ég spilaði á
Sigló. Amma hafði mikinn áhuga
á íþróttum og þá sérstaklega fót-
bolta og handbolta. Horfði mikið
á íþróttir í sjónvarpi og hafði un-
un af, hrópaði og kallaði og
reyndi að stjórna leikmönnunum
í sjónvarpinu. Ég og Dóri bróðir
bjuggum hjá ömmu í um 3-4 ár
og svo þegar ég svo kynntist
Fjólu konunni minni tóku þau
ekki annað í mál en að hún kæmi
inn á heimilið og við byggjum hjá
þeim þar til við fengum íbúð. Alla
tíð síðan hefur Fjóla kallað þau
ömmu og afa. Frá því að við
fluttum frá Sigló fórum við eins
oft og við gátum í helgarheim-
sóknir til ömmu og afa og var
fastur liður hjá okkur á vorin að
fara til þeirra og þrífa og snyrta
stéttina og planið fyrir framan
húsið. Hún ljómaði alltaf af gleði
þegar við komum í heimsókn og
lék á als oddi, söng og lék og spil-
aði á spil við langömmubörnin og
oftar en ekki gripum við í spil
með henni þegar börnin voru
sofnuð. Eftir að hún veiktist
reyndum við að fara oftar og eft-
ir að göngin komu þá var oft
skotist í dagsferðir í kaffi.
Ég var lengi búinn að kvíða
þessum degi að þurfa að kveðja
elsku ömmu sem var mér svo
mikils virði. Við höfum alltaf ver-
ið svo náin og er ég afar þakk-
látur fyrir allan þann tíma sem
við áttum saman.
Hvíl í friði, elsku amma mín,
við munum hugsa vel um afa.
Steingrímur Örn, Fjóla
Kristjánsdóttir og börn.
Elsku amma mín
Mikið eigum við „gullin þín“
eftir að sakna þín en allar minn-
ingarnar um þig eiga eftir að lifa
með okkur.
Elsku afi, megi góður guð gefa
þér styrk í sorg þinni.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka, amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá,
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu, góði guð,
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo, amma, sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Silja Sif og Arnór Elí.
Kæra amma.
„Gullið þitt“ skrifar, það sem
ég mun sakna nærveru þinnar,
hláturs og bingókvölda. Senni-
lega fyrirfinnst ekki önnur eins
amma, sem fært hefur barna-
börnunum sínum slíka hlýju,
hlátur og sælgæti. Þú ert kona
með hjarta sem gefur steypi-
reyði minnimáttarkennd, hlátur
sem þaggar niður í ljónum og
umhyggju sem upplýsir um-
hverfið.
Við íþróttaviðburði öskraðir
þú bullurnar í kaf og er þreyta
lét fyrir sér finna söngstu okkur
ljúflega til svefns.
Þú ert dýravinur af guðs náð
og með nærveru sem bræðir
hörðustu refi.
Ykkur afa tókst að búa til
stórt fjölskyldutré og þrátt fyrir
allan þennan fjölda barnabarna,
tókst þér að láta okkur öllum líða
sem þínu uppáhalds.
Nú dansar þú syngjandi á
skýjum Siglufjarðar og munt
með ljóma þínum sjá til þess að
okkur öllum líði sem best uns við
hittumst á ný.
Ágúst Már.
Í dag kveðjum við yndislega
vinkonu, Guðnýju Ósk frá Siglu-
firði.
Árið 2003 fórum við að venja
komur okkar til Siglufjarðar og
fljótlega var okkur sagt frá ljós-
myndasnillingi og sögumanni
nyrst á Hvanneyrarbraut 84, í
stóru bláu húsi, oft nefnt Bakki.
Þar bjuggu þau hjónin Stein-
grímur og Guðný Ósk.
Einu sinni sagði Guðný Ósk
okkur að Steingrímur hefði feng-
ið lánaða myndavél hjá sér og
þannig hefði hún smitað hann af
alvarlegri ljósmyndadellu.
Sameiginleg áhugamál og for-
vitni gerðu heimsóknir til þeirra
tíðar og það að verkum að við
vorum oft boðin í kaffi og spjall.
Guðný Ósk var ævinlega glöð og
kát og sprellandi af fjöri.
Hún hafði frá mörgu að segja,
var hreinskiptin og lá ekki á
skoðunum sínum.
Hún galdraði alltaf fram
veisluborð á augabragði, a.m.k.
fjórar sortir.
Það þekktu flestir keppnis-
skapið og íþróttir allskonar voru
hennar mál. Þessi smágerða, fín-
lega kona var algjör skörungur.
Börnin og stórfjölskyldan veittu
þeim hjónum mikla gleði og sam-
heldni þeirra var til mikillar fyr-
irmyndar.
Nú eru 10 ár síðan Guðný Ósk
og Steingrímur voru með okkur
að fagna fimmtugsafmælum okk-
ar. Þar var hún hrókur alls fagn-
aðar.
En tíminn líður eins og leiftur.
Sporin þín gengin, elsku Guðný
Ósk.
Elsku Steingrímur, Valbjörn,
Margrét, Kristinn, börn og
barnabörn, við sendum ykkur
samúðarkveðjur á þessari
kveðjustund.
Hljóðlausum
hæglátum skrefum
fer haustið um dalinn
Fumlaus er slóðin
af fundvísi valin
í fótsporum sjáum við
lífsviljann kalinn
(Njörður P. Njarðvík)
Baldvin Einarson og
Ingibjörg
Sigurjónsdóttir.
Guðný Ósk
Friðriksdóttir
Það var mikið
áfall, þegar ég fékk
þá frétt í síðasta
mánuði, að æsku-
vinur minn, Hilmar Bragason,
væri alvarlega veikur.
Þegar ég minnist Hilmars
koma svo sterkt fram í hugann
þessir gömlu góðu tímar. Tím-
arnir, þegar við Himmi vorum
táningar, og bjuggum skammt
frá hvor öðrum í Bústaðahverf-
inu.
Hilmar var góður félagi, heið-
arlegur, sanngjarn og áræðinn
við leik og nám.
Þegar ég hugsa aftur til þess
tíma, sé ég lífið allt í hillingum.
Hilmar brosandi, með sína
gullnu lokka og fullur af sjálfs-
trausti og lífslgeði.
Í þá gömlu góðu daga urðum
við að leggja ýmislegt á okkur,
t.d. við íþróttaiðkanir. Þá var
ekki verið að keyra okkur fram
og til baka, til að mæta á æfing-
ar, heldur urðum við að koma
okkur sjálfir á æfingastað. Sér-
staklega er mér minnisstætt,
þegar við Hilmar fórum á æfing-
ar í Hálogaland, sem var gamall
stór, herbraggi og stóð ekki
langt frá, þar sem nú er Mennta-
skólinn við Sund. Þá var ekki
byrjað að byggja þar sem Mörk-
in og Skeifan eru núna.
Við Hilmar máttum sjálfir
ganga yfir mýrar og skurði,
þangað niður eftir og aftur til
baka upp hæðina heim í Bústað-
arhverfið. Þá fannst mér Hilmar
sýna dugnað og mikla staðfestu,
við að vera ekkert að drolla eða
hangsa með okkur hinum strák-
unum eftir sunnudagsæfingar,
heldur þurfti alltaf flýta sér
strax heim, til að geta fengið
sinn skerf af sunnudagssteik-
inni. Já , það eru breyttir tímar í
dag.
Það eru líka minnisstæðir þeir
tímar, þegar við Hilmar byrjuð-
um að læra á skíði. Þá tíðkaðist
það, að skíðin væru það stór/
löng, að þegar staðið var upprétt
og annarri hendinni lyft beint
uppí loft, átti skíðið að ná upp í
Hilmar Jón
Bragason
✝ Hilmar JónBragason
fæddist 5. ágúst
1948. Hann lést 24.
september 2015.
Útför hans var
gerð 2. október
2015.
lófann. Á þannig
skíði byrjuðum við
Hilmar að læra og
var getan og leiknin
í samræmi við það.
Ég man líka eftir
ánægjulegum
skíðaferðum okkar
upp í Hveradali, þar
sem nú til dags er
ekki skíðað lengur.
Ekki síður minnist
ég skíðaferða okkar
upp í Jósepsdal, Þaðan, sem við
þrömmuðum frá skíðaskálanum
upp í kofa langt fyrir ofan, sem
kallaður var Himnaríki, þar sem
við urðum hálf villtir í snjó-
muggu og það, á stóru skíðun-
um, sem voru ekki beint með-
færileg.
Við fórum meira að segja
saman í skemmtilega skíðaferð í
Kerlingafjöll, sem bætti færnina
nokkuð. Himmi var þó ætíð betri
skíðamaður en ég.
Eftir menntaskóla fór Hilmar
í nám til Þýskalands og skildu þá
leiðir, þó svo að vinátta okkar
héldist, en sambandið varð öðru
vísi.
Þegar ég hugsa til þessara ára
þar sem vinátta okkar Hilmars
var sterkust, æsku okkar, þegar
ég kynntist fyrri konu minni og
eignaðist minn einkason, gat ég
alltaf treyst vináttu Hilmars.
Þetta voru ógleymanleg ár.
Síðustu árin höfum við Hilmar
alltaf hist öðruhvoru. Það var
yndislegt að heimsækja hann að
Laugavatni með afastelpurnar
mínar, þar sem hann var kennari
við Menntaskólann. Þær voru
alltaf spenntar að fara og heilsa
upp á vininn hans afa, sem átti
bæði hund og kött.
Enginn veit, hvenær kallið
kemur og það var erfitt samtalið
við Agnesi, systur Hilmars, Þeg-
ar hún sagði mér, að honum væri
vart hugað lif.
Ég átti fyrir höndum 12 daga
ferð erlendis, en sem betur tók
ég þá ákvörðun kvöldið áður að
fljúgja til Ísafjarðar, þar sem
Hilmar lá alvarlega veikur, til að
kveðja þennan góða æskuvin
minn.
Daginn eftir var þessi jafn-
aldri og vinur allur.
Ég kveð æskuvin minn með
miklum söknuði og sendi öllum
aðstandendum, dýpstu samúðar-
kveðjur.
Elías Gíslason
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
MEÐ VIRÐINGU
OG KÆRLEIK Í 66 ÁR
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
www.útför.is