Víkurfréttir - 24.11.1988, Blaðsíða 14

14 Fimmtudagur 24. nóvember 1988
mun
juiU%
MIÐBÆJARVANDAMÁLIÐ:
Að gefnu tilefni
í síðasta tölublaði Víkurfrétta,
frá 17. nóvember sl. er fjallað um
hið svokallaða „miðbæjarvanda-
mál“ og vitnað í umræður er áttu
sér stað á bæjarstjórnarfundi þann
15. nóv. sl.
Þar sem í umfjöllun þessari eru
höfð eftir undirritaðri ummæli
sem aðeins eru sem hálfkveðin vísa
og útfærð á mjög óréttmætan hátt,
sé ég mig knúna til að leiðrétta
blaðamanninn.
Ritað stendur: „Jónína Guð-
mundsdóttir benti á að 9. bekkur i
fyrra hefði verið slæmur."
1 fyrsta lagi vil ég benda á að
ekki er nú víst að öllum sé ljóst að
hér muni átt við 9. bekk Holta-
skóla, enda þótt blaðamanni sé
sjálfum eflaust enn i fersku minni
hverjir þar kcnna. Ég yrði ekki
hissa þótt einhverjir foreldrar
þessa árgangs hér syðra hafi rekið
upp stór augu og undrast svo
mikla alhæfingu.
Staðreyndin er sú að í fyrrnefnd-
um umræðum, sem voru all
nokkrar, kom m.a. fram að svo
virtist sem Hafnargatan hér í
Keflavík gegndi líku hlutverki og
Hallærisplanið í Reykjavík, þ.e.
hingað söfnuðust auk ungiinga úr
Keflavík unglingar úr nágranna-
byggðarlögunum.
I umræðum sem á eftir fóru
benti ég á að við Keflvíkingar gæt-
um vissulega ekki hvítþvegið okk-
ar unglinga á þessum forsendum,
af því sem miður færi. Hinsvegar
væru ætíð I stórum árgöngum mis-
jafnir einstaklingar og til vand-
ræða sumir hverjir. Og hér kemur
svo Ieiðrétting mín: Eg sagði að
þannig væru t.d. færri slíkir ein-
staklingar í 9. bekk Holtaskóla í ár
en í fyrra. Og hvað gerist? Blaða-
manni Víkurfrétta verður það á
sem mörgum unglingnum hefur
sárnað mjög i gegnum tíðina að
tala um þessa fáu einstaklinga sem
allan árganginn. eða öllu heldur að
leggja mér þau ummæli í munn.
Þetta eru slæm mistök, sem ekki
verða erfð, en ég vil taka skýrt
fram að ncmendur mínir frá í fyrra
eiga allt annað skilið en þennan
dóm af minni hálfu.
En fyrst ég tók fram pennann
ætla ég að fjalla örlítið um „mið-
bæjarvandamálið á Hafnargöt-
unni“.
Hver er ástæðan fyrir þessu
háttalagi unglinganna um helgar?
Versnandi upplag þeirra? Ég efa
það. Aukinn drykkjuskapur
þeirra? Ef til vill, því miður. Hafa
þau ekkert annað við að vera? Ef-
laust misjafnt.
Það er hægt að spyrja sjálfan sig
margra fleiri spurninga og ég ætla
síður en svo að afsaka hegðunina
um helgar því auðvitað er óþol-
andi að fólk geti ekki haft frið á
heimilum sinum eða verið öruggt
um eigur sínar niðri í bæ. Þetta
eiga unglingarnir okkar að skilja -
enda gera þau það flest. Sem betur
fer er þaðminnihlutisem hagarsér
eins og raun ber vitni. Ég verð þó
að segja að í umfjöllun Víkurfrétta
er stundum helst að sjá að heildin
sé öll jafn slæm. Og svo vill til að á
títtnefndum bæjarstjórnarfundi
beindi ég máli mínu til blaða-
manns þessa blaðs og benti honum
á að e.t.v. væri hollt að beina
myndavélinni ekki alltaf að þeim
sem verst láta, því ég veit að hinir,
þessir venjulegu eru líka niðri í bæ
um helgar.
Það er talið að birtingar fregna
af afbrotum og ég tali nú ekki um
myndbirtingar af slíku geti virkað
hvetjandi. Jú, sjálfsagtfáeinhverj-
ir samviskubit við birtingu mynd-
ar, en þeir sem verst eru staddir
gangast einfaldlega upp í því að
lesa fréttir af gjörðum sínum. Ég
veit þess dæmi að einstaklingar úr
þessum hópi hengja gjarna grein-
arstúfa af þessu tagi upp í kringum
sig sér til ánægju. Þetta ættu þeir
Bréf
til
ðlafs
Heill og sæll Ólafur Björns-
son. Eftir þinni skoðun skulda
ég þér bréf. Ég ætla að byrja á
gömlum málshætti: „Miklir
menn erum við Hrólfur minn“
og breyta því i Ólafur minn.
Þú segir mér í bréfi þínu að
það hafi verið Ragnar Guð-
leifsson sem flutti frumvarp til
laga sem heimilaði Keflavíkur-
bæ að fá hluta af Gerðahreppi
á silfurfati. Ég vissi það áður,
en Ragnar Guðleifsson var
hugsjóna- og baráttumaður
fyrir Keflavík og barðist af eld-
móði við afturhaldsöfl sem
héldu öllu niðri á árunum fyrir
stríð.
Maður hlýtur að bera virð-
ingu fyrir slíkum manni sem
byggði grunn að þeirri Kefla-
vík sem nú er í vexti. Auðvitað
hefði Ragnar aldrei komið um-
ræddu frumvarpi í gegnum Al-
þingi án þess að þingmenn
Sjálfstæðisflokksins styddu
það.
_ Mér flnnst ekki rétt af þér
Ólafur minn að bjarga þing-
mönnum Sjálfstæðisflokksins
sem starfa við fjölmiðla að hafa í
huga og reyna að fara hér meðal-
veginn vandrataða.
En víkjum nú að aðbúnaði ungl-
inganna okkar hér í bæ. Ég hygg
að á flestum sviðum búum við vel
að okkar ungviði. Við höfum öfl-
uga íþróttastarfsemi og eigum
mikið af góðu íþróttafólki. Á ný-
liðnu ársþingi Í.B.K. sagði Hannes
Þ. Sigurðsson, varaforseti Í.S.Í.,
að Í.B.K. hefði löngunt skarað
fram úr hér á landi.
Hér starfar öflugur félagsskap-
ur KFUM og K, félagslíf í skólum
er mikið og eru þar starfandi
margvíslegir klúbbar. í Holta-
skóla er starfrækt æskulýðsheim-
ili bæjarins og við höfum gott
skátastarf. Þessi upptalning er
ekki tæmandi að sjáífsögðu en ég
læt hana nægja.
Þrátt fyrir þetta allt er viss hóp-
ur sem ekki hefur ánægju af eða
áhuga á neinu slíku, og sömu helgi
og fjallað er um i síðustu Víkur-
fréttum, eða helgina 12.-13. nóv.
var bráðskemmtilegu hippadiskó-
teki í Holtaskóla lokað vegna
drukkinna utanaðkomandi ungl-
inga við innganginn. Og talandi
um diskótek, þá höfum við ýmsa
staði hér sem geta kallast ungl-
ingaskemmtistaðir. Við höfum
Holtaskóla upp til 15 eða 16 ára
aldurs. Mér er tjáð að í Stapa sé
yfírleitt orðið 17 ára aldurstak-
mark og að í Glaumbergi sé 18 ára
aldurstakmark á föstudögum. Um
helgar vill unga fólkið gjarnan fara
þangað sem dansað er, svo scm
verið hefur í gegnum árin. Mér
sýnist ekki vera neinn löglegur
skemmtistaður fyrir einn árgang
eða svo. Þ.e. frá því að þau ljúka
grunnskólanum mörg 15 ára og
þar til þau ná 17 ára aldri. Gctur
þetta verið hluti af vandanum?
Það er staðreynd að þörf ungling-
anna fyrir að hittast og vera með
hópnum er mjög sterk. Þetta er
bráðnauðsynlegt fyrir þroska
þeirra og í hópnum eða „klík-
„Ég verð þó að segja að í umfjöllun Víkurfrétta er stundum helst að
sjá að heildin sé öll jafn slæm“, segir Jónína Guðmundsdóttir í bréfi
tii ritstjórnar.
unni, hverjum svo sem um er að
kenna.
Jónínn Guðmundsdóttir,
kennari.
Frá ritstjórn
Víkurfréttir standa í einu og
öllu við það sem fram kom um
málið í síðasta tölublaði. Varðandi
skoðun Jónínu um myndbirtingar
er rétt að geta þess að við höfum
orðið varir við mikil viðbrögð og
þakkir frá fólki vegna þess hvernig
við tókum á málinu. Við höfum að
vísu einnig heyrt það að óþarfi hafi
verið að strika yfir augu viðkom-
andi unglinga. Það sem réði þeim
gerðum okkar var hluttekning
með aðstandendum viðkomandi
unglinga.
Af einhverri ástæðu má lesa út
úr þessum orðum Jónínu að um-
fjöllun Víkurfrétta um unglinga-
mál séu neikvæð. Þess vegna er
það athyglisvert að hún minnist
ekkert á aðrar greinar i sama tölu-
blaði er fjalla um unglinga. Þar má
benda á hippaball í Holtaskóla,
hljóðnemakeppni Fjölbrautaskól-
ans og skemmtikvöld í Sandgerði.
Varla telur kennarinn og varabæj-
arfulltrúinn Jónína Guðmunds-
dóttir þetta neikvæða umfjöllun?
unni" fá þau þann stuðning sem
þau þurfa þegar þau eru að rífasig
undan áhrifavaldi okkar foreldra
sinna, til þess að vera sjálfstæðir
einstaklingar. Okkur finnst þau
stundum ganga full langt i þessu
efni en það er nú önnursaga. En ef
krakkarnir hafa ekki annan stað
en Hafnargötuna til að hittast á þá
fara þau bara þangað. E.t.v. allt í
lagi, nema að nú eru brotnar rúð-
ur og framin önnur skemmdar-
verk og þá þarf að huga að því að
finna lausn. Og lausnina finnum
við best sjálf með samráði for-
eldra, skóla, unglinga og lögreglu.
Ég held að við þurfum enga utan-
aðkomandi hjálp ef við tökum nú
saman höndum öll þau sem hafa
með unglinga að gera. Byrjunin
gæti jafnvel verið sú að hver og
einn ræddi sitt sjónarmið á heima-
velli.
Nú fer í hönd kaldastiogdimm-
asti tími ársins. Þá er Hafnargatan
oft lítt fýsilegursamastaður. Hvað
tekur þá við? Partý í heimahúsum?
Ekki góður kostur að mati „gam-
aldags" foreldra.
Þið krakkar hafið oft góðar hug-
myndir, viðrið þær nú og komið á
framfæri, það er aldrei að vita
nema lausnin sé í sjónmáli.
Eitt er þó víst að nú er nóg kom-
ið af óskundanum á Hafnargöt-
Akstursömenning og
unglingarnir
með því að benda á Ragnar en
nóg um það. Þú segir Olafur í
bréfi þínu að það haft verið 11
jarðir í Leiru. En efviðförum í
manntal frá árinu 1890 kemur
annað í ljós. Þá eru 24 býli í
byggð, þar af 12 grasbýli, með
171 íbúa. Á sama ári eru íbúar
í Keflavík 223, flestir stunduðu
verslunar- og þjónustustörf og
versluðu við Leiru- og Garð-
menn og Miðnesinga.
Auðvitað var Keflavík í
Gerðahreppi. Keflvíkingar
áttu ekki kirkju og heldurekki
kirkjugarð, enda voru þeir í
Útskálasókn og sóttu kirkju
þangað.
Þú spyrð Ólafur, hvar
Leirumenn séu. Ég fullyrði að
þessir dánu heiðursmenn séu
ekki á sveimi í Keflavík. Þeir
voru búnir að fá nóg af kaup-
mönnum í Keflavík.
Svo kveð ég þig Ólafur með
vinsemd og þú skuldar mér
ekki bréf.
Garði, 17. nóv. 1988,
Njáll Benediktsson.
Vegna skrifa sem verið hafa í
blaði yðar undanfarið um umferð
og ómenningu á Hafnargötu get
ég ei orða bundist lengur. Ég bý
hér við Hafnargötuna og veit
kannski meira um þessi mál en
margir aðrir. Við skulum tala um
ungviðið fyrst. Þetta flakk ungl-
inga hér upp og niður götuna hef-
ur verið svo lengi sem ég man, en
misjafnt. Það bar minna á þessu
renniríi meðan Bergás var opið og
eins á meðan unglingaskemmti-
staðurinn í Grófmni var. Það var
samt talsvert þá, þvi auðvitað
þurfa börnin að komast á
skemmtistað og af honum aftur,
ekki síður en foreldrarnir (og eru
þeir betri við vissar kringumstæð-
ur). Mér sýnist að það bráðvanti
skemmtistað fyrir unglinga, sem
væri opinn fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagskvöld og hann
ætti ekki að vera staðsettur við að-
al verslunargötu Suðurnesja.
Þessi ólæti krakkanna eru ekki
neitt nýtt mál fyrir okkur sem bú-
um hér og mér finnst raunar lög-
reglan oft hafa brugðist við að
reyna að hafa hemil á þessum lát-
um. En þeir eru nú ekki bara
barnapíur, eða hvar eru foreldrar
þessara barna?
Ekki kæmi mér á óvart að það sé
djúpt á þeim. Það vill svo til að
enginn vill eiga vandamálið. Þetta
eru ekki mín börn. Þau haga sér
ekki svona. Þetta er gamla for-
eldrahugsunin og á meðan hún
ræður ríkjum, þá breytist ekkert.
En svona i lokin, hvað gerðu
Grindvíkingar í þessum málum?
Það hefur lítið heyrst um ólæti
unglinga þar að undanförnu.
Þá skuium við taka fyrir akst-
ursómenninguna á Hafnargötu.
Hún er nú efni í bók, ef út í það
væri farið, en við stiklum á stóru
og styttum málið eins og hægt er,
og munum að unglingarnir marg
umræddu eru ekki ökumenn. Það
getur verið þolinmæðisverk að
komast á bílnum út úr heimkeyrsl-
unni við þessa götu, því það er ekki
nema 1 af hverjum 40-50 öku-
mönnum sem stansar til að hliðra
til í umferðinni, ekki einu sinni
lögreglumenn á vakt stoppa fyrir
manni. Það er ekkert betra aðætla
yfir götuna (jafnvel með unga-
börn), því menn flauta heldur á
þig frekar en stoppa augnablik.
Vel á minnst, á næturna, þegar við
sem hér búum viljum sofa, þá er
flauteríið meira mál en hávaði
hinna gangandi. Hér á götunni eru
7 gangbrautir yfir götuna. Það
dugar ekki, fólk er keyrt niður á
þessum gangbrautum.
Við skulum hætta að tala um
aksturslagið. Það er ljótt og lagast
ekki nema með almennri hugar-
farsbreytingu sem vonandi verður
fljótt. Én mér sýnist að það þurfi
líka hugarfarsbreytingu hjá um-
ferðarnefnd og skipulagsyfirvöld-
um þessa bæjar. Það þarf strax að
gera Hafnargötuaðeinstefnuakst-
ursgötu, því það mun minnka
bæði umferðar- og unglinga-
vandamálin hér.
Við sem hér búum höfum góða
reynslu af einstefnunni sem hefur
verið tekin upp fyrir jólin. Það
minnkar mikið meira en um helm-
ing álagið á götunni. Ég hef ekki
orðið var við umferðarvandamál
sem eiga að fylgja þessari ein-
stefnu, að mati umferðarnefndar,
og mér skilst að Karl Hermanns-
son þekki þau varla heldur. Mér
finnst út í hött að halda því fram
að ekki sé hægt að setja varanlega
einstefnu fyrr en sjávargatan sé til-
búin. Þetta er fáránlegt og ekki
verður sú gata mikið keyrð af mér
fyrr en húseigendur þar hafa lagað
hús sin sjávarmegin.
Ég vil gera það að mínum loka-
orðum hér, að ég styð eindregið
áform Karls Hermannssonar i
þessum málum og hverjum er bet-
ur treystandi til þessaðsjá hvernig
hlutir þessir eiga að vera?
Skyldu verslunareigendur
nokkuð hafa á móti því að bíla-
stæðum fjölgi um helming eða svo?
íbúi við Hafnargötu.